Kshama Sawant: “Trump een kans geven? Ik dacht het niet…”

antiitrump1109-e1478889336169In de tien dagen sinds de verkiezingen telefoneerden en mailden duizenden mensen naar mijn kantoor in het gemeentehuis van Seattle. Ze waren woedend over mijn oproep tot massaal vreedzaam protest tegen de agenda van Trump tijdens zijn eedaflegging.

Artikel door Kshama Sawant, eerder verschenen op counterpunch.org

Veel berichten kwamen van mensen van de middenklasse maar ook werkenden die voor Trump stemden omdat ze de Democraten en Hillary Clinton haten en ten onrechte denken dat Trump het zal opnemen voor de gewone Amerikanen. Er waren ook veel racistische en seksistische opmerkingen.

Mijn medewerkers hebben elk gesprek aangegrepen om zonder enige tolerantie voor haat en dreigementen de meer redelijke aanhangers van Trump uit te leggen dat wij het ermee eens zijn dat de werkende bevolking in de steek wordt gelaten door de gevestigde politici. We legden uit dat we ons verzetten tegen de politiek van beide grote partijen, tegen hun beleid van vrijhandelsverdragen zoals TPP en NAFTA, fiscale cadeaus aan de grote bedrijven en tegen de nauwe banden tussen beide partijen en Wall Street. Veel mensen die belden waren verbaasd dat ik me hevig verzet tegen Trump maar toch geen steun gaf aan Clinton. Ik steunde eerst Bernie Sanders en nadien Jill Stein. Veel van de bellers konden we niet bereiken met onze argumenten, ze zaten vast in hun haat tegen al wie zich verzet tegen hun verkozen president. Ze zullen de ervaring van het beleid van Trump moeten ondergaan om te zien waar hij voor staat: een conservatieve vertegenwoordiger van de klasse van miljardairs die ons heeft voorgelogen dat hij de ‘Amerikaanse droom’ kan terugbrengen.

Toen ik die vreselijke mails zag, dacht ik meteen dat ik niet de enige ben die het doelwit is van de haat na de gevaarlijke opkomst van Donald Trump. Haatdragende mensen voelen zich gesterkt. Er is al een toename van het aantal haatmisdrijven en de racistische KKK voelde zich voldoende sterk om in North Carolina een feest te houden om de overwinning van Trump te vieren.

Op een andere manier waren er ook storende berichten in lokale publicaties als The Seattle Times en The Stranger. Deze berichten vielen mij en andere aanhangers van Stein aan. Ze proberen ons verantwoordelijk te stellen voor het resultaat van de verkiezingen. The Stranger ging zelfs verder en merkte op dat ik Clinton niet had gesteund en bijgevolg beter niet zou oproepen tot protest tegen Trump.

Maar zoals velen, van Robert Reich tot de New York Times, min of meer erkennen, moeten de Democraten het zichzelf verwijten dat ze een van de meest onpopulaire kandidaten in de moderne geschiedenis niet konden verslaan. In de New York Times werden vragen gesteld bij de rampzalige strategie om “het herstel van Clinton te bewerkstelligen op een ogenblik dat de natie ongeduldig zocht naar een uitweg uit het status-quo.” Robert Reich stelde dat er een “nieuwe Democratische Partij” nodig is aangezien deze verkiezingen een verwerping waren van de “Amerikaanse machtsstructuur, met inbegrip van de oude Democratische Partij.”

Op elk ogenblik van de Democratische voorverkiezingen heeft het partij-apparaat de campagne van Bernie Sanders tegengewerkt en Clinton ondersteund. In de presidentsverkiezingen had Clinton zich kunnen richten naar de jongeren en werkenden die Sanders steunden, maar ze ondernam zelfs geen poging en dacht op arrogante wijze dat ze hen niet nodig had. Miljoenen kiezers die het gevoel hebben dat ze uitgekocht zijn door het neoliberale beleid van de afgelopen decennia. Zij kregen van Clinton te horen dat Amerika “al groot is.” Het leverde haar een stemmenverlies van enkele miljoenen op in vergelijking met Obama in 2012. Zelfs onder vrouwen deed ze het slechter dan Obama.

Clinton en de leiding van de Democratische Partij heeft de weg voor Trump naar het Witte Huis opengelegd. Nu komen ze ons zeggen dat we Trump “een kans moeten geven.” Laat er geen onduidelijkheid over bestaan: het succes van Trump is niet “ons succes” zoals Obama suggereerde. We zouden graag verrast worden door progressieve maatregelen door de regering-Trump, maar we zullen daar niet op wachten en meteen overgaan tot een georganiseerd verzet tegen de schade die hij al beloofd heeft aan te richten, waaronder de belofte om drie miljoen migranten te deporteren.

We moeten miljoenen progressieve werkenden en jongeren verenigen in een muur van massaal verzet tegen Trump en in de verdediging van migranten, vrouwen, moslims, LGBTQ mensen en alle anderen die het doelwit van zijn beleid zijn.

Honderdduizenden mensen zijn sinds 8 november al op straat gekomen. De avond van de verkiezingen nog begon Socialist Alternative met het organiseren van protestacties doorheen het land op 9 november. Meer dan 50.000 mensen volgden deze oproepen in Seattle, New York, Boston, Philadelphia en Oakland. Er volgden tal van protesten, waaronder tientallen scholieren- en studentenstakingen. Zo waren er vorige week maandag nog 5.000 jonge betogers in Seattle.

Onze beweging moet onafhankelijk staan van beide grote politieke partijen. We kunnen niet op de Democraten rekenen om Trump te stoppen. Dat is nu nog meer het geval dan tijdens de verkiezingen. Om de rechterzijde een nederlaag toe te brengen, moeten we bouwen aan onze eigen massapartij, een partij van en voor de 99% die volledig los staat van geld en invloed van de grote bedrijven.

We hebben een historische verantwoordelijkheid om tegen deze regering te strijden. Op 20 en 21 januari zullen we protestacties organiseren in heel het land. Honderdduizenden mensen zullen verzamelen voor de Vrouwenmars in Washington DC en voor ‘Occupy Eedaflegging’. Hiermee zullen we een boodschap brengen aan de nieuwe president: voor zijn agenda van haat is er geen ruimte in Amerika.

Doe mee met het protest!


Deze week komt Kshama Sawant naar België! Ze spreekt vrijdag in Gent en zaterdag in Brussel. Mis dit niet.

25 november: Gent
26 november: Brussel

 

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie