Daklozenopvang onder N-VA-bewind: liever geen gekwalificeerd personeel met ervaring…

Actie eind juni: 'Blijf van De Vaart af'
Actie eind juni: ‘Blijf van De Vaart af’

Het Antwerpse stadsbestuur wil kost wat kost af van een deel van de sociale sector om te ‘bewijzen’ dat de private sector het beter kan. Voor schepen Fons Duchateau betekent dit bijvoorbeeld dat daklozen sneller uitstromen uit de opvang. Naar waar is niet duidelijk. Dat daklozenopvang over veel meer dan dat gaat, denk maar aan budgetbegeleiding of gewoon meeleven en de schadelijke effecten van het dakloos zijn beperken, ontgaat de schepen. Heeft die man eigenlijk iets begrepen van de sociale sector?

In elk geval moeten er voor N-VA dringend precedenten zijn voor de uitverkoop van de Antwerpse sociale sector zodat de ideologische nonsens van de neoliberalen in de praktijk kan omgezet worden: armoede wordt dan de schuld van de armen, daklozen hebben er zelf voor gekozen en al wie uit de boot valt moet maar harder zijn of haar best doen. Als de sociale sector niet meestapt in dit asociale verhaal, dan brengt de N-VA een nieuwe sociale sector in het veld: private bedrijven zoals G4S Care die volgzamer doen wat de schepen hen oplegt. Over de belangen van de cliënten gaat dit niet, volgens de schepen heulen die toch maar mee met hun begeleiders.

Het voorbeeld van de daklozenbegeleiding in ‘De Vaart’ in Antwerpen is veelzeggend. Het stadsbestuur ging actief op zoek naar kandidaten uit de private sector om deze begeleiding over te nemen. Pas op het allerlaatste moment kwam er naast CAW Antwerpen een private kandidaat: G4S Care. Volgens de door de OCMW-Raad aangestelde jury was het aanbod van de huidige verantwoordelijken voor de daklozenbegeleiding minder goed. Redenen hiervoor zijn onder meer de hoge anciënniteit van het personeel (ervaring en begeleiding op langere termijn zijn geen must voor de N-VA) en de hogere kwalificaties. Neen, voor de N-VA liever geen opgeleid personeel. Die doen alleen maar moeilijk.

Dat G4S Care nieuw personeel moet zoeken en zelfs geen vormingsbudget voorziet, wordt niet als een probleem gezien. Neen, het inzetten van vrijwilligers moet de werking ‘zeer efficiënt’ maken. Toch wel opmerkelijk hoe de neoliberale N-VA’ers tegenover de begeleiding van daklozen staan: een taak waarvoor volgens hen geen opleiding of ervaring vereist is en enkel tot doel heeft om die daklozen zo snel mogelijk uit de zorg te laten uitstromen, liefst door het allemaal zelf op te lossen. Door met contracten van korte duur (2,5 jaar) te werken, geeft het bestuur aan dat continuïteit en ervaring sowieso geen vereiste zijn. Gelijk welk bedrijf dat meestapt in de neoliberale ideologie van N-VA kan de sociale sector in Antwerpen opkopen.

Op Apache.be stelde professor Koen Hermans van het Centrum voor Sociologisch Onderzoek van de KU Leuven vragen bij de uitbesteding op zich: “Het impliceert dat we bereid zijn om overheidsgeld dat is bestemd voor hulp aan de meest kwetsbare groep mensen te laten doorstromen naar de aandeelhouders achter een private firma. Dat is een ideologische keuze. Maar in dit concrete geval gaat het om een bedrijf dat alles behalve onbesproken is. Denk aan de problemen met de jeugdgevangenis in het Verenigd Koninkrijk en aan de omstreden rol die G4S speelt in Israëlische gevangenissen. Dat maakt het verhaal problematisch.” Voor schepen Duchateau is dat niet van belang: hij schermt met het onderscheid tussen G4S en G4S Care en wijst ondermeer op de uitbating van asielcentra door G4S Care. Natuurlijk is het kunstmatig om een dochter- en moederbedrijf los van elkaar te zien. En de uitbating van private asielcentra is eveneens betwist: winst maken op ellende door in te spelen op tekorten in de publieke voorzieningen komt enkel de aandeelhouders ten goede.

Wellicht zal het niet bij ‘De Vaart’ blijven, er zijn nog andere onderdelen van het sociaal werk bedreigd. Het gaat onder meer om Free Clinic, woonbegeleiding en Samenlevingsopbouw. Volgens de schepen kwamen de huidige aanbieders van sociaal werk in een aantal gevallen als beste uit de bevragingen. Daarmee wil hij de indruk wekken dat de hele discussie beperkt is tot ‘efficiëntie’ en ‘zorg’ voor de cliënten, terwijl het in werkelijkheid een ideologische operatie is die een andere invulling van sociaal werk oplegt. Er wordt gepleit voor een ‘commerciële zorg’ zoals we die al kennen in veel rusthuizen: private bedrijven maken daar winst door de zorg te beperken, door drie maaltijden per dag maximaal drie euro te laten kosten en door voor beperkte dienstverlening erg hoge prijzen te vragen.

Vandaag zijn er veel problemen. De sociale sector kreunt dan ook onder de werklast. Het besparingsbeleid op alle niveaus maakt dit nog erger: een groeiende groep van de bevolking valt uit de boot. In plaats van extra middelen te voorzien voor de sociale sector gecombineerd met het stopzetten van het besparingsbeleid en een massaal programma van publieke investeringen in betaalbare huisvesting, openbare diensten en degelijke jobs, opent de N-VA nu een frontaal offensief tegen de sociale werkers.

Het protest hiertegen is groot. Er waren al verschillende acties van het Sociaal Werk Actienetwerk (SWAN) samen met de vakbonden. Vorige week nog was er een opmerkelijke en levendige delegatie van ‘Sociaal werk is niet te koop’ op de grote betoging in Brussel tegen het asociale regeringsbeleid. Komende vrijdag is er een protestpicnic aan de Grote Markt in Antwerpen in het kader van de actiedag van de vakbonden. Deze actie is belangrijk, niet alleen voor het personeel uit de sector en de cliënten. Het is belangrijk voor al wie zich verzet tegen het asociale N-VA-beleid. Het Antwerpse bestuur zet hoog in op dit punt van de aanval op het sociale weefsel. We zullen deze aanval enkel stoppen indien we evenhoog inzetten met een algemene mobilisatie die breder gaat dan de sociale sector.

Tegenover de vermarkting van het sociaal werk is er nood aan meer publieke middelen en een stopzetting van het asociale besparingsbeleid dat leidt tot toenemende sociale problemen. Dit is ook een politieke strijd die niet kan wachten tot de volgende verkiezingen om gestreden te worden. Doorheen de acties kunnen we alternatieven naar voor schuiven, maar komt uiteindelijk ook de vraag naar welk soort samenleving we willen: één in het belang van de aandeelhouders van private bedrijven zoals G4S en andere ING’s, of één in het belang van de meerderheid van de bevolking. N-VA en co hebben hun keuze duidelijk gemaakt, aan ons om dat ook te doen. LSP komt op voor een socialistische samenleving die breekt met de dictatuur van de grote bedrijven en hun aandeelhouders.

Zoals een Antwerpse sociaal werker in een interview met ‘De Linkse Socialist’ in september opmerkte: “Overal in de zorgector en het sociaal werk probeert het personeel er het beste van te maken. Maar de noodkreten nemen toe: wij houden dit niet meer vol, klinkt het. Een samenleving die bij de meest kwetsbare mensen winsten wil halen en zorg en begeleiding aan commercie onderwerpt, is een zieke samenleving. Hoog tijd voor maatschappijverandering!”

> Ons archief over de situatie bij het sociaal werk in Antwerpen

 

PROTESTACTIE komende vrijdag 7 oktober om 12u aan de Grote Markt in Antwerpen

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie