De jaarlijkse Antwerp Pride heeft dit jaar als thema “LGBT vluchtelingen.” Hiermee reageert de Pride op de internationale actualiteit. In tal van landen worden LGBTQ-mensen nog steeds vervolgd en vermoord: in zowat 70 landen is homoseksualiteit tot op vandaag strafbaar. Eerder deze maand werd een homoseksuele vluchteling uit Syrië onthoofd teruggevonden in Istanboel. Het was een schok voor de LGBTQ-gemeenschap. Vervolging wegens homoseksualiteit leidt niet automatisch tot asiel in Europa, integendeel. Tegelijk aarzelt de rechterzijde niet om strijd tegen homofobie te overgieten met een laagje weinig verhuld racisme. Hoe en met wie kunnen we homofobie bestrijden?
Antwerp Pride is vooral een feest, maar het wordt ook gezien als een middel om bruggen te bouwen en solidariteit te versterken. Dat is belangrijk en het kan een verschil maken: kijk maar naar de beweging die in Ierland zorgde voor een overweldigende meerderheid in een referendum over het openstellen van het huwelijk tot mensen van hetzelfde geslacht. Tegen zowat alle gevestigde partijen en de nog steeds erg machtige katholieke kerk in, kozen honderdduizenden gewone Ieren ervoor om een belangrijke stap vooruit te zetten in de strijd voor gelijke rechten.
Tegen de achtergrond van een vluchtelingencrisis is specifieke aandacht voor LGBTQ vluchtelingen positief. Alleen vreemd dat in dit kader Bart De Wever aan het woord wordt gelaten om toelichting te geven. Was dit niet de man die de conventie van Genève ter bescherming van vluchtelingen in vraag stelde? Is dit niet de man van de partij die voorstander was van een vluchtelingenakkoord met Turkije ondanks de toenemende dictatoriale trekjes van Erdogan en de bijhorende problemen voor onder meer LGBTQ vluchtelingen in dat land?
De Wever verdedigt het asielbeleid dat LGBTQ vluchtelingen niet makkelijk erkent, maar hij schrijft dit meteen toe aan de komst van teveel andere vluchtelingen: als de ‘instroom’ “onder controle is, kan je holebi’s en transgenders er als eerste uithalen en helpen.” LGBTQ vluchtelingen worden uitgespeeld tegen andere vluchtelingen.
In plaats van de redenen aan te pakken waarom mensen zich genoodzaakt voelen om te vluchten (oorlog, ellende, vervolging, …), wordt de verantwoordelijkheid voor het vluchtelingenprobleem bij de vluchtelingen zelf gelegd. Zij vormen met hun ‘instroom’ het probleem waarop politici als De Wever antwoorden met gesloten en bewapende grenzen. Nochtans laat niemand voor zijn of haar plezier alles achter om een onzekere toekomst te zoeken. LGBTQ mensen die onder druk van fysieke vervolging hun thuisland moesten achterlaten, kunnen daarvan getuigen.
Het grootste aantal vluchtelingen komt uit oorlogsgebieden. De Belgische betrokkenheid in zowat alle brandhaarden van de afgelopen jaren (Afghanistan, Irak, Libië, Syrië, …) zal bijdragen tot een groter vluchtelingenprobleem en meer terrorisme, zowel in die landen zelf als bij ons. De rechtse regering in ons land heeft wel middelen om oorlog te voeren, maar niet om de slachtoffers daarvan bij te staan.
Wij eisen de toekenning van asiel aan mensen die omwille van hun seksuele geaardheid moeten vluchten en een internationale campagne tegen alle homofobe wetten en praktijken.
Racisme is geen antwoord op homofobie
Ook inzake homofobie bij ons werpt De Wever verdeeldheid op. Hij wijst expliciet naar de moslims. De terechte angst van veel LGBTQ mensen voor de barbarij van Islamitische Staat en andere gelijkaardige groepen wordt uitgespeeld. Rechtse populisten doorheen Europa en de VS doen dit. Geert Wilders van de Nederlandse PVV zegt dat ‘Eurabia’ de grootste bedreiging is voor de LGBTQ gemeenschap en hij stelt dat we “onze homo’s” moeten verdedigen tegen de islam. Donald Trump was er na de aanslag op een LGBTQ club in Orlando eerder dit jaar snel bij om naar moslims te wijzen. Dit conservatief boegbeeld en tegenstander van het homohuwelijk ontdekt strijd tegen homofobie enkel als het zijn racistische agenda kan dienen.
Het klopt dat homofobie en seksisme bestaan onder migranten, maar het is zeker niet tot deze lagen beperkt. België loopt in Europa achterop inzake het betrekken van migranten bij de samenleving: onderwijs bevestigt ongelijkheid, werkloosheid en armoede pieken onder migranten. Als er geen perspectief is om als onderdeel van de samenleving vooruit te gaan, is het niet verwonderlijk dat sommigen achteruit kijken. Het besparingsbeleid zal dit enkel nog versterken. Moraliserende boodschappen zoals de nieuwkomersverklaring zullen daar geen verandering in brengen. Samen opkomen voor een degelijke toekomst met werk voor iedereen, goede huisvesting en degelijk onderwijs kan wel een verschil maken.
LGBTQ-fobie komt voor bij tal van conservatieve groepen, van extreemrechts in Oost-Europa tot diverse religieus geïnspireerde stromingen in alle godsdiensten. Dat is ook bij ons het geval. Vorig jaar was er in Antwerpen zelfs een extreemrechtse ‘mars van het gezin’ waarbij niet alleen een verbod op abortus werd geëist, maar ook een verbod op homo-adoptie en een verbod op de Pride! Onder de aanwezigen niet alleen Filip Dewinter (Vlaams Belang) maar ook N-VA-militant Wouter Jambon… En dan suggereert De Wever dat homofobie vooral een probleem van moslims is?
Discriminatie bestrijden kan niet efficiënt als tegelijk andere vormen van discriminatie worden toegelaten of zelfs ondersteund. Laat ons ingaan tegen alle vormen van discriminatie! Met een uitstekend thema als LGBTQ vluchtelingen hadden wij liever kritiek op het huidige asielbeleid gelezen dan een interview met rechtse politici die zich uitspreken voor een beleid waarin amper 35% van de asielaanvragen op basis van vervolging wegens seksuele gaardheid positief beantwoord worden.
Discriminatie leeft en manifesteert zich in vele vormen direct voor onze huisdeuren, zoals de online campagnes #dailyracism en #wijoverdrijvenniet aangaven. Racisme, seksisme, homofobie zijn ziektes van dit systeem en moeten zo bestreden worden. Het beleid van oorlog en besparingen leidt tot meer sociale spanningen, waarop discriminatie en homofobie ingang vinden. Verdelen om te heersen, zit in het DNA van het kapitalisme. Dat is logisch: dit systeem wordt gedomineerd door een erg kleine superrijke elite – de 62 rijksten bezitten evenveel als de armste helft van de wereldbevolking. Om gezamenlijk verzet van de overgrote meerderheid van de bevolking moeilijker te maken, worden allerhande vormen van verdeeldheid gepromoot: racisme, seksisme, homofobie. Als LGBTQ-rechten of die van migranten bedreigd worden, is dit om onze positie te ondermijnen. Hoe sterker we samen staan, hoe zwakker de machthebbers staan.
De Pride is al jarenlang een verzamelplaats voor LGBTQ-mensen om samen hun eigenheid te vieren. Lokale edities zoals Antwerp Pride versterken dit. Laat er ons voor zorgen dat de Pride ook terug meer een moment van strijdbaarheid wordt om LGBTQ-rechten te verdedigen, in het bijzonder voor erg kwetsbare groepen zoals LGBTQ-vluchtelingen, en bij te dragen aan de strijd voor een nieuwe samenleving gebaseerd op gelijkheid en respect. De strijd voor LGBTQ-rechten is noodgedwongen een strijd voor socialisme.
