Bernie Sanders heeft Hillary Clinton officieel zijn steun toegezegd. Dit heeft miljoenen van zijn aanhangers ontgoocheld. Velen waren enthousiast omwille van zijn oproep voor een politieke revolutie en hoopten, zelfs tot voor kort, dat Bernie Sanders de favoriete kandidaat van Wall Street niet zou ondersteunen. Die hoop is nu verdwenen.
Standpunt door Kshama Sawant, eerst gepubliceerd op counterpunch.com
Sanders steunde niet alleen zijn neoliberale tegenstrever, hij begon ook campagne voor haar te voeren en dit nog voor de Democratische Nationale Conventie. Eerder beloofde hij om de strijd tot op de conventie door te zetten. Hij verscheen op een meeting van Clinton in New Hampshire en kondigde aan dat hij verder met haar campagne zal voeren.
De gedwongen steun van Bernie aan Hillary kwam vreemd over na de maandenlange campagne tegen haar nauwe banden met Wall Street en de grote bedrijven. Hij stelde: “Hillary Clinton zal een uitstekende president zijn en ik ben trots om hier vandaag aan haar kant te staan.” De kern van zijn toespraak was een thematische vergelijking van de twee kandidaten van de grote bedrijven. Hij beschreef de reële gevaren van het beleid van Trump, zo stelde hij dat diens benadering rond klimaatverandering “een ramp is voor ons land en onze planeet.”
Er kan geen twijfel zijn over Bernie’s diagnose van de bedreiging die uitgaat van Trump en zijn rechts populisme, maar hij vergist zich helemaal qua medicijn voor de ziekte. We zullen de rechterzijde niet op beslissende wijze kunnen terugdringen door steun te geven aan gevestigde politici zoals Hillary Clinton. Het is de massale woede tegen het brutale asociale beleid van het politieke establishment, waarvan Hillary terecht als een centrale vertegenwoordiger wordt gezien, dat de basis legde voor de opmars van Trump. We zagen dit enkele jaren geleden al met de opkomst van de Tea Party die ontstond uit de woede tegen de bailouts van Wall Street, terwijl de linkerzijde excuses zocht voor het beleid van Obama dat de belangen van de grote bedrijven diende.
De (on)Democratische Partij zal nooit een efficiënt instrument zijn om rechts te verslaan, niet voor en niet na de verkiezingen. De ervaringen tonen aan dat de Democratische Partij de rechterzijde versterkt. Om rechts te verslaan, moeten we bouwen aan een sterke, verenigde massabeweging en een nieuwe politieke partij van de 99% die samenwerkt met onze bewegingen in plaats van ertegen.
Hillary Clinton heeft de dubieuze eer dat ze de tweede minst populaire partijkandidaat in de geschiedenis van de Amerikaanse presidentsverkiezingen is. Ze moet enkel Donald Trump laten voorgaan. De angst voor Trump is de belangrijkste reden waarop Clinton steun kan bouwen, terwijl angst voor Clinton het belangrijkste argument van Trump is.
De strategie van het minste kwaad was rampzalig voor de 99%. Als er geen linkse uitdager is, helpt de Democratische Partij de Republikeinen om de agenda steeds verder naar rechts te duwen. Zoals de Groene presidentskandidate Jill Stein terecht opmerkte: “de politiek van de angst heeft ons alles bezorgd waar we bang van waren.”
De campagne van Bernie heeft de fundamenten van de Amerikaanse politiek geschokt met de gedurfde kritiek op het corrupte politieke establishment en de dominantie van Wall Street en de superrijken op onze samenleving. Tienduizenden mensen werden voor het eerst politiek actief en er stond opnieuw een brede discussie over socialisme op de agenda. Maar de thema’s waarmee Sanders opkwam, zoals een nationaal minimumloon van 15 dollar per uur, verzet tegen het Trans Pacific Partnerschap (TPP) en gezondheidszorg voor iedereen, zullen niet gebaat zijn bij zijn capitulatie voor Clinton.
De steun van Bernie voor Clinton zal integendeel gebruikt worden door datzelfde rotte establishment, waaronder de door de grote bedrijven gecontroleerde leiding van de Democratische Partij die op elk ogenblik de strijd tegen Sanders aanging en hem tot vorige week uitjouwde. Moest Jill Stein niet opkomen, of weinig steun krijgen, dan staan er overigens al twee rechtse kandidaten klaar om de anti-establishmentstemmen binnen te halen: de libertaire kandidaat Gary Johnson en uiteraard de Republikeinse kandidaat Donald Trump. Dit zou de basis voor rechts populisme vergroten.
De steun van Sanders aan Clinton is een fundamenteel falen van leiding. Sanders kreeg het vertrouwen van miljoenen van de meest toegewijde werkenden en jongeren. Ze keken naar hem. Hij heeft een verantwoordelijkheid om een weg vooruit aan te bieden, geen doodlopend straatje.
