Waar de film “An unconvenient truth” van Al Gore een droge opeenstapeling van feiten was, biedt de film van de Simpsons een hoogst amusant spektakel met in verschillende lagen toch ook wel wat kritiek op de gevestigde orde en de ecologische gevolgen van het huidige systeem. Uiteraard ga je niet naar de Simpsons kijken om antwoorden te krijgen, maar anderzijds is het wel tekenend dat deze film het milieuthema aanboort.
The Simpsons is reeds jarenlang een succesvolle televisieserie waarin wel eens kritische geluiden te horen vallen. Toen Matt Groening de reeks opstartte eind jaren 1980 werden regelmatig maatschappelijke thema’s aangeboord. Ondanks het feit dat Fox TV de reeks brengt, blijven er regelmatig kritische noten vallen in de reeks. Er bestaat heel wat speculatie over de politieke opvattingen van Groening, maar die lijken beïnvloed te zijn door de studentenbeweging eind jaren 1960. In de VS was er toen ook een invloed van de Franse beweging van mei 1968, en zeker van de anti-oorlogsbeweging naar aanleiding van Vietnam. Maar Groening trekt niet echt conclusies, bij de vorige presidentsverkiezingen in de VS steunde hij de Democratische kandidaat John Kerry ondanks sympathie voor de onafhankelijke kandidaat Ralph Nader (die ook al eens in de reeks opdook).
In de reeks wordt regelmatig uitgehaald naar de republikeinen, zo is er de zichzelf als conservatieve republikein omschrijvende Sideshow Bob die niet bepaald positief overkomt. Of wordt er een negatief beeld opgehangen van de kapitalist Mr Burns. De kritiek op rechts gaat zelden gepaard met steun aan alternatieven. In een bepaalde episode mag Homer Simpson dan wel voorzitter van de vakbond op zijn kerncentrale worden en een staking leiden, maar Simpson verkoopt de staking uit. De vader van Homer blijkt op een bepaald ogenblik een lidkaart te hebben van de Communistische partij, maar evengoed van de steenkappersvereniging.
Natuurlijk kijk je niet naar de Simpsons om antwoorden te krijgen op maatschappelijke problemen. Het is en blijft amusement met hier en daar kritiek gebracht met de nodige knipogen. Dat is ook het geval met de nieuwe film, overigens de eerste film van de Simpsons. Een rode draad doorheen de film is het milieuthema: Springfield is dermate vervuild dat het moet worden afgesloten van de rest van de wereld. De Simpsons vluchten en komen in Alaska terecht, waar oliebedrijven de grondstoffen komen leegplunderen. Maar uiteindelijk lossen ze alle zelf gecreëerde problemen op en is er een happy end. En passant wordt gelachen met corrupte politici, zakkenvullende bedrijven,…
Doorheen de film wordt ook de draak gestoken met Al Gore en diens film. Lisa Simpson moet de rol van Al Gore vervullen en brengt een reeks saaie statistieken waar geen enkele reactie op komt van de bevolking. Maar ook met de film zelf wordt van bij het begin gelachen, Homer meldt de kijkers dat ze wel echt dom zijn om te betalen voor een film terwijl ze de reeks ook gratis op televisie kunnen zien. De humor in de film is vaak goed en snel. Dat maakt het een makkelijk verteerbare film en goede ontspanning.
Dat milieuvervuiling en klimaatsverandering centraal staat, is vooral een uitdrukking van het feit dat er een groeiend bewustzijn is rond deze thema’s. Na de Simpsons zal dat bewustzijn niet groter zijn, maar voor linkse socialisten is het toch opvallend dat dit thema ook in een groot product als de Simpsons zo prominent aan bod komt.
Voor de liefhebbers: via deze link kan je de kritische visie van de Simpons op de recruteringspraktijken van het Amerikaans leger onder scholieren bekijken.
