Tegen kapitalisme en uitbuiting: internationaal verzet!

Begin juni kwamen de leiders van de 8 machtigste landen ter wereld samen in Heiligendamm, Duitsland. Op deze G8-top werden belangrijke thema’s als het klimaatbeleid, armoede, de situatie in Irak,… besproken. Tegen deze bijeenkomst werd massaal actie gevoerd, met op de grootste betoging 80.000 deelnemers.

Liesje Ulburghs

Zij zijn met acht, wij met miljarden

De antiglobaliseringsbeweging, die haar geboorte vond in de acties tegen de WHO in Seattle in 1999 en haar Europees hoogtepunt kende in de protesten tegen de G8 in Genua en de protesten in Göteborg in 2001, maakte opnieuw furore tijdens de voorbije G8-top.

Door middel van directe acties en betogingen uitten talloze actievoerders hun protest. Zo wierpen bij het begin van de top 10.000 activisten blokkades op. Dit leidde tot grote hinder voor de medewerkers van de 8 wereldleiders. De talloze acties en betogingen maakten duidelijk dat de leiders, veilig verborgen en beschermd door maar liefst 16.000 politieagenten en een hek van 11 kilometer, door een groeiende laag van de bevolking niet worden gezien als “hun” vertegenwoordigers.

Integendeel. Ze verdedigen een zeer kleine toplaag, de bezitters van de productiemiddelen, die de rest van de bevolking laat werken voor een schamel loon terwijl zijzelf de winsten opstrijken. Gedreven door hun zoektocht naar steeds meer en meer winst en zo de kapitalistische logica volgend, houden ze de productiekosten – dus ook onze lonen – zo laag mogelijk.

Rijken worden rijker, armen worden armer

De helft van de wereldbevolking moet rondkomen met minder dan 1,5 euro per dag. De enorme rijkdom in de wereld wordt niet gebruikt ten goede van de klasse die deze produceert. Dagelijks sterven 30.000 kinderen van honger.

De voorbije twintig jaar hebben de armste 5% van de wereld 25% van hun reële inkomen verloren. De rijkste 20% daarentegen kreeg er 12% bij. Ook in België zijn het niet de gewone mensen die beter worden van de economische groei. Arbeidscondities worden afgebroken, de koopkracht daalt. 15% van de Belgen leeft in armoede.

Dat dit gevolgen van het kapitalisme zijn, wordt door steeds bredere lagen van de bevolking begrepen. Weinigen hebben nog de illusie dat instellingen als de G8 voor verbetering zullen zorgen. Bush sprak zich al vóór de top uit tegen voorstellen om de klimaatsopwarming tegen te gaan waardoor er geen concrete doelstellingen konden worden vastgelegd. Beloften over armoedebestrijding en de ‘schuldaflossing’ van de Derde Wereld die tijdens de voorbije top in 2005 werden gemaakt, werden niet ingelost. Er werd dan maar beloofd om ze deze keer wél na te komen. Allemaal niet verbazingwekkend als je de logica kent waarmee de leiders regeren. Op de onderonsjes van de wereldelite wordt vooral onderzocht hoe de ongelijkheid in het belang van het kapitaal het best in stand kan worden gehouden, en hoe dit kan verkocht worden naar de buitenwereld.

Kapitalisme in vraag gesteld

Na de jaren 90 die getekend door de val van de Muur weinig strijd en geloof in een alternatief met zich meedroegen, stelden geradicaliseerde jongeren bij de opkomst van de antiglobaliseringsbeweging het meedogenloze kapitalisme opnieuw in vraag.

Verschillende jaren werd er massaal gemobiliseerd naar toppen (van de G8, de WHO, de EU,…) waar een heel gamma van acties en protest tentoongespreid werd. Ondanks de effectieve blokkades en de talrijke directe acties en betogingen worden deze makkelijk genegeerd en wordt er nog steeds geregeerd ten voordele van een klein kliekje rijken. Want de kapitalisten worden niet geraakt daar waar het hen pijn doet. De economische basis van het kapitalisme – de uitbuiting van de arbeidersklasse – blijft buiten schot. De krachtsverhoudingen moeten begrepen en opgebouwd worden om het kapitalisme omver te kunnen werpen.

Jongerenverzet is dikwijls een voorbode van een meer veralgemeende strijd. De opkomst van de antiglobaliseringsbeweging begin jaren 2000 werd in Europa gevolgd door een bredere beweging tegen de gevolgen van het neoliberalisme. De heropleving van de arbeidersbeweging (denk maar de discussies over socialisme in Latijns-Amerika of de bewegingen in Europa de afgelopen maanden met onder meer het verzet tegen het jongerenbanenplan CPE in Frankrijk) vormt dé kans om concrete stappen te zetten in het verenigen van radicaliserende jongeren en de arbeidersbeweging, die de economische macht heeft om een structurele verandering teweeg te brengen.

Brede oriëntatie is nodig

De antiglobaliseringsbeweging mag zich niet op zichzelf richten om de reeds overtuigden verder te overtuigen. De afgelopen jaren zagen we een groeiende oriëntatie op diverse sociale fora met workshops en discussies. Dat ging gepaard met vage thema’s en slogans waardoor zelfs de sociaal-democratie (ondanks een verantwoordelijkheid voor het neoliberaal beleid) op veel plaatsen deel kon nemen aan de fora. Er is geen nood aan vage praatgroepen of aan zogenaamd “radicale” acties (zoals van het Black Block) die afschrikkend werken bij bredere lagen. Er is nood aan een duidelijk anti-kapitalistisch programma dat via concrete actiepunten banden kan smeden tussen arbeiders en jongeren.

De aanhoudende aanvallen van de regering Merkel op de lonen en de arbeidsomstandigheden leidden in de aanloop van de G8-top tot een staking bij Deutsche Telekom. Die staking bedreigde zelfs even de organisatie van de G8-top. Jammer genoeg was er geen eenheid tussen het voornamelijk jongerenprotest tegen de G8 en de stakingsacties. Het is nochtans via gezamenlijke acties rond de concrete gevolgen van het neoliberale beleid dat de antiglobaliseringsbeweging een invulling kan geven aan vage slogans (zoals “een andere wereld is mogelijk”) en bovendien de sympathie kan winnen van brede lagen van de arbeiders.

Tegen een steeds inhaligere kapitalistische klasse, moeten we onze krachten verenigen, collectief onze rechten en verworvenheden verdedigen, en strijden voor een rechtvaardige wereld waarin geproduceerd wordt voor de behoefte van de meerderheid van de bevolking!

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie