Sociale verkiezingen: dit is geen compromis, maar een capitulatie!

De vakbondsleidingen hebben uiteindelijk toegegeven aan de patronale eis om bij de sociale verkiezingen van mei 2008 geen ondernemingsraad te installeren in bedrijfseenheden vanaf 50 werknemers. Het patronaat dreigde ermee de sociale verkiezingen op zich in het gedrang te brengen. Hierop is een “compromis” gesloten: het patronaat krijgt (voorlopig) gelijk.

De discussie over het instellen van ondernemingsraden in bedrijven vanaf 50 arbeiders kwam in een stroomversnelling toen België werd veroordeeld voor het Europese Hof van Justitie (op 29 maart 2007) en na een advies van de Raad van State (op 8 februari 2007) waaruit bleek dat het niet wettelijk is om slechts een ondernemingsraad in te stellen zodra de grens van 100 werknemers wordt overschreden.

Vlak na de verkiezingen van 10 juni 2007 deed aftredend minister Peter Van Velthoven een poging om alsnog op een drafje een regeling door te voeren om een ondernemingsraad vanaf 50 werknemers in te stellen. Hij werd echter teruggefloten door het patronaat, de VLD van aftredend premier Verhofstadt en uiteindelijk ook door de CD&V (dat nog steeds hoopt een leidinggevende rol te spelen in de volgende regering).

De vakbonden dringen al lang aan op een regeling voor vakbondsvertegenwoordiging in KMO’s, zo waren er verschillende acties rond deze eis. Nu werd toegegeven aan de patronale eisen omdat anders de sociale verkiezingen van mei 2008 op zich in gevaar zouden komen. Onder meer door de aanslepende regeringsvorming was er geen uitzicht op een mogelijk akkoord waarbij de wettelijke bepalingen en de Europese richtlijnen zouden worden nageleefd. Bijgevolg kwam het tot een “akkoord” om de onwettelijke situatie te behouden en het fiat van de vakbondsleiding te gebruiken om de Europese dwangsommen af te wenden.

Dit is natuurlijk geen “compromis”, het patronaat krijgt wat het vroeg terwijl duizenden arbeiders in KMO’s in de kou blijven staan. We begrijpen de bezorgdheid van de vakbondsleidingen om de sociale verkiezingen te laten plaatsvinden op de voorziene data (van 5 tot 18 mei 2008). Uitstel zou immers heel wat problemen met zich meebrengen, onder meer op het vlak van de bescherming van delegees. Maar is het dan aan de vakbondsleidingen om akkoord te gaan met een regeling die ingaat tegen wettelijke bepalingen die meer rechten toekennen aan de werkenden? Wij denken het niet.

Bovendien stelt zich een bijkomend probleem. De sociale partners hebben verklaard dat ze zich engageren om tegen deze regeling geen juridische stappen te ondernemen, “noch te ondersteunen”. Hiermee wordt vrij expliciet toegegeven dat de regeling eigenlijk onwettig is waardoor ook individuele klachten mogelijk zijn. Indien er toch “juridische problemen rijzen”, willen de sociale partners beroep doen op regering en parlement om “de nodige wettelijke acties te ondernemen om alsnog juridische zekerheid te creëren.” Met andere woorden: er is nu geen juridische zekerheid en een onwettelijke regeling.

Er is enkel overeengekomen dat de discussie over vakbondsvertegenwoordiging in KMO’s en de omzetting van de Europese Richtlijn zal worden verder gezet. “Deze gesprekken zouden voor eind 2007 moeten afgerond zijn”, aldus de sociale partners. Maar ook hier wordt geen indicatie gegeven of dit betekent dat het patronaat zich zal neerleggen bij de Europese Richtlijn en het advies van de Raad van State. Deze discussie zal ongetwijfeld vervolgd worden, maar het akkoord om alles uit te stellen tot de sociale verkiezingen van 2012 is een jammerlijke zaak. We betreuren dit akkoord, ook al begrijpen we natuurlijk wel dat het niet aangewezen was om de sociale verkiezingen van 2008 in het gedrang te brengen. Alleen waren het niet de arbeiders die deze verkiezingen in het gedrang brachten, maar wel degelijk het patronaat en haar politieke lakeien. Die komen er nu gemakkelijk mee weg. Volgens ons veel te gemakkelijk!

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie