In Antwerpen deed de NSV er alles aan om haar bastion te verdedigen en een sterke manifestatie te organiseren. Het mocht niet zijn. De voorbije weken werd hun campagne zwaar doorkruist door activisten van LSP en Blokbuster die in Antwerpen een grootse campagne voerden. Ook het inroepen van de steun van Vlaams Blok kopstukken als Filip Dewinter die volgens een krantenbericht aanwezig was op de NSV-betoging, kon het tij niet keren.
Geert Cool
Met 200 betogers was de optocht van de NSV een nederlaag voor hen. In hun zelfverklaarde bastion, voor het oog van de toplui uit de eigen partij slechts 200 man op de been brengen, kan omschreven worden als een afgang.
De tegenbetoging was wel bijzonder sterk. Met de vorige anti-NSV betoging in Antwerpen (drie jaar geleden) mobiliseerden we een 250-tal jongeren. Nu waren we met bijna drie keer zoveel! De betoging was niet enkel belangrijk om de krachtsverhouding duidelijk te maken qua aantal. Het was belangrijk dat voor het eerst in jaren een anti-fascistische betoging van deze omvang werd georganiseerd in Antwerpen.
"Pak de werkloosheid aan, niet de werklozen". "Jobs, geen racisme" en "Pak de multinationals aan, niet hun slachtoffers". Dat waren de centrale slogans op de anti-NSV betoging.
Maar het belangrijkste was dat we met deze betoging een nieuwe impuls wilden geven aan de anti-fascistische beweging. Het asociale regeringsbeleid maakt dat het Vlaams Blok electoraal slapend rijk kan worden. Welke partij neemt het op voor de 16% van de Antwerpse bevolking die (officieel) werkloos is? De traditionele partijen alvast niet, die willen de werklozen schorsen om hun cijfers op te blinken.
De verdeel-en-heers politiek die de Belgen (of Vlamingen) uitspeelt tegen de migranten, de werkenden tegen de werklozen, de werklozen tegen de OCMW-steuntrekkers,… maakt het bovendien gemakkelijk voor het Vlaams Blok om haar racisme aanvaardbaar voor te stellen.
Met de anti-NSV betoging wilden we daar tegen ingaan. Voor ons is het Blok niet aanvaardbaar en biedt het Blok geen oplossingen. Integendeel, zij stappen net mee in de verdeel-en-heers logica van de traditionele partijen. Zij verdedigen een politiek die niet in het belang is van de arbeiders en jongeren. Eén van de hoofdthema’s voor de NSV-betoging was de nood aan een Europees leger. Daarmee maken ze duidelijk aan welke kant ze staan: niet aan de kant van de arbeiders en hun gezinnen. Die hebben immers geen enkele baat bij het verder opdrijven van de wapenwedloop. Op vlak van werkloosheid beperkt de retoriek van het Blok zich tot uitspraken tegen de "Waalse profiteurs" die op Vlaamse kosten werkloos zijn. Met een werkloosheidsgraad van 16% in Antwerpen, zitten we nochtans niet ver verwijderd van de 18% in Wallonië… Zijn dat dan ook profiteurs? Wellicht niet, omdat er teveel van hen net voor het Blok stemmen en het Blok haar kiezers niet wil afschrikken met haar echte programma.
Meeting
Meeting na de betoging.
De betoging van LSP en Blokbuster verliep vreedzaam. We betoogden door volksbuurten en lieten duidelijk onze stem horen. Om de nadruk te kunnen leggen op hoe wij denken de anti-fascistische strijd te kunnen voeren was er achteraf een korte meeting in Berchem met enkele honderden aanwezigen.
Op die meeting sprak eerst Geert Cool, woordvoerder van Blokbuster. Hij ging in op de noodzaak om een antwoord te bieden op de verdeel-en-heerspolitiek als enige manier om de electorale basis van het Blok te kunnen ondermijnen. Jan Vlegels, voorzitter van de Actief Linkse Studenten in Antwerpen, benadrukte dat de NSV zich richt tegen de studentenstrijd. Eerder bezette de NSV het Gentse studentenhuis, zogezegd als protest tegen Bologna. Maar waarom richten ze zich dan tegen de studentenorganisaties? Nikei De Pooter, voorzitter van LSP-Antwerpen, zei dat betogen belangrijk is, maar op zich niet voldoende. De kloof tussen rijk en arm wordt steeds groter, we moeten ons daar niet bij neerleggen maar in verzet gaan. Een actief verzet waardoor we overwinningen kunnen boeken. Tot slot sprak een Britse kameraad over de strijd tegen de BNP (neo-fascistische partij in Engeland).
Succes
De betoging en de meeting waren volgens ons een groot succes. We hebben aangetoond dat er gebouwd wordt aan een actieve oppositie en zullen die strijd ook verderzetten. Met de verkiezingen dient LSP een Europese lijst in. Niet omdat we een electorale doorbraak verwachten, maar wel om ons standpunt over de nood aan linkse oppositie tegen het asociale beleid verder te versterken. Wij bouwen geduldig aan een alternatief en roepen iedereen op om samen met ons dit werk te versterken! Het is niet genoeg om radicaal te zijn voor jezelf, er moet ook iets gedaan worden met die radicaliteit. De meest radicale ideeën zijn deze die overgenomen worden door bredere lagen en op die manier een materiële kracht in de samenleving worden waardoor verandering kan afgedwongen worden.
