Op de stakingsdag van 24 juni was de stakerspost aan het OCMW van Luik indrukwekkend. Naast de traditionele vakbondsvlaggen was er ook een infostand met pamfletten van verschillende vakbonden of politieke organisaties die het piket bezochten. Er waren informatieborden die de huidige situatie uitleggen en de impact van de besparingen. Het personeel maakte spandoeken en kleine affiches over verschillende thema’s. Er was een strijdbare en erg politieke sfeer. We spraken met Boris, ACOD-delegee.
“De staking vandaag [24 juni] toont de woede en het ongenoegen tegenover de regeringsmaatregelen. Daarnaast wordt de staking gebruikt om te discussiëren. Bij het OCMW zijn we erg ongerust over onze arbeidsvoorwaarden en nog meer over onze pensioenen. Er is ook de wet-Peeters en alle andere maatregelen die uiteindelijk vanuit de private sector dreigen over te slaan naar de publieke sector, zowel de 45-urenweek als de opgedreven flexibiliteit of de afschaffing van overloon voor overuren.
“We willen tegelijk ook protesteren tegen alle maatregelen van sociale uitsluiting, ook de maatregelen die door de vorige regering onder Di Rupo genomen zijn. Al wie elders uitgesloten is, komt bij het OCMW terecht. We zien dus de gevolgen van al die maatregelen. Het leidt tot een sterke toename van het aantal dossiers en een druk op onze arbeidsvoorwaarden. We kunnen geen menswaardige hulp meer garanderen.
“Als we er al in slagen om alle documenten op tijd afgewerkt te krijgen, is er nog geen garantie dat er op tijd hulp zal zijn. Alle diensten zijn immers overbevraagd. Dergelijke vertragingen hebben ook betrekking op levensbelangrijke vragen van hulpbehoevenden. Het leidt tot frustraties die soms ook uitmonden in verbaal of zelfs fysiek geweld tegen de hulpverleners. De menswaardigheid van de gebruikers wordt bedreigd door het besparingsbeleid van de opeenvolgende regeringen.
“Dit dreigt nog verder uit de hand te lopen met het project van geïndividualiseerde sociale integratie van minister Borsus (MR), de verplichte gemeenschapsdienst voor leefloners. Op langere termijn dreigt dit tot een neerwaartse spiraal van alle lonen te leiden. Als er voor het vegen van de straten leefloners kunnen ingezet worden, waarom dan nog iemand met een echt loon aannemen?
“Met ons piket en onze syndicale acties willen we bouwen aan een actieplan voor zowel het personeel als de gebruikers. Wij moeten als job de situatie van mensen analyseren en een actieplan opstellen. We doen hier op het piket hetzelfde. We analyseren de situatie en proberen er de positieve en negatieve elementen uit te halen. We willen zoveel mogelijk informatie bieden, pamfletten beschikbaar maken, … zodat we niet alleen vakbondsmilitanten kunnen bereiken maar ook wie niet regelmatig deelneemt aan vakbondsactiviteiten of betogingen. Als iemand zelf niet geïnformeerd raakt, moeten we ervoor zorgen dat de informatie tot bij die persoon raakt.”
