Tegen racisme en onderdrukking! Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons

De organisatie Kif Kif vroeg alle partijen naar hun standpunten inzake thema’s die voor migranten erg belangrijk zijn. LSP is uiteraard op die vraag ingegaan en formuleert standpunten rond migrantenstemrecht, racisme, internationale thema’s,… Hieronder vind je een overzicht.


Tewerkstellingsquota

Specifieke groepen in de samenleving hebben het moeilijk om een job te vinden. Om dit probleem aan te pakken duikt regelmatig het idee van quota’s op. Dit is begrijpelijk. We denken echter niet dat dit een fundamentele oplossing biedt op de problemen.

In een periode van stijgende werkloosheid kan het invoeren van quota’s de verschillende groepen in de samenleving nog meer verdelen. Mensen moeten in dienst genomen worden op basis van hun capaciteiten en niet op basis van afkomst of geslacht. Met een systeem van quota’s waarbij de werkgevers verplicht worden om een bepaald percentage migranten/vrouwen aan te werven is het nooit zeker of iemand wordt aangenomen omdat hij/zij de geschiktste persoon voor de job is of omdat hij/zij migrant/vrouw is. Dit kan zorgen voor spanningen op de arbeidsmarkt en kan een voedingsbodem zijn voor racisme en seksisme. Iets wat we net willen vermijden!

LSP is daarom voorstander van de invoering van een 32-uren week zonder loonverlies om de beschikbare arbeid onder iedereen te verdelen. De fiscale fraude in België wordt geschat tussen de 15 en 20 miljard € per jaar. Mits een adequate bestrijding van deze fraude kunnen honderdduizenden extra jobs worden gecreëerd. Volgens ons is een ééngemaakte strijd van autochtonen en allochtonen, vrouwen en mannen tegen de werkloosheid een veel betere benadering dan quota’s in te voeren voor bepaalde groepen in de samenleving.

Racisme en discriminatie op de arbeidsmarkt

Bovenstaande neemt uiteraard niet weg dat migranten en vrouwen op dit ogenblik wel degelijk gediscrimineerd worden op de arbeidsmarkt en dat de nodige stappen moeten worden gezet om aan deze discriminatie een einde te maken. Wetten op zich volstaan volgens ons niet om de discriminatie van migranten en vrouwen aan te pakken. De laatste jaren zijn er een klein dozijn wetten gestemd om iets te doen aan racisme en discriminatie. In de praktijk verandert er echter zeer weinig. De vakbonden moeten en kunnen volgens ons meer doen tegen discriminatie en racisme op de werkvloer. Vaak beperken ze zich nog te veel tot moralistische campagnes die weinig zoden aan de dijk zetten.

Een sterke syndicale delegatie in de onderneming met een duidelijke strategie kan volgens ons een belangrijke rol spelen in de strijd tegen racisme, seksisme en andere vormen van discriminatie. In de strijd om betere arbeidsvoorwaarden, tegen afdankingen en verdere flexibilisering wordt het voor iedereen direct duidelijk dat arbeiders ongeacht hun afkomst en geslacht dezelfde belangen hebben. Het heeft volgens ons ook weinig zin om te vechten tegen racisme en discriminatie zonder na te denken over de oorzaken ervan. Racisme is een instrument in handen van de burgerij om arbeiders te verdelen op basis van afkomst. Malcolm X stelde reeds: "You can’t have capitalism without racism". Vandaar onze slogans: "Alles wat ons verdeelt verzwakt ons" en "Jobs, geen racisme." LSP heeft met Blokbuster ook één van de actiefste en meest consequente antiracistische en antifascistische organisaties in Vlaanderen uitgebouwd.

Diversiteit op de werkvloer

Diversiteit op de werkvloer is een troef. Het geeft de mensen een kans om kennis te maken met andere culturen wat voor veel mensen een verrijkende ervaring kan zijn. Je leert de mensen ook op een andere manier en in andere omstandigheden kennen. In de strijd tegen racisme en discriminatie is dit belangrijk. Diversiteit hoeft geen rem te zijn voor de eenheid tussen arbeiders. De gemeenschappelijke belangen van de arbeiders zijn in staat om de culturele tegenstellingen te overstijgen. LSP heeft niet voor niets zusterorganisaties in meer dan 35 landen op alle continenten.

