Zal Tony Blair ook een slachtoffer worden van de oorlog in Irak? De oorlog is steeds aanwezig, een minister zei: "Het is zoals een olifant in zijn kantoor, het doet er niet toe in welke richting je kijkt, het kan niet weg en trekt steeds de aandacht." In de media wordt de oorlog in Irak omschreven als een belangrijk obstakel voor Tony Blair.

De steun voor New Labour bevindt zich op een dieptepunt, het laagste niveau in 17 jaar. Er is een groeiende woede tegen privatiseringen, lage lonen, slecht functionerende openbare diensten, inschrijvingsgelden en andere beleidsmaatregelen die de arbeiders treffen. Maar het zijn vooral de leugens over de oorlog in Irak die de kiezers overtuigen om te breken met New Labour.

Iedere reden die Blair gaf voor de oorlog en de bezetting (massavernietigingswapens, democratie, vrede, vrijheid, humanitaire bezorgdheid,…), blijkt een leugen te zijn. In een wanhopige poging om een uitweg te vinden uit het moeras, wil Blair nu op versneld tempo het ‘bestuur’ overdragen aan de Irakezen. Maar zelfs zijn eigen woordvoerder moest toegeven dat dit misschien wel tot een vertrek van de troepen zal leiden, maar het geen oplossing biedt.

Blair zegt dat hij vastberaden is om hetgeen begonnen is in Irak af te werken. Maar de media staat vol roddels en geruchten rond een mogelijk vertrek. Volgens een opiniepeiling is 46% van de bevolking van oordeel dat Blair nog voor de eerstvolgende parlementsverkiezingen zal moeten aftreden.

Verschillende parlementsleden kijken echter enerzijds naar de peilingen, maar anderzijds ook naar hun eigen positie bij mogelijke verkiezingen. Hierdoor kan Blair wellicht premier blijven na de lokale en Europese verkiezingen van juni. Maar als Blair afgestraft wordt in de lokale, Europese en Londense verkiezingen, kan het zijn dat zijn imago te zwaar beschadigd is om verder te regeren.

Maar wat is het alternatief? Als Brown premier zou worden, zal hij hetzelfde privatiseringsbeleid verderzetten en proberen 40.000 ambtenaren af te danken. Het standpunt van Brown over de oorlog en de bezetting is niet anders dan dat van Blair.

De Tories zouden hetzelfde beleid verderzetten en liefst nog wat agressiever. De Liberal Democrats kunnen wellicht rekenen op een aantal anti-oorlogsstemmen. Maar dit is op basis van opportunisme: de partij steunde het sturen van troepen en roept vandaag niet op om de troepen terug te trekken.

Lokale verkiezingen

De Socialist Party komt bij deze verkiezingen op bij de lokale verkiezingen in Engeland en Wales en voor de verkiezingen in Londen. Voor de Europese verkiezingen zijn er erg grote districten en daar komen we niet op om alle aandacht te concentreren op onze lokale verkiezingscampagnes. Met onze deelname willen we een echt alternatief aanbieden. Voor de gemeenteraadsverkiezingen komen we op in Newcastle, Sheffield, Huddersfield, Wakefield, Pontefract, Leeds, Doncaster, Barnsley, Merseyside, Stoke, Birmingham, Worcester, Coventry, Lincoln, Stevenage, Southampton, Gloucester, Swindon, Cardiff en Swansea. Daarnaast hebben we in Lewisham-Greenwich een kandidaat voor de Londense raad.

De verkiezingen hebben hun belang voor onze partij. In Coventry heeft onze partij drie gemeenteraadsleden verkozen (op basis van het meerderheidssysteem: enkel de kandidaat met de meeste stemmen krijgt een zetel in het kiesdistrict). Alle drie de raadsleden moeten nu herverkozen worden.

In Londen hebben we in het district Lewisham-Greenwich een kandidaat voor de Londense raad. Deze kandidaat, Ian Page, is in Lewisham verkozen als gemeenteraadslid voor de Socialist Party.

Europese verkiezingen

Voor de Europese verkiezingen is er weinig keuze. Er zijn een aantal alternatieve lijsten, zo is er in Yorkshire de ‘Alliance for Green Socialism’ en is er rond de anti-oorlogsactivist George Galloway en de linkse groep SWP een lijst die ‘Respect’ noemt. Galloway en de SWP hebben met hun lijst ‘Respect’ zowat alle verwijzingen naar socialisme overboord gegooid en hopen door een mediagenieke campagne de anti-oorlogsstemmen te winnen om "minstens één verkozene" te halen. Dat zou wel eens kunnen tegenvallen. Met een campagne die eerder aan traditionele partijen doet denken (uitdelen van ballons, veel affiches die niet erg politiek zijn,…), haalt radicaal-links zelden goede scores. Dat is immers niet het terrein waar wij het verschil maken. Daarnaast hebben we kritiek op ‘Respect’ omwille van het ondemocratisch karakter van de lijst, er was geen overleg met andere linkse organisaties. Het voorstel was in zijn geheel te nemen of te laten, waardoor veel linkse activisten voor die tweede optie kiezen.

In Londen hebben we ondanks al onze kritieken op Respect wel een overeenkomst gesloten met Respect waardoor zij niet opkomen in Greenwich-Lewisham waar Ian Page van de Socialist Party kandidaat is. Omdat ‘Respect’ hierdoor dreigde uit de boot te vallen voor vrije tribunes op televisie en radio en op die basis overwoog om toch een kandidaat naar voor te brengen tegen Ian Page, is uiteindelijk beslist om de naam ‘Respect’ toe te voegen aan onze electorale naam in Greenwich-Lewisham.

Voor onze partij ligt alvast de nadruk op de lokale verkiezingen omdat daar wel een electorale doorbraak mogelijk is, zij het op beperkte schaal. Goede resultaten in de lokale verkiezingen zullen onze opvattingen versterken rond de nood aan een nieuwe arbeiderspartij die verschillende campagnes, vakbondsactivisten, socialisten, anti-oorlogsactivisten,… kan verenigen in een serieuze oppositie tegen de gevestigde partijen.

Lees ook:

• Verkiezingsbijlage in ‘The Socialist’ van 15 mei
• Londen: ‘Did Ken deliver?’ (over de Londense burgemeester Ken Livingstone
• Standpunt van de Socialist Party over "Respect"
• Verkiezingspamflet van de Socialist Party in Coventry