De betoging van 24 mei toonde opnieuw de kracht van de arbeidersbeweging. Tienduizenden werkenden trokken door Brussel om hun woede te tonen. “De maat is vol!” Gaat het om een minderheid? Als we de gevestigde media mogen geloven wel. Maar zelfs zij kunnen niet om de cijfers heen. Een peiling van IPSOS (1) geeft aan dat 52% van de Belgen de betoging steunde (64% in Wallonië, 55% in Brussel en 45% in Vlaanderen). Dat was voor de betoging, ondertussen neemt onze steun toe. Het is ook meer dan de steun die de regeringspartijen nog krijgen in de peilingen.
door Nicolas Croes uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
De regering probeert ons steeds wanhopiger te overtuigen. Maar het pakt niet meer. “We leven boven onze stand,” verklaarde minister van Werk Kris Peeters. Nog steeds volgens het hierboven aangehaald onderzoek is 93% van de Belgen het daarmee niet eens. “Het beleid van de regering versterkt de koopkracht van de bevolking,” bazuint premier Charles Michel. Amper 7% van de Belgen geeft hem gelijk. Maar liefst 66% van de Franstaligen vinden dat hun levensstandaard erop achteruit gaat, onder de Nederlandstaligen is dat 54%.
Achter deze cijfers schuilt een enorme woede. Georganiseerd vormt deze woede een massabeweging. Voor de betoging van 24 mei was de steun voor de staking van 24 juni (van het ABVV, maar ook bijvoorbeeld de Franstalige bedienden van het ACV) al opgelopen tot 47% (59% in Wallonië, 50% in Brussel en 41% in Vlaanderen). Het toont een breed ongenoegen dat we moeten omzetten in betrokkenheid bij de strijd. De cijfers bevestigen ook dat er geen fundamenteel verschil op communautaire basis is, het ongenoegen en de steun voor de acties groeit overal, ook in Vlaanderen.
Met deze regering zal het besparingsoffensief niet stoppen. “De begrotingscontrole van 2016 was niet meer dan een vingeroefening, een voorspel op de begrotingsopmaak voor 2017. Dan gaan we pas echt snoeien,” liet Kris Peeters al weten. Het gaat op federaal vlak om 0,9% van het BBP of 3,4 miljard euro. Wellicht wordt daarvoor gekeken naar de pensioenen, een nieuwe indexsprong, de hervorming van de wet op de lonen en de concurrentiepositie of nog naar de ziekenhuizen. Het snoeiwerk van deze zomer belooft nieuwe sociale drama’s op te leveren. Schaduwpremier De Wever zegt al langer dat er enkel in de sociale zekerheid nog kan bespaard worden en vraagt meer ambitie van deze regering. Kris Peeters probeert de schijn dat ook de rijken zullen moeten betalen hoog te houden: “alle voorstellen komen weer op tafel. Ook de ‘dual income tax’ [één belasting op alle inkomsten, ook die uit vermogen].” Maar wie gelooft dit nog? Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen. De taxshift van vorig jaar moest de rijksten meer laten betalen, maar werd een nieuwe aanval op onze levensstandaard.
Vlak voor de betoging van 24 mei besliste de regering nog snel om de verplichte gemeenschapsdienst voor leefloners door te drukken. Met “geïndividualiseerde projecten voor maatschappelijke integratie” wordt een stelsel van dwangarbeid ingevoerd: leefloners die weigeren te werken in ruil voor hun uitkering kunnen die verliezen. (zie ook pagina 6). Na de werklozen en de langdurig zieken worden nu de leefloners aangepakt. Zij leven volgens deze regering wellicht ook boven hun stand? En het is natuurlijk gemakkelijker dan de fiscale vluchtelingen die hun middelen naar Panama, de Kaaimaneilanden of andere belastingparadijzen doorsluizen, aan te pakken.
Genoeg is genoeg, tijd voor actie!
Bij de aankondiging van het nieuwe actieplan van de vakbonden zetten de gevestigde media hun grijsgedraaide plaat nogmaals op: er werd gesproken over “gijzelnemers”, de “overdreven” bescherming van delegees, het geld van de vakbonden, … Dat ondertussen de klokkenluiders en journalisten die het schandaal van belastingontduiking in de LuxLeaks aan het licht brachten, gerechtelijk vervolgd worden, kwam minder aan bod. Ook de media kiezen kant.
Ondanks alle propaganda om de vakbonden te ondermijnen, denkt een grote meerderheid van de bevolking dat vakbonden essentieel zijn om hun rechten te verdedigen (81% van de Franstaligen en 75% van de Vlamingen). (2) Dit toont het potentieel. Na de acties eind 2014 gaf een peiling aan dat ook in Vlaanderen 85% van de bevolking voor een vermogensbelasting was. In het huidige actieplan kunnen we opnieuw een grote meerderheid van de publieke opinie meekrijgen. We krijgen een tweede kans om de horrorcatalogus van de regering-Michel te stoppen. We mogen deze kans niet laten liggen, laat ons de strijd doorzetten tot de val van deze regering. Dit zou een belangrijke stap zijn in de strijd voor een samenleving die breekt met de ellende van het kapitalisme.
(1) Le Soir, 20 mei 2016
(2) Studie van IPSO-KUL na de verkiezingen van 2014
