Als je over staatsrepressie spreekt, wordt in eerste instantie gedacht aan landen als Turkije of Marokko, waar autoritaire regimes elke dag politieke tegenstanders vervolgen. Maar de tendens waarbij heersende elites hun repressiemiddelen versterken als antwoord op sociaal verzet is veel algemener. In Frankrijk bracht de nieuwe ‘arbeidswet’ honderdduizenden mensen op straat in 2016. Er was harde repressie tegen dat protest, syndicalisten worden vervolgd voor de rechtbank en politiegeweld is alom aanwezig. Zo werd een jongeman, Theo, het slachtoffer van agenten die hem aanvielen waarbij hij “per ongeluk” anaal verkracht werd met een wapenstok.
Artikel door Nicolas Croes uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
In België was er op de internationale dag tegen politiegeweld (15 maart) een betoging van de campagne ‘Stop Repressie’ en de Coördinatie van mensen-zonder-papieren. Er werd ingegaan tegen het politiegeweld en het racisme waar mensen-zonder-papieren het slachtoffer van zijn. Er werd op gewezen dat de nieuwe veiligheidsmaatregelen van de regering-Michel gebruikt worden om mensen-zonder-papieren te criminaliseren en hun beweging voor regularisatie te onderdrukken.
Op 19 september vorig jaar werd bijvoorbeeld een nooit geziene politiemacht ingezet met helikopters en zware wapens om 14 ongewapende mensen-zonder-papieren van de groep ‘Voix des Sans Papiers’ in Molenbeek uit het door hen gebruikte leegstaande pand te zetten. De campagne voor de betoging van 15 maart merkte terecht op: “Met deze instrumentalisering van het begrip terrorisme, wordt het morgen misschien mogelijk om een syndicalist te veroordelen wegens terrorisme bij verzet tegen de onrechtvaardige maatregelen van de regering.” Op dat vlak dreigt er een gevaarlijk precedent te komen uit Ierland.
#JobstownNotGuilty
Er was de afgelopen jaren een harde strijd in Ierland tegen een nieuwe watertaks. Zoals het Franse dagblad Le Monde (10 februari 2015) destijds uitlegde: “De eerste facturen zullen in april vallen en zullen jaarlijks een paar honderd euro bedragen per gezin. Er zijn campagnes die oproepen om de belasting niet te betalen. Dit gebeurt onder de slogan ‘No way, we won’t pay.’ Het gaat om een nooit geziene campagne sinds de onafhankelijkheid van Ierland in 1922. Zelfs op het hoogtepunt van de financiële crisis was er geen gelijkaardig protest. Maar het water brengt al de rest samen. Besparingen op de publieke uitgaven, lagere lonen, hogere taksen: het besparingsbeleid heeft teveel inspanningen gevraagd van de Ieren. De werkloosheidsgraad is dan wel afgenomen, maar bedraagt nog steeds 10,7%. Terwijl de regering het heeft over economisch herstel, voelt een groot deel van de 4,5 miljoen inwoners daar de gevolgen niet van. ‘De 99% ziet hoe er herstel is voor de 1% rijksten ten koste van de rest van de bevolking die blijft afzien,’ stelde Paul Murphy. Het parlementslid is actief bij de Socialist Party waarbij hij destijds als 18-jarige aansloot..”
Het artikel verscheen kort na de erg gespierde arrestatie van Paul Murphy en andere activisten die zich verzetten tegen de waterbelasting. Ze werden opgepakt omdat ze deelnamen aan een zitactie voor de wagen van de vicepremier in 2014. Dit gebeurde in de wijk Jobstown in het zuidwesten van Dublin. De activisten werden tijdelijk vastgehouden. Het establishment wilde hiermee de sociale beweging criminaliseren en het verzet tegen de waterbelasting verzwakken. De regering werd hierna afgestraft in de verkiezingen en de waterbelasting is afgevoerd. Maar het establishment is wel nog uit op wraak tegen de activisten die beschuldigd worden van ‘onvrijwillige opsluiting’ omdat de vicepremier een tijdje vast zat in haar auto.
Eén van de activisten, een minderjarige die op het ogenblik van de acties 15 jaar oud was, werd in de herfst van vorig jaar veroordeeld. Hij kreeg opschorting van straf. Hierdoor ligt de weg open om de 18 anderen effectief te veroordelen. Hun proces start vanaf 24 april. Er dreigen lange gevangenisstraffen. Onder de activisten Paul Murphy, parlementslid van Solidarity (de nieuwe naam van de Anti-Austerity Alliance) en lid van de Socialist Party. Andere activisten die vervolgd worden, zijn lokale gemeenteraadsleden Mick Murphy en Kieran Mahon van Solidarity.
De boodschap is duidelijk. Dit is een poging tot intimidatie van al wie zich wil verzetten tegen het asociale beleid en opkomt voor een andere samenleving. Wie zich durft te verzetten, riskeert gevangenisstraffen. Een veroordeling van de 18 zou een belangrijke stap zijn om de arbeidersbeweging het zwijgen op te leggen en te breken. Het zou ook een precedent zijn voor sociale strijd in andere Europese landen.
Er is vanuit Ierland een solidariteitscampagne opgezet die internationaal wordt opgepikt onder de noemer #JobstownNotGuilty. De campagne werd al gesteund door onder meer Jean-Luc Mélenchon (presidentskandidaat van France Insoumise), Angela Davis (mensenrechtenactiviste), Noam Chomsky (antikapitalistische intellectueel), Yanis Varoufakis (voormalige Griekse minister), … Een honderdtal parlementsleden uit 20 landen steunt de campagne.
In ons land kwam er steun van Eric Toussaint (CADTM), Peter Mertens (voorzitter PVDA), Michel Genet (politiek directeur van Ecolo), Zoé Genot (regionaal parlementslid Ecolo), Muriel Gerkens (federaal parlementslid Ecolo), Rudy Janssens (federaal secretaris ACOD Brussel), Silvio Marra (voormalig delegee van ABVV bij Forges de Clabecq), …
