Laat ons niet naïef zijn: het rechtse beleid zorgde voor oorlog, vluchtelingencrisis en sociale spanningen

En in plaats van daar tegenin te gaan, deed de ‘officiële linkerzijde’ gewoon mee!

Foto: Flickr (labourparty)
Foto: Flickr (labourparty)

John Crombez meent dat de ‘linkerzijde’ naïef is geweest. Dat is een verbloeming van de realiteit van een ‘officiële linkerzijde’ die decennialang meegestapt is in het neoliberale opbod en nu geen antwoord meer heeft op de gevolgen van dat beleid.

Laat er geen onduidelijkheid over bestaan: consequent links heeft zich steeds verzet tegen de oorlogen in Afghanistan, Irak, Syrië en elders, niet toevallig de landen van waaruit het meeste vluchtelingen komen. Consequent links gaat in tegen de afbraak van het sociaal weefsel in onze wijken en gemeenschappen als gevolg van het besparingsbeleid. Consequent links heeft een programma om overal vreedzaam samen te kunnen leven met respect voor elkaars eigenheid: een programma van werk, diensten, huisvesting, … Kortom van een degelijke toekomst voor iedereen, niet alleen de superrijken zoals vandaag het geval is. Wij koppelen dat aan een socialistische samenleving die breekt met het kapitalisme.

Maar zo ver kijken de gevestigde politici, inclusief de sociaaldemocratische, niet meer. Zelfs de stap van de vluchtelingencrisis naar de oorlogen die ze mee voeren, gaat te ver. En dus wordt de verantwoordelijkheid voor de sociale problemen geïndividualiseerd: het zijn jonge moslims die het probleem zijn. Niet alle moslims, de meesten zijn volgens Crombez “moderne Vlamingen.” Zo maakt Crombez toch nog een klein onderscheid met de N-VA.

Elk debat over vluchtelingen maar ook over terrorisme wordt tegenwoordig wel bijzonder eng gevoerd en overspoeld met dooddoeners. Het idee dat ‘links naïef’ is, vormt zo’n cliché dat door rechts naar voor gebracht wordt en nu al niet meer tegengesproken wordt door de SP.a-voorzitter. Het wordt voorgesteld alsof links verantwoordelijk is voor de komst van vluchtelingen. Dat het oorlogsbeleid van de afgelopen jaren de rechtstreekse verantwoordelijke is voor het huidige vluchtelingenprobleem en de totstandkoming van extremistische reactionaire, ja extreemrechtse, groepen zoals de Taliban of ISIS, wordt gemakshalve vergeten. Het beleid van sectaire verdeeldheid in Irak na de invasie van 2003 heeft het fundament gelegd waarop ISIS groot kon worden. De steun aan dubieuze rechtse groeperingen en bondgenoten uit Saoedi-Arabië en Pakistan, legde de eerste stenen voor de opbouw van de Taliban en Al Qaeda. Laten we niet naïef zijn: het rechtse beleid in het Westen heeft een belangrijke rol gespeeld in de creatie van monsters van Frankenstein.

Is links daarvoor verantwoordelijk? Het is natuurlijk maar wat je links noemt. Indien voormalig Labour-kopstuk Tony Blair bij ‘links’ wordt gerekend, is het antwoord uiteraard positief. Maar het probleem met Tony Blair en co was net dat zij volledig in de neoliberale logica meestapten en internationale oorlogen voerden terwijl ze in eigen land de sociale zekerheid verder afbouwden. Dat is ook de reden waarom de sociaaldemocratie electoraal afgestraft werd. Het Griekse PASOK bijvoorbeeld is niet van de kaart verdwenen omdat het te links was…

Links stond vooraan in de anti-oorlogsbeweging van 2003 en waarschuwde toen al dat een nieuwe oorlog zou leiden tot chaos en sectair geweld. Wie dacht dat dit geweld zich zou beperken tot Irak en de regio van het Midden-Oosten was inderdaad in het beste geval naïef. Populistisch rechts speelt nu in op de gevolgen van het rampzalige rechtse beleid. Als remedie voor alles wat fout loopt, wordt voorgesteld om nog meer van hetzelfde te doen. De weigering om het volledige beleid en het volledige systeem te bekijken en te bekritiseren, getuigt van een struisvogelpolitiek. Voor een leuke kop in een kranteninterview is dat nuttig, om tot oplossingen en antwoorden te komen niet.

Er is bij ons heel wat racisme en er zijn spanningen in sommige wijken. Dit alles is toegenomen door de vreselijke terreuraanslagen. Die aanslagen leidden overigens niet alleen tot meer racisme, er was ook een sterke solidariteit in het verzet tegen terreur en haat. Maar de toename van racisme kan niet ontkend worden. Dat ministers op televisie verkondigen dat moslims dansten na de aanslagen, zal dat racisme ongetwijfeld niet verminderd hebben. Het is een klassiek verdeel-en-heersbeleid: het falen van het eigen beleid – ook op vlak van veiligheid – wordt verstopt achter een hetze tegen een minderheid van de bevolking. Als dit vervolgens bijdraagt aan grotere spanningen, wordt het ingeroepen als ‘bewijs’ van het eigen gelijk.

Er zijn wijken in dit land met heel veel problemen: een jongerenwerkloosheid die tot 50% oploopt, bouwvallige huisvesting, gebrek aan ontspanningsmogelijkheden, onvoldoende middelen voor onderwijs om jongeren echt te begeleiden, … De besparingspolitiek maakt de bestaande sociale problemen enkel nog groter. Samen met het hypocriete oorlogsbeleid in onder meer het Midden-Oosten vormt dit een context waarin sommige van onze jongeren ten prooi vallen aan extremistische groeperingen. De context wordt door alle gevestigde politici vergeten. Maar hoe kan een dokter een patiënt behandelen indien er slechts oog is voor enkele symptomen en niet voor de oorzaak van een ziekte?

Ook de sociaaldemocratie doet dit: Crombez wijst de spanningen wel erg eenzijdig toe aan de komst van vluchtelingen. Na jaren van deelname aan een asociaal beleid is dat niet verwonderlijk. De context vergeten, was overigens ook makkelijker bij het recruteren van verkiezingskandidaten op basis van afkomst in plaats van politieke overtuiging. Dat een fervente aanhanger van de rechtse dictator Erdogan het hierdoor tot provincieraadslid van SP.a kon schoppen, is geen toevallige misser.

Er is nood aan een linkerzijde die zegt waar het op staat: het huidige systeem leidt tot een steeds grotere ongelijkheid en bijhorende sociale spanningen, de oorlogspolitiek leidt niet tot vrede maar creëert steeds meer geweld en terreur. Dit systeem is in crisis en de gevolgen daarvan zijn niet mooi om te zien. Daar tegenover is er nood aan een breuk met de besparingspolitiek en het volledige systeem. Een socialistische samenleving vormt een alternatief op de neoliberale logica die ons tot de huidige chaos en problemen gebracht heeft. Maar daar horen we Crombez niet over, een Vlaamse Corbyn is hij immers niet.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie