Kort & Krachtig

Iedere zaterdag publiceren we een overzicht van enkele opvallende nieuwtjes, feiten, opmerkelijke uitspraken of video’s.

Opmerkelijke indicatie van de groeiende ruimte voor een radicale linkerzijde in ons land: in Wallonië staat de PTB in de peilingen op de derde plaats na PS en MR. De Tijd merkte vorig weekend op: “In een nieuwe peiling spurt de uiterst linkse PTB het cdH voorbij en wordt daarmee de derde grootste partij in het zuiden van het land. In Vlaanderen klimt het Vlaams Belang hoger. De peiling van La Libre Belgique werd uitgevoerd tussen 2 september, de dag waarop de sluiting van Caterpillar Gosselies werd aangekondigd, en 6 september. De communistische PTB maakt een sprong van 10,4 naar 14,6 procent. De PS blijft met 25,6 procent de grootste, maar dat is ver onder 32 procent van de verkiezingen in 2014. De liberale MR daalt, maar blijft met 23,5 procent op de tweede stek. Het cdH, coalitiepartner van de PS in Wallonië, blijft hangen op 10,5 procent en ziet zich als derde grootste partij onttroond door de PTB. Het groene Ecolo zakt naar de vijfde plaats met 9,2 procent. De PP van Mischaël Modrikamen blijft boven 5 procent, maar Défi (het vroegere FDF) blijft steken op 3,9 procent. In Brussel blijft de MR een neuslengte groter dan de PS.” In Vlaanderen is de vooruitgang voor PVDA in de peilingen beperkter maar ook significant.

Vanuit het reservaat Standing Rock in North Dakota wordt verzet georganiseerd tegen de aanleg van een oliepijpleiding door het gebied om schalie-olie naar het zuiden te brengen. Duizenden mensen nemen deel aan het protest dat gedragen wordt door mensen van de ‘First Nations’, ten onrechte ook wel eens ‘indianen’ genoemd. Het gaat zowel om respect voor de bewoners van Standing Rock als respect voor de planeet en het leefmilieu. Het protest kan op steeds meer sympathie en steun in de VS rekenen. Maar ook buiten de VS groeit de aandacht voor deze strijd.

Meer besparen!

Ook N-VA neemt een bocht en aanvaardt dat de begroting in evenwicht wordt doorgeschoven in de tijd. De Wever besloot de bocht van zijn partij met een interview in De Tijd op woensdag. Ik ben tevreden over het sociaal-economische luik, met uitzondering van één punt: de begroting. We hadden ons structureel tekort met jaarlijks 0,6 procent van het bruto binnenlands product (bbp) moeten verminderen, maar in realiteit – laat ons eerlijk zijn – hebben we de voorbije twee jaar telkens slechts 0,3 procent gedaan. Dus, dat gaat zeer traag en het is lastig. Op dit moment onderhandelt de regering over de begroting voor 2017, en volgens mij zouden er moeilijke beslissingen moeten worden genomen. Dat ligt niet voor de hand, want we willen te allen prijze nieuwe belastingen vermijden. Dat zou dodelijk zijn voor de economie. Dus, we willen besparen, maar bepaalde partijen rond de regeringstafel delen onze mening niet.” Waar er dan wel hard moet bespaard worden, weet De Wever ook: de sociale zekerheid. “Ik weet wel dat zulke hervormingen niet populair zijn, maar ze zijn noodzakelijk.”

De Wever trok met 13.000 partijleden en hun kinderen naar Plopsaland om mee te zingen met K3. “Tienduizend luchtballonnen,” zong de voorzitter enthousiast mee. Het vatte overigens ook de opstelling van zijn partij de voorbije maanden samen: het ene ballonnetje was nog niet doorprikt of daar was het volgende al. In de marge van de familiedag van N-VA volgde nog zo’n ballonnetje: een veiligheidsplan met mogelijkheid om de noodtoestand uit te roepen en de grondwet aan de kant te schuiven. De ongeremde repressieve mogelijkheden en het opzijschuiven van de grondwet wordt verkocht als een verdediging van de westerse waarden en normen. Een beetje hypocrisie is de N-VA niet vreemd.

De Standaard schreef dinsdag: “Op papier is het verbruik van auto’s, en daarmee ook de CO2-uitstoot, de laatste jaren flink gedaald. Maar het overgrote deel van die vooruitgang is het resultaat van testmanipulatie en andere trucs, en bestaat dus niet echt. Dat concludeert Mathias Reynaert, onderzoeker aan de Toulouse School of Economics, in een nieuwe studie. Reynaert keek naar de data uit de tankkaarten van Nederlandse chauffeurs met een bedrijfswagen, goed voor meer dan 27 miljoen bezoeken aan het tankstation. Zo kon hij vergelijken hoe vaak de chauffeurs tankten en hoeveel kilometer ze reden. Daaruit bleek een diepe kloof tussen het echte en het officiële verbruik, en dus ook de uitstoot van CO2. Wagens uit 2014 verbruiken zo meer dan 45 procent meer dan aangegeven. ‘Die kloof blijft niet beperkt tot een of enkele fabrikanten’, concludeert Reynaert. ‘Een gelijkaardige trend is te zien bij alle belangrijke automakers actief in Europa.’ (…) Het verschil groeit bovendien. ‘Vroeger lag het verschil tussen officieel en werkelijk verbruik vrij stabiel rond de tien procent. Maar sinds de regulering in 2009 wordt de kloof almaar dieper. Driekwart van de vooruitgang is eigenlijk het resultaat van gaming’, zegt Reynaert.” Zo worden milieunormen wel erg makkelijk gehaald: gewoon de cijfers manipuleren. Jammer dat dit voor de opwarming van de aarde niet kan: een ongemakkelijke waarheid vervangen door een zelf verzonnen fictie.

Barroso, de vorige voorzitter van de Europese Commissie, is verongelijkt. Dat hij aan de slag gaat bij Goldman Sachs is geen probleem, aldus Barroso. Van de ene functie als lobbyist van Goldman Sachs naar een andere functie met dezelfde inhoud is toch maar een kleine stap? Jean-Claude Juncker vroeg Barroso naar inzage in het arbeidscontract met Goldman Sachs. Barroso vond dit discriminerend en dat hij zonder reden geviseerd wordt. “Ik ben niet aangetrokken om namens Goldman Sachs te lobbyen, en ik ben dat ook niet van plan.” En als er dan toch een onderzoek komt, moet dit ook voor de andere Commissieleden het geval zijn. Barroso: “In principe heb ik geen bezwaar tegen een doorverwijzing naar het ethisch comité, maar ik zou me wel zorgen maken als de beslissing al gevallen zou zijn. In dat geval zou ik willen weten hoe die beslissing genomen is, door wie en op welke gronden. Niet alleen zijn deze daden discriminerend, ze lijken ook niet consistent met beslissingen over andere voormalige leden van de Commissie.” Discriminatie onder de elite is blijkbaar iets anders dan de discriminatie waarmee gewone mensen te maken krijgen.

Deze lift is niet voor huispersoneel…

‘Upstairs, downstairs’ was een Britse reeks over de klassenverschillen tussen de elite en het huispersoneel. De reeks dateert van de jaren 1970 maar de inhoud blijft actueel. Dat blijkt uit onderstaand bericht dat werd opgehangen in een huizenblok in Pakistan. Het huispersoneel mag er niet met de gewone lift naar boven, dat vinden de bewoners immers niet aangenaam. Ze moeten de dienstlift gebruiken.

Begin dit jaar was er het programma ‘Een kwestie van geluk’. Charles en zijn vrouw kwamen prominent aan bod in die reeks. Activisten kenden Charles al langer: hij was een syndicalist en een politieke activist. Secretaris bij ACOD in Antwerpen en zijn leven lang antifascist. Het begon met deelname aan activiteiten van het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog en het eindigde met een aangehouden steun voor antifascistische activiteiten, onder meer via Steunpunt Antifascisme (SAF). Charles was een kritische communist die openstond voor opmerkingen en meningsverschillen, maar vooral verenigend wilde werken in de strijd. Op 1 mei kocht hij steeds ons maandblad, ook op andere gelegenheden was dit het geval. Dat er jongeren zijn die nog steeds de antifascistische strijd voeren, vond hij bijzonder belangrijk.