Mijn organisatie, Socialist Alternative, en ikzelf steunden de campagne van Sanders met de beweging Movement4Bernie. We maakten steeds duidelijk dat we het niet eens waren met zijn beslissing om aan de Democratische voorverkiezingen deel te nemen. We stelden ook dat deze fout kon rechtgezet worden aangezien de ervaring van zijn campagne het bijzonder vijandige karakter van de Democratische Partij voor progressieve maatregelen duidelijk maakt. We riepen Bernie op om bij een nederlaag in de (on)Democratische voorverkiezingen, wat we verwacht hadden, de campagne door te zetten als onafhankelijke of groene kandidaat. We lanceerden een petitie die ondertussen door bijna 125.000 mensen werd ondertekend.
De ervaring van de voorverkiezingen toonde het ondemocratische, conservatieve en establishment-karakter van de partij. Met ongeveer 46% van de stemmen in de Democratische voorverkiezingen was Bernie Sanders slechts goed voor de steun van 8 congresleden en slechts één senator. De overgrote meerderheid van het partijestablishment was radicaal tegen Sanders gekant en ook tegen de miljoenen werkenden en jongeren die zijn oproep voor een politieke revolutie tegen de klasse van de miljardairs steunden.
De ervaring van de campagne van Sanders en de enorme kloof tussen de enorme steun van onderuit van werkenden en jongeren voor Sanders aan de ene kant en de conservatieve partijleiding aan de andere kant, toonde het potentieel voor een nieuwe politieke partij die los staat van de belangen van de grote bedrijven en de miljardairs.
Zelfs indien Sanders niet bereid was om zo’n stap te zetten, was er niets dat hem verplichtte om Hillary Clinton officieel te steunen, zij is immers de kandidaat van Wal-Mart, Wall Street en oorlogsvoering. Sanders kon tenminste weigeren om Clinton officieel te steunen en zijn miljoenen aanhangers oproepen tot massaprotesten tegen het racisme en het seksisme van Donald Trump, terwijl hij hen tegelijk kon vragen om de linkse campagne van Jill Stein te steunen.
Dat zou aangesloten hebben bij wat een groot deel van de basis van Sanders denkt. Recente peilingen gaven aan dat bijna de helft van zijn aanhangers weigeren om voor Clinton te stemmen, ondanks enorme druk van het volledige politieke establishment en de gevestigde media. In plaats van zijn aanvankelijke fout om bij de Democraten op te komen recht te zetten, maakt Bernie Sanders het nu enkel maar erger. Zijn linkse credentials zullen nu op cynische wijze gebruikt worden in een poging om de aanhangers van Sanders terug in de pas van het establishment waartegen ze revolteren te laten lopen.
De officiële steun van Bernie voor Clinton werd ingekaderd met de toegevingen die in het platform van de Democratische Partij werden opgenomen. Om enige betekenis te hebben, zou dat platform bindend moeten zijn voor alle verkozen vertegenwoordigers van de partij. Politici die zich tegen het platform verzetten zouden dan weten dat ze de steun van de partij verliezen. Maar dat is niet hoe de Democratische (of de Republikeinse) partij werkt. Het platform van de Democratische Partij bestaat al heel lang uit een reeks vage en gebroken beloften. Het platform ligt meestal al in de prullenmand nog voor de inkt ervan droog is. Hillary Clinton kan er uithalen wat ze wil doorvoeren eens ze verkozen is. Haar beslissingen zullen vooral afgewogen worden door de belangen van de miljardairs die haar steunen.
De toegevingen die het Democratische establishment onder druk moest maken, zijn overigens erg beperkt. Duidelijke standpunten die ingaan tegen de grote bedrijven – zoals gezondheidszorg voor iedereen, verzet tegen TPP of verzet tegen fracking – werden afgeblokt. Steun aan een nationaal minimumloon van 15 dollar per uur werd wel aanvaard, maar denkt iemand dat Clinton daar echt voor zal opkomen? Kijk naar wie haar campagne steunt: Wall Street, McDonalds, WalMart, Target, de grote farmaceutische bedrijven, oliebedrijven, … Zullen zij een verdubbeling van het nationale minimumloon aanvaarden?
Bernie verklaarde meermaals dat de “Democratische Partij een fundamentele keuze moet maken: staan we aan de kant van de werkende bevolking of aan die van de belangen van het grote geld?” Kan hij vandaag in alle eerlijkheidheid zeggen dat de Democratische Partij of Hillary Clinton die keuze gemaakt heeft en aan de kant van de werkende bevolking staat?
