Bij de Europese verkiezingen zal het in Griekenland voor linkse activisten niet evident zijn om een keuze te maken. De linkerzijde in Griekenland staat vrij sterk, maar is weinig overtuigend. Dat geldt zowel voor de massa-partijen als de kleine linkse groeperingen. Enerzijds is er de KKE (Griekse communistische partij), een sterke partij gebaseerd op het model van de vroegere stalinistische regimes in het Oostblok. De KKE weigert iedere samenwerking met andere linksen en initiatieven dat het niet kan controleren, saboteert het. Een doorbraak is niet waarschijnlijk, wellicht blijft de KKE zoals reeds tal van jaren stabiel rond 6,5% van de stemmen.
Op basis van een artikel van Eleni Mitsou in Xekinima
Anderzijds is er ook het "Verbond van radicaal-links" (Syriza), een zogenaamde nieuwe linkse kracht die wortels heeft in de KKE en meer bepaald in een afsplitsing van die partij in 1968 rond een discussie over de inval van het Warschau-pact in Tsjechoslovakije. Syriza zou rond de 3,5% van de stemmen halen (er is een kiesdrempel van 3%). Er nemen ook andere organisaties deel aan Syriza. Die hopen dat door het overstijgen van de kiesdrempel het "verbond" een grotere impact zal krijgen. De alliantie krijgt het echter zwaar te verduren. Zo stapte de bekende anti-fascistische militant Manolis Glezos over naar DIKKI (een "populistische" afsplitsing van de sociaal-democratische Pasok-partij). Eén van de problemen voor de alliantie was dat het gedomineerd werd door één partij die alle zetels in het parlement innam, waardoor het karakter van de ‘alliantie’ onder druk kwam te staan.
Bij de protestacties rond de Europese Top van Thessaloniki stelde Xekinima aan verschillende linkse organisaties voor om een echte alliantie op te starten van anti-kapitalistische activisten en dit in het kader van de Europese verkiezingen.
Wij stelde voor om rond volgende punten te discussiëren:
- Een programma dat duidelijk breekt met het kapitalisme.
- Een klassenstandpunt gericht op concrete strijdvoorstellen rond verschillende thema’s, van de kleine dingen in het leven tot de grote thema’s.
- Een open interne democratie.
- De bereidheid tot eenheid en gezamenlijke actie met andere organisaties en partijen ter linkerzijde.
Een dergelijke alliantie zou vele duizenden arbeiders en zeker jongeren kunnen organiseren en discussies naar voor brengen rond problemen veroorzaakt door het kapitalisme. Het zou mogelijk zijn om anti-kapitalistische ideeën met een dergelijke organisatie onder bredere lagen van de bevolking te populariseren. Jammer genoeg bleek er weinig interesse voor een dergelijke open en democratische radicale alliantie van anti-kapitalisten.
Bij de verkiezingen zal er opnieuw veel gediscussieerd worden over de nood aan linkse eenheid (KKE, Syriza, niet-parlementair vertegenwoordigde organisaties) en met Xekinima steunen we het idee van een brede linkse formatie. Maar het is duidelijk dat dit niet voor morgen zal zijn. Bij deze verkiezingen roepen wij op om te stemmen voor radicaal-links zonder specifiek in te gaan op welke formatie: KKE, Syriza of niet-parlementair vertegenwoordigde radicaal linkse formaties.
