Jean Lievens overleden

Foto vanop het facebookprofiel van Jean Lievens
Foto vanop het facebookprofiel van Jean Lievens

Gisteren, woensdag 7 september, kregen we hier op de Grondregie van de Stad Brussel het korte berichtje van het overlijden van onze collega Jean Lievens. Vorige week had hij me nog gemaild.

Door François Bliki

Hij voelde zich al een tijdje heel moe, maar nu hadden ze een tumor op één van zijn nieren ontdekt. Hij zou in chemotherapie gaan, maar daarmee wist hij toch tenminste waarom hij zo moe was, en hij voelde geen pijn, dus … Dat was het optimisme dat Jean zo  kenmerkte.

Voor mij was Jean meer dan een collega. Sinds ik hem als 18 jarige in 1975 aan de VUB ontmoette, sloot hij (samen met o.a. Michel Bauwens) aan bij onze marxistische fractie binnen de Actief Linkse Studenten. Eerst als voorzitter van de ALS dan als hoofdredacteur en full-timer van het blad Vonk en als lid van het Internationaal Uitvoerend Comité van het CWI was hij één van de weinige pioniers die ook na hun studententijd voltijds bleef meewerken aan de uitbouw van wat vandaag de Linkse Socialistische Partij geworden is.

In 1992 gingen onze wegen uit elkaar: hij volgde met VONK de fractie binnen het CWI die binnen de verburgerlijkte arbeiderspartijen verder wilde werken, wij kozen voor een onafhankelijke werking en de open uitbouw van een revolutionaire partij.

In 2008 werd hij één van mijn collega’s hier aan de Grondregie. Hij was al lang geen lid meer van VONK maar via zijn blog bleef hij een duidelijke linkse stem houden binnen publieke debat. Zijn gevatte, soms cassante maar ook met humor geladen standpunten gaven blijk van een scherpe intelligentie en een hoge moraliteit die je af en toe wel eens tot zelfreflectie dwong.

Maar een paar jaar geleden kwam er weer een doorbraak: samen met Michel Bauwens bracht hij het boek “Peer to peer” uit waarmee hij de discussie over een alternatief op dit kapitalistisch systeem een nieuwe impuls gaf. Zonder akkoord te gaan met de onderliggende basisidee, biedt dit toch de mogelijkheid tot discussie en daardoor een verdieping van de inzichten en een verhoging van het bewustzijn. Het boek werd een ongezien succes en Jean werd steeds meer uitgenodigd voor debatten en lezingen. En dan kwam de ware Jean weer boven. Zijn financiële situatie was wat beter geworden en hij bereidde zich voor op een half-time om zich volledig op dit project te kunnen gooien. Het heeft niet mogen zijn.

Ik zal hem missen, niet alleen voor de pintjes die we af en toe nog eens gingen drinken, maar vooral ook voor de aangename discussies en ook het werk hier op de Regie, want waar Jean kwam maakte hij wel degelijk een verschil.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie