Midden-Oosten
De brutale moord op de geestelijke leider van de Palestijns-Islamitische groepering Hamas, sjeik Ahmed Yassin, lokte een enorme woede uit, niet alleen bij de Palestijnen, maar ook mensen over de gehele Arabische wereld en daarbuiten waren met afschuw vervuld door het barbaarse optreden van het Israëlische regime. Israëls eerste minister Ariel Sharon had de aanslag vooraf gepland, en hield nauw toezicht op de uitvoering hiervan. Waarschuwend voor wraak, zei Hamas dat Sharon "de poorten van de hel" heeft geopend.
Jenny Brooks
De mogelijkheid van massale vergeldingsacties deed kapitalistische vertegenwoordigers over heel de wereld beven, wat ervoor zorgde dat velen Sharons daad veroordeelde. Ze vrezen voor een versnelde escalatie van het bloedvergieten, met een totaal uit de hand lopende situatie als gevolg. Hezbollah reageerde al door terug te schieten op zekere doelwitten, vanuit hun basissen ten zuiden van Libanon. Afgezien het VS imperialisme, het Israëlische regime en de Arabische elite op dit moment er volledig tegen gekant is, valt een escalatie van het conflict (wat kan leiden tot gewapende botsingen tussen Israel en andere Arabische landen) en zelfs oorlog niet volledig uit te sluiten.
Door deze aanslag te plegen, heeft de Israëlische staat het "ongeschreven verdrag" verbroken, wat inhield dat geen van beide kanten vooraanstaande oppositieleiders zouden elimineren. Deze moord zorgt ervoor dat het jachtseizoen op Israëlische ministers geopend is.
Hoe dan ook, het regime van de VS – dat voortdurend beweert een "oorlog tegen het terrorisme" te voeren – heeft geweigerd z’n vriendjes in de Israëlische regering te veroordelen voor deze laatste terreurdaad. Uiteindelijk volgt Israël het voorbeeld van deze grootmacht door deze moord unilateraal uit te voeren, zonder enige rekening te houden met de gevolgen ervan.
In de Bezette Gebieden worden dagelijks Palestijnen gedood, oftewel door gerichte aanvallen, oftewel lukraak. Deze recente gruweldaad zal een grote terugslag hebben, sinds het slachtoffer de meest invloedrijke Palestijn was die gedood werd sinds het begin van de drie en half jaar durende inftifada. 200.000 Palestijnen woonden de begrafenisplechtigheid bij, wat leidde tot de grootste politieke demonstratie in de geschiedenis van de Gazastrook.
In Israël zelf, riepen sommige Palestijnse leiders op voor een algemene staking van de Israëlische Palestijnen en een massamobilisatie om tegen de moord te protesteren. Een algemene staking is al onderweg in de Bezette Gebieden. Er waren ook woedende betogingen in de Bezette Gebieden en in vele Arabische landen, waaronder ook Irak. Arabische leiders waren eengezind in hun veroordeling van de moord. Dit onder de immense druk van hun eigen bevolking om actie te ondernemen als antwoord op deze provocatie.
De recente, gruwelijke, dubbele zelfmoordaanslag tegen joden in Ashdod – waar tien mensen om het leven kwamen – werd door Sharon als uitvlucht gebruikt om sjeik Yassins dood te rechtvaardigen. Aangezien de zelfmoordcommando’s uit de Gazastrook kwamen, die door omheiningen is afgebakend, hebben ze Israëls staatspropaganda (die beweert dat de nieuwe "veiligheidsmuur" verdere aanvallen zou verhinderen) beschadigd.
Sharon had ook andere motieven, gelinkt aan plannen om een scheiding tussen Israëlische en Palestijnse bewoonde gebieden op te leggen. Door middel van brutaal machtsvertoon, wil hij de toon zetten om zo te verhinderen dat Palestijnse milities de terugtrekking van Israëlische troepen uit grote delen van de Gazastrook als overwinning zouden opeisen.
Maar zulke opeisingen worden niet verhinderd, en in plaats van steun voor Hamas te beperken, krijgt Hamas meer aanzien onder de Palestijne bevolking. Gebrek aan leiderschap van de Palestijnse Authoriteit (rond figuren zoals Arafat) doen de steun voor acties van groepering zoals Hamas enkel toenemen. De wurggreep van het Israëlische leger op steden in de Westelijke Jordaanoever (dat quasi alle controle van de Palestijne Authoriteit in deze gebieden heeft vernietigd) herhaalt zich nu in de Gazastrook als gevolg van de militaire aanvallen, wat de basis legt voor onderlinge strijd tussen politieke en militaire leiders van de Palestijnen.
Dit betekent dat Sharons plan, indien het wordt voortgezet, niet alleen het isolement van Palestijnen in de verarmde gebieden (waaruit vele aanvallen op Israël worden beraamd) zal versterken, maar ook de beroering in deze enclaves zal drastisch toenemen voor diegenen die er in opgesloten zijn.
Hamas riep alle Islamitische groeping over heel de wereld op tot vergelding van de moord. Weer opnieuw heeft het VS imperialisme en Israël de kans op terroristische aanslagen verhoogd, voornamelijk in Israël maar ook in de Verenigde Staten en wereldwijd.
Socialisten veroordelen deze brutale moord, niet vanuit het standpunt van vertegenwoordigers in de regering die hun kapitalistische eigenbelangen verdedigen, maar vanuit het standpunt van de gewelddadig onderdrukte Palestijnen in de Bezette Gebieden, alsook vanuit die van de werkende klasse in Israël en internationaal. Zij betalen een hoge tol voor het toenemende geweld.
