Eerst zeiden Bush en Blair dat Irak de VN-resoluties niet nakwam inzake het ontmantelen van de massavernietigingswapens. Een jaar nadat Saddam werd verdreven, zijn nog geen massavernietigingswapens gevonden. Hierna luidde het dat Saddam een thuishaven creërde voor Islamitische terroristen. Eén jaar van bezetting door de VS wordt het land volgens het Pentagon overspoeld door "vreemde Islamitische terroristen".
Toen geen massavernietigingswapens gevonden werden en ook geen bewijzen voor enige band met Al Qaeda, rechtvaardigden Bush en Blair de oorlog en de bezetting door te wijzen op het neerhalen van het dictatoriale regime van Saddam en diens Baath-partij. Maar vandaag zijn het Amerikaanse en Britse troepen die Irakese gevangenen martelen. De VS-militairen gebruiken dezelfde gevangenis – Abu Ghriab – waar ook Saddams tegenstanders gemarteld en vermoord werden.
In Falluja moesten VS-troepen zich uit de stad terugtrekken. Bij de gevechten in de stad vielen meer dan 1.000 doden langs Irakese zijde, uiteindelijk moest de controle overgelaten worden aan soldaten van het vroegere regime onder leiding van Jassim Mohammed Saleh, voorheen een generaal in de beruchte Republikeinse Garde van Saddam!
Salehs verleden heeft de VS al deels afgeschrikt. Zo was Saleh betrokken in de bloedige onderdrukking van de Sjietische opstand tegen Saddam in 1991. De militairen hebben nu Saleh ondergeschikt gemaakt aan generaal Mohammed Latif, die vroeger deel uitmaakte van Saddams staatsveiligheid…
Volgens het blad ‘The New Yorker’, dat een rapport van het VS-leger bemachtigde, worden er systematisch martelingen uitgevoerd op gevangenen. Dit doet nogal sterk denken aan het voormalige regime van Saddam.
"Sadistische, wrede, misdadige misbruiken" door bewakers, kwamen vaak voor om Irakese gevangenen op te warmen voor ondervragingen uitgevoerd door privé-partners ingehuurd door het Pentagon. Het blad brengt ook naar voor dat de schokkende foto’s van gevangenen die gemarteld worden nog vrij ‘soft’ zouden zijn. Er zouden ook foto’s bestaan die veel groffer zijn.
Ook Britse militairen zijn actief betrokken geweest bij martelingen van gevangenen. De legerleiding ontkent nog en stelt dat de foto’s vals zouden zijn. Maar ze kunnen niet weerleggen dat er tientallen onderzoeken zijn naar klachten op basis van slagen, verwondingen en zelfs een doodslag in Basra.
Het is niet verwonderlijk dat de VS en haar coalitie-troepen gehaat worden in Irak. Iedere Irakees weet dat de zogenaamde machtsoverdracht op 30 juni aan een burgerlijke regering van Irakezen, eigenlijk een klucht is. Een willekeurig aangestelde kliek van voormalige bannelingen die vooral hun eigen belangen willen verdedigen, zal optreden als marionetten van de VS.
De VS zal blijven het leger, de olie en de economie controleren. Directe verkiezingen die leiden tot een onafhankelijk democratisch Irak zullen een ver toekomstbeeld blijven. Multinationals zullen blijven de winsten opstrijken van contracten voor de heropbouw van het land, de openbare diensten zullen op een laag pitje blijven draaien en intussen zal er geen antwoord komen op de enorme werkloosheid, armoede en geweld.
George Bush en zijn ‘luitenant’ Tony Blair dachten dat een snelle militaire overwinning op Saddam zou gevolgd worden door het vestigen van een pro-Westers regime. Dit zou het imperialisme in staat stellen om Irak te gebruiken als uitvalsbasis om het Midden-Oosten te veroveren en de bevoorrading van goedkope olie te garanderen. In plaats daarvan blijven de olieprijzen relatief hoog en worden de olievoorraden in Irak als doelwit beschouwd door opstandelingen.
Sinds het officiële einde van de oorlog zijn zo’n 700 militairen omgekomen. Dat is 500 meer dan tijdens de oorlog. Duizenden Irakezen hebben het leven gelaten, velen door toedoen van de bezettingstroepen. In plaats van vrede te brengen voor de bevolking, hebben de acties van de coalitietroepen geleid tot de groei van een nieuw en sterk Irakees nationalisme dat de VS en haar partners dieper en dieper in een politiek en militair moeras trekt.
De geest van een Vietnam-scenario wordt met de dag concreter. Zoals in de Britse krant ‘Independent on Sunday’ geschreven werd: "Het tij is aan het keren tegen de VS in Irak. Ze waren niet in staat om hun militaire sterkte in te zetten in Falluja en Najaf. Ze hebben weinig politieke steun buiten Koerdistan. Ze kunnen niet langer winnen. Het zou wel eens één van de belangrijkste nederlagen in de geschiedenis kunnen worden."
