Op 13 juni wordt ook in Frankrijk gestemd voor een nieuwe afvaardiging in het Europees parlement. We laten Alexandre Rouillard aan het woord over de uitdagingen die zich in Frankrijk stellen.
Alexandre Rouillard
"De verschillende lijsten rechts van de regerende UMP (de lijsten van De Villiers, Pasqua, Front national, MNR van Mégret) zullen met racistische elementen naar de verkiezingen trekken, zoals tegen de aansluiting van Turkije bij de EU. De rechterzijde (UDF en UMP) zal dat terrein echter niet zomaar overlaten aan andere lijsten. Dit soort argumenten zal gebruikt worden om de ultra-liberale standpunten wat te verstoppen achter nationalisme.
"De Groenen en de PS zullen een sterk pro-Europese campagne voeren, zonder het liberale beleid in vraag te stellen. We mogen niet vergeten dat het de regering-Jospin was die aan de basis lag voor de huidige aanvallen (de liberalisering van de energiemarkt, verhoging van de pensioenleeftijd,…). Er is bij de grote partijen dus de keuze tussen een liberalisme met racistische ondertoon en een liberalisme dat onder een humanistisch kleedje wordt verstopt.
"Wellicht zullen veel arbeiders voor de PS stemmen om premier Raffarin af te straffen. Het gebrek aan een duidelijk alternatief zal veel kiezers ertoe brengen om een taktische stem uit te brengen voor de traditionele linkerzijde.
"De PCF was er bij de vorige verkiezingen niet in geslaagd om haar lijsten echt open te trekken naar de "sociale bewegingen" en trekt nu opnieuw alleen naar de verkiezingen. Wellicht wil de PCF op die manier wat afstand nemen van de PS, ook al is het duidelijk dat de partij altijd bereid is om samen met de PS in coalities te stappen op lokaal vlak. De goede score van de PCF bij de regionale verkiezingen van maart (toen haalde de partij gemiddeld 8%) kwam er voornamelijk omdat de partij zich kon voorstellen als oppositiekracht die open staat voor iedereen die bereid is strijd te voeren. Tegelijk werd duidelijk dat waar de PCF aan de macht deelneemt, de steun voor de partij verder afgenomen is bij de regionale verkiezingen. De PCF blijft hinder ondervinden van haar bereidheid om samen met de PS coalities te vormen om het huidige systeem verder te zetten.
"De mogelijkheid van een aantal lijsten onder naam "100% anders" georganiseerd door verantwoordelijken van Attac, is belangrijk. Maar de eisen staan niet ver van die van de PCF: de eis van een meer sociaal kapitalisme. Deze lijsten kunnen sympathiek overkomen, maar wie zal ze doorvoeren? De kapitalisten? Door de weigering om een perspectief van omverwerping van het kapitalisme naar voor te brengen, kunnen die lijsten wel scoren maar dit kan slechts tijdelijk. Diegenen die ervoor stemmen zouden dit wellicht doen omdat de eisen meer aangepast zijn aan het bewustzijn en niet zo absurd zijn als "het verbod op ontslagen in Europa" van de LCR.
"Enkel de lijsten van LO/LCR zullen op het terrein een anti-kapitalistische stem naar voor brengen. Maar de slogans en eisen volstaan niet, zoals duidelijk werd bij de voorbije regionale verkiezingen. LO/LCR kan een proteststem behalen, maar moet meer aanbieden. Het gebrek aan enig verder perspectief kan zelfs kiezers ontmoedigen of ertoe leiden dat er toch maar voor traditioneel links gestemd wordt.
"De afwezigheid van een nieuwe arbeiderspartij tegenover het liberalisme van Raffarin betekent een verzwakking van de linkerzijde. De weigering van LO en LCR om in die richting te gaan, leidde ertoe dat bij de regionale verkiezingen niet echt een stap vooruit werd gemaakt.
"Wij roepen op om voor LO/LCR te stemmen, maar leggen ook nadruk op de noodzaak om de strijd tegen de aanvallen van de regering te organiseren. Door middel van een nieuwe arbeiderspartij kan gebouwd worden aan een echt alternatief op het kapitalisme: een authentiek socialisme dat in staat is komaf te maken met de aanvallen op de arbeiders in het huidig systeem. Dat is waar wij voor opkomen.
