Gisteren vond in Libanon een algemene staking plaats. We publiceren een artikel van onze kameraden in Libanon in de aanloop naar deze algemene staking. Het land kent een belangrijke politieke crisis en historische ontwikkelingen die een algemene beweging van de arbeiders complexer maken. Er waren verschillende burgeroorlogen, zoals in 1958 en 1975.
Na 14 februari 2005, de moord op voormalige premier Rafiq El Hariri en de Syrische terugtrekking, kwam er een nieuwe economische crisis die direct verbonden was met het sectaire geweld en het kapitalistische systeem. Vandaag zien we het begin van een massabeweging van de arbeiders en een toename van het klassenbewustzijn onder een laag van arbeiders, zoals bij de lerarenvakbond en andere vakbonden die zich beginnen te verenigen rond een gemeenschappelijk punt: de broodcrisis.
In de afgelopen periode was er een toename va bewegingen waarin vakbondsleiders, communisten en andere linkse groepen een beslissende rol speelden. Deze acties hebben het kapitalistisch systeem en de impact van het religieus sectarisme (met buitenlandse steun) duidelijker gemaakt. Uit verslagen van de grote bedrijven die de Libanese economie domineren, blijkt dat drie grote bedrijven vandaag zowat 50% van de economie controleren. De overheidsschulden zijn sterk toegenomen tot rond 45 miljard dollar.
De acties maakten ook duidelijk dat de regering, die gesteund wordt door de zogenaamde “internationale gemeenschap” (de wereldkapitalistische supermachten), niet bereid is om op te komen voor een verhoging van de minimumlonen. De regering wil de politiek voeren die de donorlanden uit het Westen willen: een bevriezing van de lonen in de openbare sector en het leger.
De regering probeert blijkbaar om de arbeiders in de openbare sector te dwingen tot het zoeken van andere jobs om rond te komen en een meer stabiele toekomst uit te bouwen. De acties van de arbeiders maakten ook duidelijk dat de oppositiepartijen soms wel kritiek geven op de economische plannen van de regering, maar anderzijds soms ook akkoord gaan met de aanvallen op de arbeiders. In het verleden hebben de oppositieleiders meermaals hun verzet getoond tegen de vakbonden en de arbeidersbeweging.
De Algemene Werkersbond (GWU) heeft opgeroepen tot een algemene staking op 7 mei. Ondanks verschillen tussen de vakbonden, linkse activisten,… steunen ze allemaal de oproep voor een algemene staking. De meeste linkse partijen en communistische groepen kondigden aan dat ze de acties zullen steunen.
De arbeiders in Libanon hebben nood aan een verenigde arbeidersbeweging die antwoorden kan bieden op de economische crisis die de arbeiders hard raakt. 30% van de families leeft onder de armoedegrens en 60% is op weg naar een situatie van diepe armoede. De banken en grote bedrijven bezitten alle rijkdom, terwijl de andere economische sectoren één voor één instorten. De vakbonden en linkse partijen moeten de mobilisatie organiseren en de arbeidersbeweging verenigen om een echte verandering van de samenleving te bekomen, een socialistische omvorming die een einde maakt aan oorlog en armoede.
> Engelstalig verslag van de algemene staking
