Op 21 maart vond de eerste ronde van de regionale verkiezingen in Frankrijk plaats. Gauche Révolutionnaire riep daarbij op om te stemmen voor kandidaten van LO en LCR en had zelf ook twee kandidaten op de lijsten in Normandië. Olaf Van Aaken sprak met Virginy Prégny over de linkerzijde in de Franse verkiezingen.
Wat is jouw indruk van de verkiezingen?
De PS kan profiteren van haar campagne voor een "nuttige stem" om de enorme woede tegen de regering-Raffarin te kanaliseren. In de eerste ronde haalde de voormalige regeringscoalitie van PS, PCF en Groenen 40% van de stemmen, terwijl de regeringspartijen UMP en UDF net 35% haalden.
De sterke score van de PS werd ook mogelijk door de zwakke campagne van LO en LCR en de angst voor een versterking van het extreem-rechtse Front National die met 17% in 19 van de 22 regio’s naar de tweede ronde kon gaan.
De steun voor de "linkerzijde", en vooral de PS, betekent echter niet dat bredere lagen van de arbeiders en jongeren zich naar die partijen richten om er actief te worden. Het is eerder een tijdelijke steun met het oog op deze verkiezingen, waarbij de steun niet verder gaat.
Op welke basis kon de PCF een vrij goede score behalen, terwijl LO en LCR een ontgoochelend resultaat hebben neergezet?
De PCF heeft daar waar het alleen opkwam een verrassend goed resultaat behaald (tussen de 8 en de 10%), vooral in de traditionele bastions in het Noorden van Frankrijk. Dat toont aan dat de partij nog over een zekere basis in de arbeidersklasse beschikt. Daarnaast had de PCF zich na de catastrofale resultaten van de afgelopen jaren ook wat strijdbaarder opgesteld om te vermijden dat LO-LCR te sterk zou kunnen scoren op de linkerflank.
De alliantie van LO en LCR haalde nationaal rond de 5% (meer dan een miljoen stemmen). Dat is op zich heel goed, maar het potentieel was groter. Eind februari haalde LO-LCR volgens de peilingen in een aantal regio’s meer dan 10% waardoor het een aantal verkiesbare kandidaten had. LO en LCR hebben echter geen gemeenschappelijke campagne gevoerd en geen voorstellen gelanceerd over hoe verder te gaan en hoe vanuit de alliantie stappen konden andernomen worden om tot een nieuwe arbeiderspartij te komen. In plaats daarvan werd nadruk gelegd op eisen die niet altijd begrepen worden. Zo was de eis "verbod om te ontslaan" één van de hoofdeisen in de campagne. Deze eis werd sterk naar voor gebracht zonder enige duiding, of zonder enige verklaring hoe strijd kan gevoerd worden tegen massa-ontslagen. Daarnaast stelt zich de vraag naar een alternatief op dit systeem, een socialistisch alternatief, dat moet naar voor gebracht worden en niet louter als decorvulling (als het al naar voor gebracht werd).
24 leden (ongeveer een derde) van de nationale leiding van de LCR hebben bij de tweede ronde opgeroepen om te stemmen voor de PS, PCF en Groenen. Wat zijn de gevolgen van deze oproep?
Deze 24 leidinggevende LCR-leden behoren tot de "rechtse" minderheid in de LCR en vertegenwoordigen een reformistische tendens. Bij het laatste congres was deze tendens tegen een gezamenlijke lijst van LO en LCR en voor een stemoproep voor de zogenaamd linkse partijen in de tweede ronde. Het resultaat dat nu behaald werd, leidde ertoe dat de reformistische krachten in de LCR versterkt werden. Aangezien de nationale leiding van de LCR zich bijzonder scherp distantieerde van de oproep, zouden de interne spanningen wel eens kunnen toenemen. Dat maakt de samenwerking met LO niet gemakkelijker en een eventuele oproep voor de lancering van een nieuwe arbeiderspartij wordt dan wel erg onwaarschijnlijk.
Welke perspectieven zie jij de komende periode?
De aangekondigde hervorming van de gezondheidszorg en de sociale zekerheid heeft totnutoe nog geen massaal verzet teweeggebracht. Er borrelt echter een enorme woede onder de oppervlakte en de betogingen die plaatsvinden op 3 april zouden daar wel eens een uitdrukking van kunnen vormen. Deze betogingen waarvoor zowat alle vakbonden oproepen kunnen een eerste stap zijn om in te gaan tegen de besparingen en privatiseringen in een aantal getroffen sectoren (waaronder de post) en de woede samen te brengen. We brengen de noodzaak naar voor van een algemene 24-urenstaking en de nood aan een politiek verlengstuk in de vorm van een nieuwe arbeiderspartij.
Gauche Révolutionnaire kandidierte nam voor het eerst deel aan de verkiezingen in het 5e kanton van Rouen en haalde 4,1% (184 stemmen). Wat was jouw indruk?
We voerden een dynamische en geslaagde verkiezingscampagne. We waren met verschillende acties aanwezig in het district en brachten een duidelijk anti-kapitalistisch programma naar voor. In ons programma en in de discussies op straat maakten we duidelijk dat wij geen verkiezingsbeloftes maken, maar enkel mee een rol willen spelen in het samenbrengen van alle strijd tegen de rechtse regering en haar kaalslagpolitiek. We maakten duidelijk dat de voormalige regeringspartijen PS, PCF en Groenen geen alternatief aan te bieden hebben. Zij zullen het kapitalisme blijven verdedigen.
Onze kandidate, Leïla Messaoudi, is een jonge vrouw van Arabische afkomst. Dit feit op zich kon reeds een zekere sympathie teweegbrengen. In zes onderdelen van het kanton haalden we tussen de 5 en de 10%. In de andere vier wijken haalden we slechtere resultaten omdat het eerder residentiële wijken zijn.
Welke thema’s bracht jullie campagne naar voor?
In de arbeiderswijken waar wij onze campagne voerden heerst een enorme armoede. De werkloosheidsgraad ligt in die wijken tussen de 30 en de 50% en de meeste woningen zijn er slecht aan toe. Er wonen heel veel migranten, vooral van Arabische afkomst. Onze hoofdeisen waren dan ook: werk, degelijke huisvesting en degelijke toegankelijke openbare diensten voor iedereen. Hiermee konden we inspelen op concrete problemen die er zijn in de wijken.
Bij de deur-aan-deur en de infostanden op de markten en bij supermarkten, kregen we tal van goede reacties op ons programma en onze concrete voorstellen om de strijd te organiseren. Velen gingen akkoord met ons standpunt over de nood aan een nieuwe arbeiderspartij en over het feit dat dit slechts kan bekomen worden door de gezamenlijke strijd van arbeiders en jongeren. De woede tegen de regering, maar ook tegenover de zogenaamd "linkse" partijen is groot. Velen voelen zich in de steek gelaten door de PS en de PCF. Dit enorme linkse vacuüm moeten wij als kleine strijdbare organisatie mee helpen vullen.
Wat zijn jullie verdere plannen in de wijken waar campagne werd gevoerd?
De uitslag in dit kanton viel heel goed mee en er is een enorm enthousiasme binnen onze organisatie om verder campagne te voeren met deur-aan-deur actiemomenten, bladverkopen op de markten,… We voeren nu campagne voor de betoging van 3 april, zijn actief in de strijd van de ouders, leraars en leerlingen tegen de sluiting van een aantal klassen,… Het is belangrijk dat wij aantonen dat we er niet enkel zijn bij verkiezingen, maar samen met hen strijd organiseren en voeren.
