De federale begroting voor 2017 heeft een nieuwe horrorcatalogus opgeleverd voor een totaal bedrag van 3 miljard euro. Het is niet verrassend, maar eens te meer wordt het geld uit onze zakken gehaald. Zelfs de gepensioneerden, zieken en werklozen moeten betalen. De landing van de begrotingsonderhandelingen leek niet gemakkelijk. CD&V zorgde zelfs voor wat ondertussen een ‘Krisette’ genoemd wordt naar aanleiding van de door Kris Peeters gelanceerde meerwaardebelasting. Over de ernst van die belasting was Marc Van Peel (CD&V) erg duidelijk: “De meerwaardebelasting zoals voorgesteld door CD&V moet vooral de indruk wegnemen dat alleen de kleine man betaalt. (…) Ze is eigenlijk louter symbolisch, maar ook symbolen zijn belangrijk.”
Door Nicolas Croes uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
Van die symboliek blijft er niet veel over in de regeringsverklaring. Het blijft beperkt tot verklaringen die enkel bindend zijn tegenover de goedgelovigen die in de grootspraak van Michel en co trappen. Wel concreet zijn de aanvallen en besparingen, vooral de sociale zekerheid zal bloeden. Nochtans hadden verschillende ministers eerder gezegd dat het niet mogelijk was om daar nog te besparen. Vandaag lijken ze zich te bedienen van de cynische stelling van Dostojevski: “Leven en liegen zijn synoniemen.”
Hoe verder?
De laatste peilingen geven aan dat de federale regeringspartijen hun meerderheid verloren zijn. ABVV-topman Marc Goblet zei op een studiedag over arbeidsduurvermindering dat “de mensen beginnen te beseffen wat de gevolgen van het regeringsbeleid zijn.” Hij voegde eraan toe dat we dit moeten aangrijpen “om opnieuw een mobilisatie op gang te brengen die verder gaat dan wat we tot nu toe kenden.” Goblet wijst onder meer op de noodzaak van een algemene staking.
Anderen gebruiken dezelfde peilingen om te stellen dat het volstaat om te wachten op de volgende verkiezingen. Die benadering is gevaarlijk. De begroting voor 2017 was amper opgemaakt of Le Soir titelde reeds op haar voorpagina: “Begroting: 6 miljard gezocht in 2018.” Volgens de journalisten van Le Soir moet er in 2018 minstens 6 miljard euro gevonden worden om het structurele tekort weg te werken zoals beloofd aan de Europese Commissie. De journalisten voegden er nog aan toe dat dit niet het slechtste scenario is als we kijken naar de “tegenvallende fiscale inkomsten.” We mogen niet rustig afwachten terwijl de lawine van besparingsmaatregelen over onze levensstandaard rolt. Dat zou de demoralisatie onder de meest overtuigde militanten versterken. In Groot-Brittannië zorgde deze benadering voor een herkiezing van David Cameron in 2015.
Het momentum aangrijpen
Het gemeenschappelijk vakbondsfront in de non-profit kondigt voor 24 november een nationale stakingsdag met betoging in Brussel aan. Het protest is gericht tegen de besparingen en voor het eisenplatform in de non-profit. ACOD Spoor stelde dat het een actieplan voorbereidt na de regeringsbeslissing om de pensioenrechten van het spoorpersoneel aan te pakken. Zelfs de militairen zullen in actie gaan om hun pensioenen te verdedigen.
Nieuwe acties zijn onvermijdelijk, de woede is bijzonder groot. Op 15 november houden zelfs de militairen een betoging, dat was al van 2002 geleden. Op 24 november is er een actiedag van de social profit. Eind oktober, net na het ter perse gaan van deze krant, zullen de vakbondsleidingen beslissen over acties. We hopen op eengemaakte, goed voorbereide en opbouwende acties om deze regering en het besparingsbeleid te stoppen. Door de basis te organiseren met personeelsvergaderingen en een zo groot mogelijke betrokkenheid, kunnen we de druk opvoeren en onze strijd zelf in handen nemen. Dan kunnen we doorzetten om Michel en zijn dievenbende te stoppen!
