Het was voorspelbaar: een dag na de massale start van het nieuwe actieplan wringen de gevestigde media zich in bochten om het enorme protest te minimaliseren en te criminaliseren. Op beide vlakken slaan ze de bal mis.
Minimaliseren: “helft minder betogers”
“Vakbonden trekken steeds minder volk in hun strijd tegen regering-Michel”, titelt De Tijd vandaag. Het cijfer van 60.000 betogers voor de actie gisteren wordt vergeleken met de 120.000 in november 2014 en de 100.000 van oktober 2015. Wij hadden de indruk dat er gisteren minstens 80.000 betogers waren, als het er niet meer waren. Dat is inderdaad minder dan in november 2014 en oktober 2015, maar dit was een ander type van betoging. Nu staan we aan het begin van een nieuw actieplan dat verder opbouwt. Veel aanwezigen kwamen net uit de sociale verkiezingen. Het waren vooral delegees en militanten die naar Brussel kwamen om het actieplan op gang te trekken. Dit was duidelijk nog niet de grootste mobilisatie van het actieplan.
Als eerste stap in het actieplan was er een fenomenaal aantal betogers dat de verwachtingen van de vakbonden (en de media) eens te meer sterk overtrof. Vlak na inspannende sociale verkiezingen – met 132.750 kandidaten de grootste ooit! – een dergelijke actie organiseren zonder veel voorbereiding, is enkel mogelijk omdat het ongenoegen tegen het beleid erg breed en diepgaand is. Peilingen geven dit ook aan: een meerderheid van de bevolking steunt de acties, terwijl de regering zelf haar meerderheid verliest.
De media kunnen niet aan het groeiende ongenoegen voorbij, rest enkel nog een poging om de aanwezigheid op de eerste betoging van het nieuwe actieplan te minimaliseren. Het is de struisvogeltactiek: ‘als we zeggen dat het ongenoegen er niet is en als we er niet naar willen kijken, dan is het ongenoegen er ook niet.’ We moeten de gevestigde media waarschuwen. Zoals de Amerikaanse sciencefictionauteur Philip K. Dick ooit stelde: “Werkelijkheid is dat wat, wanneer je ophoudt erin te geloven, niet weggaat.”
Deze zomer zal de regering pas echt snoeien, kondigde Kris Peeters aan. Op de uitgaven voor openbare diensten zal dit niet lukken, of dacht de regering te kunnen snoeien in de infrastructuur, gevangenissen, spoorwegen, magistratuur, … die nu al kreunen onder de tekorten? Bij de rijken geld zoeken, wil ze niet. Blijft over: bij de gewone werkenden en uitkeringstrekkers snoeien. Nog meer koopkracht afpakken dus. Het ongenoegen zal enkel nog verder aangroeien.
Bij de eerste stap in het actieplan waren we al met minstens 80.000. Dit is veelbelovend voor de volgende acties: protest van de publieke sector op 31 mei, algemene staking van het ABVV op 24 juni, betoging op 29 september, algemene staking op 7 oktober. Een goede campagne om de acties op te bouwen, kan ervoor zorgen dat de betoging van 29 september alle vorige overtreft qua aanwezigheid. Benieuwd wat de kranten dan zullen zeggen?
Criminaliseren: Vandersmissen onderuit
Als minimaliseren niet lukt, dan is er nog altijd de optie van criminaliseren. Probleem gisteren was echter dat er geen echte rellen waren. Commissaris Vandersmissen liep nog vooruit op zijn troepen om in het wilde weg pepperspray te spuiten om toch maar iets van rellen uit te lokken, maar de respons bleef wel erg beperkt. Er werden enkele neonazi’s opgemerkt en sommige nieuwssites zagen een ‘anarchist’ met Vlaamse leeuwenvlag onder de relschoppers. Misschien was het een tegenbetoging om de regering van de Vlaams-nationalistische N-VA te steunen tegen de vakbonden? Mogelijk werden er een paar enkelingen toch meegesleurd in het spelletje van Vandersmissen, maar het weegt erg licht om het protest te criminaliseren.
Toch waren er goed gemikte pogingen in die richting. Zo titelden verschillende nieuwssites “Rode relschopper slaat commissaris knock-out.” De beelden (zie onder meer: http://www.demorgen.be/binnenland/rode-relschopper-slaat-politiecommissaris-knock-out-b90dcb70/) tonen hoe de commissaris ver voor zijn collega’s uit als cavalier seul in het wilde weg tekeer gaat. Hoe kan dit anders gezien worden als een poging om toch wat reactie van omstaanders te provoceren in de hoop zo de daaropvolgende politiecharges te rechtvaardigen? De stelling dat de slag die de commissaris onderuit deed gaan van “een rode relschopper” kwam, lijkt enkel gebaseerd te zijn op de kleur van het t-shirt van de betrokkene. De politiediensten moeten erkennen dat de dader nog niet opgepakt hebben.
Komt er een onderzoek naar de provocaties door buitenstaanders (zoals extreemrechts) maar ook door de politie zelf? Wellicht niet. Maar deze provocaties gebruiken om het massale protest van gisteren te criminaliseren, zal niet lukken. Het Nieuwsblad probeert het toch en titelde op haar voorpagina vandaag: “Wie spreekt nog over de betoging?” met een verwijzing naar het neerslaan van de politiecommissaris. Gevestigde media spreken sowieso niet graag over massale betogingen tegen de rechtse regering. Maar onder de gewone bevolking wordt er wel over gesproken. Laat het duidelijk zijn: de betoging gisteren was pas het begin. Het ongenoegen criminaliseren, of pogingen daartoe, zal het niet wegnemen. De vorige pogingen om ons af te doen als criminelen en relschoppers hielden ons evenmin tegen om gisteren opnieuw massaal door Brussel te betogen.
Conclusie
De discussies in de media beperken zich vooral tot pogingen om ons protest te minimaliseren en/of te criminaliseren. Over het ongenoegen van brede lagen van de bevolking werd zoveel mogelijk gezwegen. Sommige media probeerden de argumenten van de regering goed te praten door ze te herhalen (alsof de opgedreven flexibiliteit, de indexsprong, het langer werken, … allemaal geen gevolgen zouden hebben voor gewone werkenden).
Eens te meer blijkt het belang van eigen media vanuit de arbeidersbeweging. Met deze site en maandblad ‘De Linkse Socialist’ willen we daar een bijdrage aan leveren. Was je gedegouteerd toen je vandaag de krant las? Neem dan een abonnement op ‘De Linkse Socialist’ en dan krijg je volgende week de krant waarvan je hiernaast de voorpagina ziet in je bus.
