NMBS. Om afbraak van dienstverlening erdoor te krijgen, wordt protest ertegen betwist

Criminalisering van vakbondsrechten draait op volle toeren.

De regering en de directie van het spoor doen er alles aan om het stakingsrecht bij de NMBS aan banden te leggen. Kleine vakbonden mogen niet meer tot stakingen oproepen, er wordt over minimale dienstverlening gesproken, er zijn gerechtelijke vervolgingen van activisten, … De aanvallen stapelen elkaar op. Het doel is om protest door het personeel onmogelijk te maken waarna nieuwe asociale maatregelen tegen personeel en dienstverlening volgen.

door een spoorman van ‘Libre Parcours’ (*)

Op basis van een geschiedenis van strijd staan de vakbonden sterk bij het spoor. De rechtse regering wil er alles aan doen om daar een einde aan te maken. In naam van de ‘modernisering’ van de samenleving zijn alle middelen goed om protest te criminaliseren. Het is een strategie gericht op het ondermijnen van het verzet om nieuwe aanvallen op de arbeidsvoorwaarden en de dienstverlening voor te bereiden. De liberalisering van de volledige sector is het eerstvolgende doel.

Minimale dienstverlening tegen het stakingsrecht

Reeds bij de regeringsvorming werd een minimale dienstverlening bij stakingen vooropgesteld. Minister Bellot stelde dat de vakbonden en de directie tegen 31 december 2016 een akkoord moesten vinden. Zonder compromis, wat erg waarschijnlijk is, zal de regering het zelf opleggen. Er circuleren verschillende scenario’s. Het meest waarschijnlijke is een verlenging van de termijn voor een stakingsaanzegging van 10 naar 12 dagen waarbij elk personeelslid 72 uur op voorhand deelname aan de staking moet melden.

Dit is een methode die de directies moet toelaten om individuele druk uit te oefenen op al wie wil staken. Op basis van het aantal voorziene werkwilligen, zou er vervolgens een plan van minimale dienstverlening (vooral op de grote lijnen) georganiseerd worden. De NMBS zou bovendien een regeling treffen met de Federale Overheidsdienst Publieke Gezondheid om wie ziek is op een stakingsdag te controleren. Er zouden zware sancties aan verbonden worden. Syndicalisten die in het kader van stakersposten het treinverkeer verstoren, zouden eveneens zware boetes krijgen.

De praktische uitvoering van dit plan is veel complexer dan wat de regering laat uitschijnen. Een sterke deelname aan een staking op enkele sleutelfuncties leidt tot het volledig blokkeren van het verkeer. Een beperkt aantal treinen laten rijden, betekent vertragingen voor overvolle treinen, ongenoegen en onzekerheid bij de reizigers en ook nog eens veiligheidsproblemen. De minimale dienstverlening die vooropgesteld wordt door professionelen uit de communicatiesector is in de praktijk onhaalbaar.

Maar we moeten de vastberadenheid van deze regering niet onderschatten. Als het doorvoeren van dit plan tot chaos leidt zonder dat er ernstig verzet tegen is, dan zal de regering ongetwijfeld proberen verder te gaan. Opeisingen van personeel staan momenteel niet op de agenda, maar we weten dat de rechtse regering steeds verder gaat indien ze niet door het georganiseerd verzet van de werkenden wordt gestopt. Van een aantal projecten van de directie is het op voorhand duidelijk dat ze zullen falen, maar dit mag geen excuus zijn om het verzet ertegen niet te organiseren. De directie en regering vrij spel geven, is erg gevaarlijk.

Intimidatie van syndicalisten

Het opleggen van een minimale dienstverlening bij stakingen is slechts één van de maatregelen tegen de organisatie van het personeel. Op 3 augustus werd een wet gestemd waardoor twee kleinere vakbonden – OVS (Onafhankelijke Vakbond van Spoorpersoneel) en ASTB (Autonoom Syndicaat van Treinbestuurders) – niet langer erkend worden als “aangenomen organisaties.” Hierdoor worden ze uitgesloten van bepaalde overlegorganen en kunnen ze niet langer een wettelijke stakingsaanzegging indienen. De regering en de door haar aangestelde directies willen als werkgever beslissen hoe de werknemers zich al dan niet mogen organiseren. Daarbij worden collectieve rechten, algemeen en expliciet erkend als mensenrechten, met de voeten getreden.

De afgelopen jaren was er een geleidelijke opbouw van methoden en technieken om syndicalisten te intimideren. Zo worden er nu deurwaarders naar stakersposten gestuurd in naam van de veiligheid. Een actieve delegee wordt gerechtelijk vervolgd onder het mom dat hij een zwangere vrouw op een stakerspost zou aangevallen hebben. Een andere delegee wordt ervan beschuldigd dat hij de sporen zou gesaboteerd hebben. De leugens stapelen zich op en maken duidelijk dat de directies tot alles bereid zijn om de vakbonden te verzwakken.

Het verzet tegen de criminalisering van ons recht op protest en organisatie moet zo goed mogelijk georganiseerd worden. Dat kan beginnen met een informatiecampagne naar de reizigers en het spoorpersoneel zodat de inzet beter begrepen wordt. We moeten vervolgens al onze krachten gebruiken voor een nieuw opbouwend actieplan van langere duur met duidelijke doelstellingen en een maximale betrokkenheid.

(*) Zie: www.libreparcours.net

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie