Na een aantal studentenacties aan het rectoraat heeft de Ugent de verhoging van het inschrijvingsgeld voor éénjarige Master-na-Masters (ManaMa) en postgraduaten afgevoerd. Dit betekent dat de ManaMa’s aan de faculteiten Economie, Politieke en Sociale Wetenschappen, Letteren en Wijsbegeerte gevrijwaard zijn. Tweejarige masters en de masters Data-analyse en Milieusanering worden wel nog steeds duurder. Er komen voor deze laatste wel overgangsmaatregelen voor studenten die de opleiding al hebben aangevat.
Artikel door Koerian, student UGent
Eerder dit semester kondigde de Ugent aan dat het de inschrijvingsgelden voor ManaMa-opleidingen wilde verhogen, dit tot een bedrag tussen de 1730 en de 5300 euro. Bij gebrek aan financiering van de Vlaamse overheid wilde de universiteitsbureaucratie de reguliere bachelors en masters meer fondsen geven, door die voor ManaMa’s en postgraduaten af te schaffen.
De maatregel past in het project van deze regering om een elite-onderwijs te creëren, waarbij gewone studenten enkel via leningen hoger onderwijs kunnen volgen. Na het verhogen van de algemene inschrijvingsgelden, was dit een testcase voor verdere besparingen. Door telkens een klein deel van de vakgroepen en studenten aan te pakken, wil men hen tegen elkaar opzetten en veralgemeend protest vermijden.
Al gauw na het aankondigen van de maatregel werd een protestactie opgezet. Met een honderdvijftigdtal studenten werd naar het rectoraat getrokken. De actie werd vooral gedragen door studenten uit verschillende ManaMa’s. Eenmaal daar wist vicerector Freddy Mortier ons te vertellen dat er nu eenmaal keuzes moeten gemaakt worden en dat buitenlandse universiteiten onze richtingen als rommel zien, wegens te goedkoop. Een paar weken later vond na een beperkte mobilisatie een gelijkaardige actie plaats, opnieuw aan het rectoraat. De rector kwam ons vertellen dat haar handen gebonden waren door de Vlaamse regering. Zowel de vicerector als de rector maakten de visie van de universiteit op onderwijs pijnlijk duidelijk: een luxe voor zij die er het geld voor hebben. De acties waren met slogans als “Betaal onze ManaMa met geld uit Panama” strijdbaar.
Matthias Van der Heyden, studentenvertegenwoordiger in de Raad van Bestuur van de Ugent, deed na de acties een voorstel in die Raad van Bestuur om de prijsverhoging af te voeren, ofwel om de maatregel uit te stellen dan wel overgangsmaatregelen te voorzien. Toen het ernaar uitzag dat het voorstel op steun van andere raadsleden kon rekenen, liet voorzitter Sas van Rouveroij (Open VLD) het tegen de regels in, van de agenda halen. Hiertegen volgde nog een kleine actie aan het rectoraat.
Onder de studenten was er heel wat enthousiasme voor de acties en het was duidelijk dat er veel potentieel was om een beweging tegen besparingen uit de bouwen. Er was echter geen programma dat verder gingen dan het afvoeren van de prijsverhoging van de ManaMa’s. Door de link te maken met algemene besparingen op onderwijs hadden we sterker gestaan. De rector had de verantwoordelijkheid voor haar besparingen niet zomaar kunnen afschuiven op de Vlaamse regering. Bovendien was het makkelijk geweest om andere delen van de universiteit die zwaar worden getroffen door de besparingen, zoals het Ugentpersoneel en kleinere vakgroepen zoals Arabistiek en Slavistiek, mee te betrekken. De regering-Bourgeois bespaarde reeds 400 miljoen euro op onderwijs, en meer besparingen zullen volgen. Er zal daarbij kosten noch moeite worden gespaard om faculteiten, universiteiten en studenten tegen elkaar uit te spelen. Een studentenbeweging die nu al sterk staat, had een belangrijke rol kunnen spelen in de mobilisatie naar het actieplan dat vanaf 29 september door de vakbonden wordt ontrold, en waarin het personeel van de openbare diensten een belangrijke rol zal spelen.
De huidige toegeving is erg belangrijk. Het toont aan dat strijd loont. Dat zelfs relatief kleine protestacties een besparingsmaatregel kunnen terugdringen, moet studenten het vertrouwen geven om zich verder te organiseren rond offensieve eisen, voor meer investeringen in onderwijs, voor een volledige afschaffing van het inschrijvingsgeld, voor gratis koten en degelijke voorzieningen. De strijd rond deze maatregel is echter nog niet afgelopen. De ManaMa’s van de rechtenfaculteit, die veelal tweejarig zijn, zullen wel duurder worden. De kans dat de universiteit haar besparingsmaatregel toch nog, gefaseerd, doorvoert is bovendien groot. Waakzaamheid en verdere acties zullen nodig zijn.
Laat deze overwinning de basis zijn om een sterke studentencampagne op te bouwen. Een campagne die via democratische actiegroepen op elke faculteit kort op de bal kan spelen, elke poging tot besparingen tegenhoudt en een offensief en duidelijk politiek programma naar voor schuift. Een campagne die verder gaat dan protestacties, maar via muurkranten, algemene vergaderingen etc., structuren en steun opbouwt die een langdurige strijd kunnen dragen. Een dergelijke beweging die de link kan maken met scholieren en studenten en personeel aan andere universiteiten kan een grote uitdager worden voor het besparingsbeleid. Laat de betoging van 29 september en de staking van 7 oktober een startmoment zijn om een ééngemaakte strijd tegen besparingen op onderwijs af te trappen.
Een vergadering van academisch personeel van de vakgroep Conflict en Ontwikkeling heeft alvast besloten een groot piket te plaatsen op 7 oktober, waarop les zal worden gegeven over de effecten van het besparingsbeleid en waar zal worden besloten over verdere acties.