Moslimscholen

Op dit ogenblik bestaan er al katholieke en in mindere mate joodse scholen, dus zou het vreemd en discriminerend zijn om in de huidige context de oprichting van moslimscholen te weigeren. LSP vindt echter dat onderwijs een publieke taak van heel de gemeenschap zou moeten zijn en niet mag overgelaten worden aan privé-initiatieven. We zijn voor godsdienstvrijheid in publieke scholen, die voor iedereen openstaan. Iedereen moet dus het recht hebben om al dan niet lessen te krijgen in een religie naar keuze. Voor het overige is de godsdienst een privé-zaak tegenover de staat. We denken dat de strijd voor gratis en degelijk onderwijs voor iedereen inclusief moslims een betere manier is om de problemen in het onderwijs aan te pakken dan aparte moslimscholen op te richten. Actief Linkse Studenten (ALS) de studentenorganisatie en Internationaal Verzet (IV) de antikapitalistische organisatie van LSP strijden in de scholen en in de universiteiten voor gratis onderwijs van goede kwaliteit voor iedereen.

Onderwijs in Eigen Taal en Cultuur (OETC)

LSP is ervan overtuigd dat iedere vorm van discriminatie bestreden moet worden. Het recht op onderwijs in eigen taal, met respect voor de eigen cultuur moet gegarandeerd worden. Ook al omdat alle studies aantonen dat wie zijn moedertaal niet beheerst sowieso altijd met een achterstand te kampen zal hebben. Binnen het huidig systeem, waarin alles winst moet opleveren, wil men de middelen daarvoor niet vrij maken. Met het recht op onderwijs in eigen taal en met respect voor de eigen cultuur bedoelen we in geen geval de vorming van ghettoscholen waarin bepaalde minderheden worden afgesloten van de rest van de maatschappij of zichzelf terugtrekken uit de maatschappij. Met onderwijs in eigen taal en met respect voor de eigen cultuur bedoelen we het aanwerven van leraars die de moedertaal van de leerlingen beheersen, die dat combineren met het aanleren van de taal van de regio waarin men opgroeit, en die respect voor de eigen cultuur weten te combineren met respect voor andere culturen. We moeten echter meteen begrijpen dat iedere cultuur sowieso twee zijden weerspiegelt: enerzijde de opvattingen en gebruiken van de heersende elites en anderzijds de creativiteit van de onderdrukte klassen. LSP wil leren van de culturele creativiteit van onderdrukten overal ter wereld, wij verwerpen echter de culturele gebruiken van alle heersende elites omdat die erop gericht zijn de macht van een kleine minderheid over de overgrote meerderheid te bestendigen.

Palestina

LSP verdedigt het zelfbeschikkingsrecht van het Palestijnse volk en het recht op zelfverdediging. Op basis van het kapitalisme zal de doelstelling van een echt onafhankelijke Palestina echter nooit bereikt worden. De korte periode van de werking van de Palestijnse Autoriteit heeft dit aangetoond. De Israëlische heersende klasse en het VS-imperialisme willen niet dat er een echt onafhankelijke Palestijnse staat komt. Ze vrezen immers dat dit zou leiden tot een radicalisatie in heel het Midden Oosten. De corrupte en despotische heersende elites in de Arabische landen, ondanks hun zogenaamde steun voor de Palestijnse rechten, vrezen eveneens de oprichting van een onafhankelijke Palestina en zien een dergelijk initiatief als het begin van het einde van hun heerschappij.

De decennialange ontwikkeling van een nationaal bewustzijn onder de Joodse bevolking in Israël is een concreet gegeven waarmee rekening moet gehouden worden. Onder het kapitalisme zou de Israëlische bevolking, met de steun van de enorme troepenmacht in Israël en de VS, tot het bittere einde vechten om te verhinderen dat hun ’thuisland’ zou verdwijnen. Israëlische Joden vrezen dat ze slechts een kleine minderheid zouden zijn in een Palestijnse staat en dat de Palestijnen wraak zouden nemen. Anderzijds wordt het idee dat de al lange tijd lijdende Palestijnse bevolking een minderheidsstatus zou aanvaarden in een ‘democratisch Israël’ evenzeer verworpen. In een situatie dat een zogenaamde ‘onafhankelijke’ Palestijnse Autoriteit een toename van de armoede en uitbuiting heeft gebracht, vragen velen zich af wat hun kans op rechtvaardigheid en gelijkheid zou zijn als ze slechts als minderheid in een kapitalistische Israël zouden leven.

We zijn daarom voorstanders van een socialistische Palestina naast een socialistische Israël als onderdeel van een vrijwillige socialistische confederatie van het Midden-Oosten met gegarandeerde democratische rechten voor alle nationale minderheden. Dit is geen abstracte positie, maar de enige praktische oplossing die overeenkomt met de concrete condities en het bewustzijn van de Palestijnen en de Israëlische Joden. LSP heeft een zusterorganisatie in Israël/Palestina die deze standpunten verdedigt.

Irak

Op 11 september hebben de VS een voorwendsel gekregen om op een offensieve manier hun overwicht in de wereld militair op te dringen. De "war on terror" wordt aangewend om de controle over grondstoffenvoorraden, strategische regio’s, … verder uit te breiden. De arrogantie waarmee de VS tewerk gaan, heeft voor een enorme woede gezorgd wereldwijd. In Guantanamo worden 1.000 krijgsgevangenen nog steeds vastgehouden zonder rekening te houden met de internationale rechtsregels. De gevechten in april zijn een keerpunt in de strijd tegen de bezetting. Er was al langer gewapend verzet tegen de troepen van de VS in de zogenaamde ”soennitische driehoek”, tussen de steden Tikrit, Fallujah en Bagdad. De aanvallen van de VS op de militie van de radicale, sjiietische leider Muqtada al-Sadr openden echter een tweede front. De VS en haar bondgenoten moeten het nu niet alleen opnemen tegen soennieten in het noorden van Irak, maar ook tegen sjiieten in het zuiden. De sjiieten werden door Saddam Hoessein wreed onderdrukt. De bezettingstroepen gingen er vanuit dat ze van hen geen last zouden ondervinden. Nu dat wel het geval is, doemt voor de VS het spook op van een ééngemaakte strijd tussen soennieten en sjiieten tegen de bezetting. De regering Bush doet haar best om de problemen in Irak te minimaliseren: ze weigert in te gaan op vergelijkingen die gemaakt worden met Vietnam.

In de VS groeit ondertussen ook het ongenoegen over het beleid van Bush, nu steeds duidelijker wordt dat hij heeft gelogen over de motieven om Irak aan te vallen. Iedere dag landen er in de VS vliegtuigen met de kisten van gesneuvelde Amerikaanse soldaten. Er zijn veel mensen die vrezen dat een terugtrekking van de coalitietroepen zal leiden tot nog grotere chaos en zelfs een burgeroorlog in Irak. Mensen als Blair spelen in op die vrees om de bezetting te rechtvaardigen. Op kapitalistische basis is het gevaar van het uiteenvallen van Irak inderdaad aanwezig. Als de gemeenschappelijke vijand van de soennieten en sjiieten verdwijnt, kunnen de etnische conflicten weer toenemen. Alleen een socialistische oplossing gebaseerd op de gemeenschappelijke belangen van de Iraakse arbeiders, boeren, armen,… kan blijvend de regio vooruit helpen. LSP heeft een zusterorganisatie in de VS die actief campagne voert tegen de bezetting van Irak. Op een aantal plaatsen spelen ze ook een belangrijke rol in de verkiezingscampagne van Nader. Een onafhankelijke anti-oorlogskandidaat voor de presidentsverkiezingen die het opneemt tegen Bush en Kerry, de kandidaat van de Democraten.

Erkenning van Islamitische feestdagen

LSP heeft geen uitgewerkte voorstellen betreffende de officiële feestdagen. In de middeleeuwen waren er veel meer dan vandaag, dat is omdat dergelijke feestdagen voor het kapitalisme complete onproductieve nonsense zijn. Wij hebben er geen enkel probleem mee om de belangrijkste data voor religieuze groepen in de maatschappij te erkennen als officiële feestdagen. Eventueel naar rato van het aantal officiële aanhangers. Tegelijk denken we aan enkele andere officiële feestdagen: 1 mei, dag van de arbeid en 11 november, dag van de wapenstilstand na WOI bestaan al. De verjaardag van de Russische Revolutie en de internationale vrouwendag zijn andere mogelijkheden.

