Artikel door Wilfried uit de lokale nieuwsbrief van LSP Keerbergen PDF van deze nieuwsbrief
En het ging zover dat er zelfs geld werd geleend om aandelen van Dexia te kunnen kopen; ziet u het al komen? De val van Dexia liet niet alleen Arco vallen maar ook de Gemeentelijke Holding waar tussen haakjes de raad van bestuur bevolkt werd met onder meer vertegenwoordigers van de gemeenten, lees politici met goedbetaalde mandaten. Toen de moeilijkheden al zichtbaar waren, spoorde de staat de gemeenten aan hun aandeel in Dexia nog te laten toenemen om het tij te keren: tevergeefs.
Op 7 december 2011 werd tot vereffening besloten, en die vereffening sleept nu al jaren aan. Tot grote vreugde van de vereffenaars als daar zijn KPMG en het advocatenkantoor Quinz. Immers het kostenplaatje van die vereffening zou naar verluidt (want we moeten het hebben van wat we ‘horen‘) al opgelopen zijn tot … 860.000 euro.
Naar het schijnt leven we in een democratie en zo was er een uitnodiging i.v.m. die vereffening voorzien voor nu 29 juni laatstleden waarbij ook de gemeente Keerbergen een vertegenwoordiger mocht afvaardigen uit de gemeenteraad.
Niet dus. Want die persoon kon door omstandigheden niet aanwezig zijn en er werd ook niet gedacht aan een plaatsvervanger, zodat er uit eerste hand geen verslag kon gegeven worden op de gemeenteraad. De oppositie vroeg toch een verslag op dat naar men meedeelde moest aangevraagd worden bij KPMG.
Op de gemeenteraad van 17 oktober laatstleden enigszins verbazing als blijkt dat de vereffenaar in zijn antwoord stelt dat hij “eerst moet overleggen met zijn Waalse collega of dit verslag wel openbaar mag gemaakt worden”!!!
Bij het ter perse gaan van deze nieuwsbrief was er nog geen verslag te bekennen. Zou er iets te verbergen vallen?
En zo komen we meer algemeen tot de volgende vaststelling:
Leden van een gemeenteraad wordt gevraagd te stemmen over aangelegenheden waarbij hen soms de nodige expertise of competentie ontbreekt. En we merken dat de noodzakelijke informatie om een juist oordeel te kunnen vellen ontbreekt, lees: hen onthouden wordt.
Dat zien we niet alleen in de affaire van de Gemeentelijke Holding (de beheerders waren geen toonbeeld van transparant bestuur!) maar ook nog recent in de Eandis-affaire (waar Keerbergen stemde voor de inbreng van de Chinezen). En geldt dit niet nog des te meer voor belangrijke handelsakkoorden als CETA en TTIP waar slechts door verzet met mondjesmaat informatie uitlekt naar de publieke opinie (in het Europees parlement lagen de teksten achter gesloten deuren slechts voor de happy few toegankelijk zogezegd om de onderhandelingspositie met Canada niet te schaden?).
Wij stemmen dus op vertegenwoordigers weze het op gemeentelijk, gewestelijk, nationaal of Europees niveau zonder in veruit de meeste gevallen te weten waar deze mensen precies voor staan. Eens verkozen gaan ze hun eigen weg (zie verhoging pensioenleeftijd waar niemand effectief ooit voor gestemd heeft). Vertegenwoordigers die zelf al of niet bewust onwetend zijn?
Wie wél alles weten (of te weten komen) zijn de naar schatting 4.000 lobbyisten bij het Europees parlement die voor hun meesters – de multinationals – werken. ZIJ WORDEN NOOIT VERKOZEN.
