In België komt de neoliberale provocateur Fernand Huts ons regelmatig op schoolmeesterwijze de les spellen: regels die niet gunstig zijn voor werkgevers moeten weg en belastingen moeten omlaag, dit alles om hem toe te laten jobs te creëren. Om ons van zijn goede bedoelingen te overtuigen, koopt hij regelmatig een kunstwerk (wat de publieke musea zich niet meer kunnen permitteren als gevolg van de besparingen). Nu blijkt Huts actief te zijn in belastingparadijzen.
Dat zijn dan wel vaak eilandjes of plaatsen die aan de zee liggen, maar de activiteiten van Huts blijken er geen betrekking te hebben op havenactiviteiten. Hij is niet naar de Bahama’s getrokken omdat er daar geen wet-Major bestaat. Neen, het gaat om louter financiële activiteiten van een holding. Volgens Huts is alles goed bedoeld: de holding in kwestie is actief in een belastingvrije zone in Uruguay waar bedrijven niets van belastingen moeten betalen. Waarom de zetel van deze holding dan in een belastingparadijs moet geplaatst worden, ontgaat ons. En hij zou er geen enkel financieel voordeel uit gehaald hebben. Maar ja, dat zeggen ze allemaal. Eens te meer volgt de chantage. In ons land wil Huts gerust 400 jobs creëren indien het havenstatuut volledig wordt afgebroken. Over zijn rol in de Bahama’s moeten we niets zeggen, want de belastingvrije zone in Uruguay stelt 10.000 mensen tewerk. Nuja, op de slavenplantages in het zuiden van Amerika werden voor de burgeroorlog ook tienduizenden mensen tewerk gesteld. Moeten we daar dan ook over zwijgen?
Het rooskleurige beeld dat Huts ophangt, werd dit weekend in ‘De Tijd’ tegengesproken. Daar gaat het over de slechte reputatie van de taksvrije zones in Uruguay die door de bevolking gezien werden als “draaischijven voor smokkelaars.” De moderne versie van een smokkelaarsnest wordt als volgt omschreven: “Huts’ bedrijvenpark in Uruguay blijkt een draaischijf te zijn voor internationale belastingconstructies. Zonamerica duikt meer dan 9.100 keer op in de uitgelekte documenten van Panama Papers en Bahama’s Leaks. Bijvoorbeeld het advieskantoor Posadas, Posadas & Vecino heeft vanuit zijn kantoor in Zonamerica liefst 280 offshores op de Bahama’s, de Britse Maagdeneilanden en in Panama opgezet voor zijn klanten.” De krant merkt ook op dat het vreemd is dat de vennootschap die eigenaar is van de taksvrije zone Zonamerica op de Bahama’s gevestigd is. “Waarom via de Bahama’s, een zuiver belastingparadijs? Welke geldstromen zijn daarmee gemoeid? Is het bedoeld om geldstromen af te schermen? Of om de inkomsten belastingvrij te houden? Want Zonamerica uitbaten, brengt Huts jaarlijks miljoenen euro’s op.”
Opmerkelijk dat ministers aankondigen dat ze zonder wettelijke regels na te leven huiszoekingen bij mensen-zonder-papieren willen uitvoeren, terwijl ze tegelijk de rode loper uitrollen voor vrienden die in belastingparadijzen actief zijn. Het toont de twee maten en twee gewichten van de rechtse regering: belastingontduikende werkgevers worden op handen gedragen, gewone werkenden en wie uit de boot valt, is op voorhand verdacht en verantwoordelijk voor al wat fout loopt in deze samenleving.
Voor de begrotingsbesprekingen zoeken de ministers de komende dagen 4,2 miljard. Eens te meer wordt niet gekeken naar diegenen die via allerhande fiscale constructies in belastingparadijzen actief zijn. Er wordt wel gekeken naar gewone werkenden van wie de levensstandaard al jaren onder vuur ligt. Bovenop het aanvallen van die levensstandaard worden ook de arbeidsvoorwaarden aangepakt met steeds meer flexibiliteit en minder bescherming op het werk. Ook op dat terrein staat Fernand Huts in de spits. Antwerps havenschepen Van Peel (CD&V) gaf hem enkele dagen geleden nog gelijk toen hij de aanpassingen aan de wet-Major niet verregaand genoeg vond.
De vele schandalen van belastingontduiking zijn geen uitwas van dit systeem, maar hoe het kapitalisme nu eenmaal werkt. In plaats van belastingontduiking aan te pakken, worden nieuwe belastingparadijzen gecreëerd. Ook dat is onderdeel van de begrotingsbesprekingen. Pogingen om dit systeem aan banden te leggen of er een sociaal kantje aan te geven, zijn steeds moeilijker en elke stap vooruit is steeds tijdelijker. We moeten opkomen voor een breuk met het kapitalisme zodat niet de belangen van die enkele Hutsen centraal staan, maar de belangen van de overgrote meerderheid van de bevolking.
