Aan de stelplaats Antwerpen Zurenborg is er stilaan een traditie van een sterk piket bij stakingen. Dat was vandaag ook het geval. Bij De Lijn is er niet alleen ongenoegen omwille van de regeringsmaatregelen, maar ook door de specifieke problemen.
Er was een piket vanaf 4u ’s ochtends met om 10u een afspraak met collega’s voor een discussie. Daarop waren ook heel wat sympathisanten van buitenaf aanwezig. Er was een toelichting van de acties door delegee Luc gevolgd door een levendige discussie over de situatie bij De Lijn.
Wouter, een militant bij het spoor, sprak even over de situatie daar. Opmerkelijk zijn de grote gelijkenissen: een gebrek aan investeringen en middelen leidt tot extreme flexibiliteit en problemen met het materieel. Protest hiertegen wordt afgedaan als een strijd voor ‘privileges’ van het personeel, terwijl het gaat om de mogelijkheid om degelijke dienstverlening aan te bieden.
Tenslotte was er een solidariteitsbericht van enkele Antwerpse Kasjmiri activisten tegen de repressie die linkse activisten ook in Pakistan te beurt valt. Op een dag dat de Antwerpse ABVV-voorzitter werd opgepakt wegens het zetten van een stakerspost, waren de gelijkenissen ook rond dit punt treffend.
Na afloop van het geslaagde piket spraken we met Luc.
Vanwaar het grote ongenoegen bij de chauffeurs van De Lijn?
“De besparingen bij De Lijn zijn al lang bezig, sinds 2010. Er waren al de maatregelen van de vorige regering die zorgden voor een gebrek aan middelen. Na 6 à 7 jaar besparingen heeft dat enorm veel effect, onder meer op het materieel, de werkdruk, de gezondheid van het personeel maar ook op ons loon.
“De technische diensten hebben onvoldoende middelen waardoor er soms niet genoeg bussen zijn om alle diensten te verzorgen. In Mechelen spreken ze al over de ‘kaartersclub’ van drie of vier chauffeurs per dag voor wie er geen bus is om uit te rijden. Reizigers staan dan tevergeefs te wachten op een bus die niet komt. Soms rijden er bussen uit die niet in orde zijn. Gisteren was het erg warm, op sommige bussen werkte zelfs de ventilatie niet. Chauffeurs geven dit soms aan, maar dezelfde bus wordt daarna gewoon opnieuw ingezet op een andere lijn.
“Tegelijk wordt de werkdruk opgevoerd, onder meer met de rij- en rusttijden die problematisch zijn. Vroeger werd dat soms nog opgevangen door meer tijd te geven, maar nu krijgen we altijd het deksel op de neus en wordt ons gezegd dat er eenmaal besparingen zijn. Het leidt tot meer ziektes en problemen.
“De directie is niet bekommerd om het personeel of de reizigers, alleen om de cijfers die dan aanleiding geven tot bonussen zodat ze zelf een goed loon hebben, terwijl chauffeurs al zes tot zeven jaar wachten op een serieuze opslag en ook nog eens een indexsprong ondergingen.
“En de regering zet er dan helemaal de hakbijl in. De wet-Peeters betekent dat een chauffeur die een late dienst tot 1 uur ’s nachts en een vroege dienst vanaf 4-5u ’s morgens op vier dagen tijd combineert niet flexibel genoeg is. We werken nu al veel te flexibel en toch willen ze het nog opvoeren. Waarom? Om nog meer te besparen op de openbare diensten en de winsten in de privé te verhogen.
“Dat alles leidt er samen met de aanhoudende besparingen en de facturen die stijgen toe dat mensen het moeilijk hebben om de eindjes aan elkaar te knopen. Het leidt tot frustratie en woede.”
Hoe is de actie hier vandaag opgezet?
“De actie vandaag is een voorbereiding in het kader van het actieplan met de betoging van 29 september en de staking van 7 oktober. Wat we vooral wilden, was campagne voeren om van de staking een succes te maken maar ook om te informeren over wat voorligt en wat onze antwoorden daarop zijn.
“Steeds meer discussies op de werkvloer gaan ervoer dat de regering niet zal plooien, maar zal blijven gaan. We zullen ze moeten wegstaken. Het zou gelijk welke volgende regering duidelijk maken dat we dat nog eens kunnen doen.
“In het kader van het actieplan wilden we informeren en een degelijk piket zetten. We hebben collega’s die kwamen werken niet geblokkeerd, we wilden hen overtuigen om met volgende acties mee te doen. Deze morgen reden er slechts 20 van de zowat 100 bussen uit.
“Om 10 uur hielden we een personeelsvergadering om te zien hoe we het actieplan invulling kunnen geven, om te zien wat de belangrijkste punten van frustratie zijn en hoe we samen van de betoging van 29 september een succes kunnen maken.”