We mogen de fout van Bernie niet volgen. We moeten verder gaan. Want laat er geen twijfel over bestaan, we moeten de rechterzijde verslaan.
We zullen de opkomst van rechts populisme stoppen op dezelfde manier waarmee we de voorbije maanden overwinningen boekten. Door de georganiseerde en strijdbare capaciteit van de werkende bevolking om te zetten in sterke massabewegingen. Onze beweging demobiliseren en ons lot in handen van gevestigde politici leggen, zal enkel de rechterzijde versterken.
Het was de kracht van sterke arbeidersorganisaties en socialistische bewegingen in de jaren 1930 en 1940 die grote toegevingen van de Democraat Franklin Roosevelt bekwamen. Het was de kracht van de anti-establishmentbewegingen van de jaren 1960 en 1970 die toegevingen van de Republikein Richard Nixon afdwongen. In geen van beide gevallen gaven deze partijen een duimbreed meer toe dan waartoe ze door bewegingen gedwongen waren.
De belangrijkste reden waarom de sociale programma’s die in Europa en elders ingevoerd werden (en waar Bernie zoveel naar verwees) in de VS nooit tot stand kwamen, moet gezocht worden bij het feit dat de Amerikaanse arbeidersklasse geen eigen politieke partij heeft en steeds gebonden was aan de pro-kapitalistische Democratische Partij. In landen als Zweden, Groot-Brittannië of Frankrijk waren er in de 20ste eeuw sterke massale socialistische en arbeiderspartijen die ingingen tegen de liberale en conservatieve kapitalistische partijen in die landen. Er waren sterke bewegingen en er kwamen belangrijke verworvenheden zoals toegankelijke gezondheidszorg en gratis hoger onderwijs. De heersende elites in deze landen deden enkel toegevingen om de dreiging van verregaandere bewegingen en revoltes van de arbeidersklasse te vermijden, ze deden het niet uit vriendelijkheid.
We hebben een historische kans om te beginnen bouwen aan een nieuwe massale partij van de 99%. We hebben een partij nodig die zich baseert op echte democratie met een verkozen en afzetbare leiding, die geen giften van bedrijven aanvaardt, die een bindend platform heeft en bereid is om in te gaan tegen Wall Street en de grote bedrijven terwijl vastberaden voor onze belangen wordt gestreden.
Dat is waarom ik de Groene presidentskandidate Jill Stein ondersteun.
Jill Stein komt op rond dezelfde thema’s als Sanders. Ze wil toegankelijke gezondheidszorg voor iedereen, een nationaal minimumloon van 15 dollar per uur, een snelle overgang naar hernieuwbare energie en het stopzetten van de overbevolking van de gevangenissen. Op sommige vlakken gaat ze verder dan Bernie, zeker met betrekking tot het buitenlandse beleid van de VS en haar eis om de studieschulden kwijt te schelden.
Ongetwijfeld is de campagne van Jill de verderzetting van onze politieke revolutie, ze verdient de breedst mogelijke steun van de aanhanhers van Sanders. Hoe sterker het resultaat van Jill Stein, hoe beter we gepositioneerd zijn om de basis voor een nieuwe partij voor de 99% te leggen in de periode na de verkiezingen van 2016.
Ik ben het niet rond alles eens met Jill of de Green Party, maar de groenen hebben een belangrijke rol te spelen in de opbouw van een onafhankelijke politieke beweging. We moeten duidelijk zijn wat “Bernie or Bust” betekent. We moeten de kaarten op tafel leggen en voor “Bust” kiezen. De capitulatie van Bernie is een nederlaag. Maar we moeten dit niet aanvaarden. We hebben veel werk voor de boeg, miljoenen mensen zoeken een weg vooruit.
Deze week wordt Movement4Bernie omgevormd tot “Movement for the 99%” om de strijd voor de politieke revolutie voor en na november verder te zetten. Als je nog niet deelnam aan een “Beyond Bernie” meeting in jouw regio, dan nodig ik je daar graag voor uit. Ik roep ook op om lid te worden van Socialist Alternative.
Binnen twee weken is er de Democratische Nationale Conventie. Er zullen grote protestacties zijn in Philadelphia. Afgevaardigden van Bernie Sanders zullen binnen ook protesteren tegen de Democratische leiding, sommigen organiseren een collectief vertrek uit de conventie. Kom deze acties ondersteunen.
Het is ook tijd voor een groter vertrek, een massaal vertrek uit het bastion van de door grote bedrijven gecontroleerde politiek en de Democratische Partij. We moeten onze eigen partij uitbouwen en opkomen voor een echte revolutie – een revolutie die krachtig genoeg is om een einde te maken aan de dominantie van de grote bedrijven, het institutionele racisme, armoede en economische ongelijkheid en waarmee we alle eisen waarvoor we opkomen effectief binnenhalen.