Erkenning en subsidiëring van moskees

Voor LSP is religie een persoonlijk gegeven. Het is niet de taak van de staat om religie financieel te ondersteunen. We vertrekken echter van de concrete situatie en niet van de ideale toestand zoals wij dat zouden wensen. Het afschaffen van de subsidiëring van de bestaande erkende religies zou door de burgerij aangegrepen worden om een nieuwe schoolstrijd uit te lokken en de arbeiders te verdelen en te verzwakken. Kortom, het afschaffen van het besteden van gemeenschapsmiddelen aan een persoonlijk gegeven als religie, moet gebeuren met aandacht en respect voor de gevoelens van de gelovigen. Dat zou bijvoorbeeld kunnen via een regeling vergelijkbaar met die, die vandaag al van toepassing is in Duitsland: iedereen kiest vrij aan welke religie of sociale instelling een deel van diens belastingen wordt besteed.

Zolang de ene religie erkend en gesubsidieerd wordt door de gemeenschap, zien wij niet in waarom voor andere religies andere regels zouden gelden. Kortom in de huidige context moeten moskeeën op dezelfde manier erkend en gesubsidieerd worden als andere religieuze instellingen.

De Moslimexecutieve

Met de oprichting van de moslimexecutieve had de overheid wellicht gehoopt op een betrouwbare gesprekspartner. Dat was nodig om greep te krijgen op de moslimgemeenschap. Een democratisch samengestelde executieve zal echter onvermijdelijk weerspiegelen wat leeft binnen de moslimgemeenschap en bijgevolg ook radikalere elementen bevatten die aanhangers zijn van politieke Islam. Voor de huidige overheid wordt dit zonder enige twijfel op termijn een enorm probleem. Een breuk tussen de overheid en de executieve dreigt. De enige manier om een goeie relatie tussen overheid en executieve te creeëren, bestaat erin de sociale problemen (werk, huisvesting en inkomen) die gelden voor heel de gemeenschap, maar vooral manifest aanwezig zijn bij de migrantengemeenschap, reëel aan te pakken. Dat is uiteraard enkel mogelijk als geraakt wordt aan de superwinsten van een handvol kapitalisten.

Religieuze symbolen in de publieke ruimte

Sinds de invoering van het verbod op "openlijke religieuze symbolen" in Frankrijk is het hek ook in België van de dam. Eerst in Wallonië, waar MR- en PS-parlementairen soortgelijke voorstellen deden. Daarna ook in Vlaanderen, waar Dewael de nederlaag in het stemrechtdebat wil doen vergeten door te tonen dat de VLD "durft". Veel durf is er echter niet nodig om een al gediscrimineerde groep aan te duiden als zondebok voor vermeende samenlevingsproblemen. Het doel is arbeiders tegen elkaar op te zetten in het licht van de komende zware besparingen. Het debat wordt versluierd door een reeks argumenten die er min of meer zijn bijgesleurd. Zo ook de scheiding tussen kerk en staat. De openbare instelling moet neutraal zijn, mag dus geen godsdienst opleggen, maar gebruikers noch personeel kunnen gedwongen worden de eigen godsdienstige ideeën te verstoppen. Hun recht om, als zij dat willen, een hoofddoek te dragen, valt volledig onder de individuele godsdienstvrijheid. Bovendien kent België geen strikte scheiding tussen kerk en staat en is in België de meerderheid van de scholen in handen van het katholieke net. Wij beschouwen godsdienst als een persoonlijk gegeven. In onze visie heeft de staat de plicht de bevolking te onderwijzen in de meest geavanceerde wetenschappelijke kennis en inzicht. De staat kan echter niet opleggen dat mensen hun godsdienstige visies moeten opgeven. Het resultaat hiervan is eenduidig contraproductief. Marxisten vertrekken van het standpunt dat godsdienst opium (in de betekenis van: de heersende klasse beschikt voor haar vertier over echte opium om weg te dromen van de dagelijkse realiteit, de arbeiders, die daar de middelen niet voor hebben, krijgen enkel religie om weg te dromen).

Steeds opnieuw zijn godsdiensten door de heersende klasse gebruikt om bij de onderdrukte klasse fatalisme teweeg te brengen. Om hen maatschappelijke ongelijkheid te doen aanvaarden. Godsdienst bestrijdt je echter niet met repressie. Zo leert ons de geschiedenis van de stalinistische systemen. Internationaal Verzet, de antikapitalistische organisatie van LSP, was ook de enige niet-islamitische organisa-tie die actief campagne heeft gevoerd tegen de voorstellen van Dewael.

Racisme en discriminatie op de huisvestingmarkt

Er is een groot tekort aan goede en betaalbare woningen in Vlaanderen. De (Vlaamse) regering beloofde om 15.000 bijkomende sociale woningen te bouwen. Een aantal maanden voor de verkiezingen zou nog niet de helft daarvan gerealiseerd zijn. Op dit ogenblik staan er meer dan 72.800 gezinnen op een wachtlijst. Studies tonen aan dat er nood is aan minstens 100.000 bijkomende sociale woningen in Vlaanderen. Veel migranten hebben het omwille van hun economisch achtergestelde positie moeilijk om een goede en betaalbare woning te vinden. Veel huis-eigenaars weigeren ook om hun woning aan migranten te verhuren. De vraag naar huurwoningen is echter zo groot dat ze dat zonder veel probleem kunnen doen. Verhuurders beslissen immers zelf aan wie ze hun woning verhuren. Een aantal sociale huisvestingsmaatschappijen lappen de regels aan hun laars door de wachtlijsten ‘flexibel’ te hanteren. Een te hoge concentratie migranten zou de leefbaarheid van een bepaalde wijk aantasten. Uiteraard stellen ze dit niet expliciet maar daar komt het in de praktijk veelal op neer. In plaats van ervoor te zorgen dat de toewijzingsregels nageleefd worden stelt de SP-a voor om die te versoepelen om zogezegd beter te kunnen inspelen op de lokale behoeften.

In plaats van de sociale mix van sociale woningen te verbeteren door de werkloosheid aan te pakken, de uitkeringen te verhogen van zowel autochtonen als allochtonen en te investeren in de verfraaiing van de woonomgeving, willen veel partijen mensen met een hoger inkomen aantrekken en sociale woningen verkopen om de problemen te verbergen. De traditionele partijen bieden geen enkel antwoord op die problemen. Het Vlaams Blok gebruikt het tekort aan sociale woningen om mensen tegen elkaar op te zetten. ”De vreemdelingen pakken onze woningen af” is een slogan die wel een zeker ingang kan vinden in de samenleving op een ogenblik dat vele tienduizenden mensen wachten op een sociale woning. LSP pleit daarom voor een massale investering in sociale (huur)woningen. We vinden ook dat niemand meer dan 20% van zijn/haar inkomen moet betalen aan huisvesting. Daar waar de overheid er niet in slaagt om voldoende betaalbare sociale woningen te voorzien moet er een systeem van huursubsidies komen gekoppeld aan objectieve huurprijzen.

Diversiteit in het jeugdbeleid

De laatste jaren werd er op lokaal en regionaal vlak drastisch gesnoeid in subsidies voor jeugdvoorzieningen. Dat betekent dat jongeren meer en meer afhankelijk zijn van het commerciële circuit op het vlak van sport, cultuur en uitgaansleven. Het is de plicht van de overheid om diversiteit in het jeugdbeleid te stimuleren. Waar winst primeert zal enkel de platte commerciële éénheidsworst aan jongeren worden aangeboden. LSP staat voor stevig uitgebouwde jongerenvoorzieningen waar jongeren met elke culturele achtergrond onafhankelijk van hun financiële mogelijkheden aan bod kunnen komen. Gratis cultuur en sport, verscheidenheid aan jeugdhuizen en voldoende uitgebouwde infrastructuur voor jeugdverenigingen zijn een absolute noodzaak om jongeren in een ongedwongen sfeer volop hun talent en persoonlijkheid te laten ontwikkelen.

Stemrecht voor migranten

LSP is een groot voorstander van het migrantenstemrecht. Iedereen die in België woont moet ongeacht zijn/haar nationaliteit het recht hebben om deel te nemen aan de verkiezingen. Op zich is dat niets revolutionairs: het bestaat al tientallen jaren voor de sociale verkiezingen. De grote meerderheid van zij die zullen genieten van de uitbreiding van de democratische rechten zijn arbeiders. De uitbreiding van het stemrecht voor iedereen die in België verblijft, zal de ar-beiders in staat stellen om hun verdeeldheid gemakkelijker te overstijgen en de arbeidersbeweging sterker te maken tegenover de patroons. De meeste partijen vragen zich echter alleen af of de aanvaarding of de verwerping van zo’n wet zijn of haar partij stemmen zal kosten. Wanneer we de zaken van nabij bekijken, zien we snel dat de mooie democratische principes in de vuilbak worden gesmeten wanneer een eerste ongunstige opiniepeiling verschijnt. Ook SP.a en PS benaderen het migrantenstemrecht allerminst vanuit het standpunt van klasse-eenheid tegenover de patroons.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie