OP DIT MOMENT staan kranten en televisie bol van de problemen rond onveiligheid, waarmee het gevoel van maatschappelijke crisis bij de bevolking wordt bevestigd. Hoewel de zaken soms worden opgeblazen door een sensationele media, zou het absurd zijn om de realiteit te ontkennen. Vandalisme bestaat, en ook geweld in de wijken. Daartegen moeten we reageren. De vraag is: welke methode kunnen we hiervoor het beste gebruiken?
Nicolas Croes
De traditionele partijen, slechts vaag bewust van de reële problemen bij de gewone bevolking, zagen in de onveiligheid slechts een nieuwe reden om het budget van de politie te verhogen. Natuurlijk is het bestrijden van de gevolgen, zonder de oorzaken van de onveiligheid aan te pakken, absurd.
Het is simplistisch om, zoals de rechtse partijen doen, de problemen van onveiligheid terug te brengen tot de aanwezigheid van "vreemdelingen". We moeten kijken wat een deel van de jeugd, Belgen en anderen, in de richting van de criminaliteit duwt.
Tussen 1998 en 2002 was 23% van de Belgische bevolking op een of ander moment arm. Tijdens het jaar 2002 steeg het aantal mensen dat afhankelijk is van het OCMW met 15%! Voeg daar de problemen van de migranten aan toe om werk te vinden in een nog dikwijls racistische maatschappij. Dat een deel van de bevolking en de jongeren het slechte pad opgaat, wordt verder gestimuleerd door een mentaliteit van strikt persoonlijk eigenbelang, die wordt gecreëerd door het kapitalisme. Kijk naar het gewelddadige en individualistische karakter van een groot deel van de cultuur: films, muziek, etc.
Tot het einde van de jaren ’80 probeerde men de bevolking vooral met het "rode gevaar" uit het Oostblok de stuipen op het lijf te jagen. Een hele reeks aanvallen tegen de arbeiders, onder meer onderdrukkende wetten, werden opgelegd in naam van de strijd tegen het stalinisme. Sinds de jaren ’90 werpt het kapitalisme zich echter op als enige mogelijke systeem. Het kapitalisme heeft echter alles behalve zijn tegenstellingen overwonnen. Vandaag wordt de kleine criminaliteit dikwijls gebruikt als bliksemafleider voor onderliggende, maatschappelijke problemen. In een poging om de aandacht van de bevolking van het systeem zelf af te leiden, is de onveiligheid een echte hit geworden.
Geconfronteerd met de crisis van het systeem, probeert men de arbeiders tegen elkaar op te zetten: werkenden tegen werklozen, asielzoekers en migranten versus "Belgische" wijkbewoners,… We moeten kijken naar wat ons verenigd, niet in de eerste plaats naar onze verschillen: de uitbuiting en de onderdrukking door dit kapitalistische systeem dat een kleine elite rijker maakt, is wat ons bindt. Laten we een gezamenlijke strijd voeren tegen uitsluiting, werkloosheid, afbraak van de sociale zekerheid en racisme. En tegen het kapitalisme dat deze problemen voortbrengt!
