De campagne van de linkse Bernie Sanders in de VS maakt miljoenen enthousiast over de mogelijkheid van een breuk met de traditionele politiek. Zowel in de VS als in de rest van de wereld is er een ziedend ongenoegen over ongebreidelde ongelijkheid, lage lonen, groeiende armoede en de corruptie van de neoliberale politici.
Artikel door Peter Delsing uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
In de VS komt daar nog bij dat de jongere generatie haar toekomst verkwanseld ziet simpelweg voor de “misdaad” hogere studies aan te gaan. Velen zitten daardoor met tienduizenden dollars schulden opgezadeld. Als dan het perspectief is om na die studies in nieuw gecreëerde, maar laag betaalde jobs te belanden, is de kous snel af. De roep van Sanders naar een politieke revolutie om de macht van de rijke elite te breken, kreeg dan ook een ongelooflijke respons. Zowel de Republikeinen als de Democraten staan onder controle van rijke geldschieters met een neoliberale agenda, die de politici gebruiken als pionnen voor hun zakelijke en handelsbelangen.
Wie zo openlijk in bed ligt met het grote kapitaal moet er alles aan doen om de massa van werkenden en jongeren politiek uit te sluiten of monddood te maken. Kijk naar de campagnes van Hillary Clinton, de establishmentkandidate, en Bernie Sanders in New York en andere grote steden. Sanders lokt een veelvoud van de aanhang van Clinton naar zijn meetings, maar dat enthousiasme botst op de bureaucratie, politieke onwil en manoeuvres van een vijandige top van de Democratische partij. Slechts 15% van wie zou kunnen stemmen, zal ook deelnemen aan de voorverkiezingen van de Democraten. In New York zijn er meer dan 3 miljoen mensen als “onafhankelijke” geregistreerd. Door het gesloten karakter van de voorverkiezing konden zij niet meestemmen, tenzij ze zich reeds begin oktober als Democratische kiezer hadden aangemeld. Dit gaat volledig voorbij aan de dynamiek van de campagne en de uitsluiting door de bedrijfsmedia van dissidente stemmen als Sanders. Eens ze hem niet meer konden negeren, volgde er een barrage van aanvallen die meer wel dan niet op regelrechte verdraaiingen gebaseerd waren.
Om het niet over zijn populaire programmapunten te hebben, verloor de media zich in insinuaties van “ongeschiktheid” van Sanders, gebaseerd op een vooringenomen kruisverhoor door de krant Daily News, de suggestie door een topman van Clintons campagne dat zijn “toon” verkeerd was en het belachelijke idee dat een belangrijk deel van Sanders’ aanhang “seksistisch” was.
Hoe verder na de nederlaag in New York?
Waar verzwijgen of het verkeerd voorstellen van zijn campagne niet volstond, was er in New York ook een regelrechte zuivering van tienduizenden stemmers, die van de kiesrollen waren gevallen. Dikwijls zonder het zelf te beseffen. Dit ging zelfs zover dat de Democratische burgemeester de Blasio, geen fan van Sanders, erkende dat de vele onregelmatigheden de legitimiteit van het kiesproces ondermijnden. In het county waar Brooklyn ligt, de plek waar Sanders opgroeide, werden er 125.000 mensen van de kiesrollen gesmeten.
In de uiteindelijke uitslag behaalde Clinton 58% en Sanders 42% in de staat. Sanders maakte een geweldige inhaalbeweging, maar kon te weinig oudere en kiezers van minderheden over de streep trekken om te winnen. In de arme en overwegend zwarte Bronx behaalde Clinton een ruime voorsprong op Sanders van 39% onder de zwarte kiezers. Clinton was een meer vertrouwde naam en mogelijk denken velen dat ze beter in staat is om “het gevaar Trump” te bedwingen, hoewel de peilingen dat tegenspreken. Bovenal beschikt de familie-Clinton over een uitgebreid netwerk van afhankelijke politici, gemeenschaps- of kerkelijke leiders, … die hun zaak in de wijken behartigen. Wellicht was er geen andere establishmentkandidaat opgewassen tegen de linkse Sanders-beweging. De Clintons beschikten over een welwillende big business media, tonnen geld en een uitgebreid, gedurende decennia opgebouwd netwerk. De campagne van Sanders stak veel middelen in de slag om New York, maar verliest aan momentum en krijgt het een pak moeilijker om meer afgevaardigden binnen te halen dan Clinton.
Dit maakt het des te dringender om politieke en organisatorische conclusies te trekken uit de tweestrijd tussen beide vleugels in de Democratische partij. Deze zijn onverzoenlijk omwille van de tegengestelde klassenbelangen. Clinton is een oorlogs- en neoliberale kandidaat van het kapitalistische establishment. Sanders’ radicale reformisme zette de sluizen open voor een enthousiaste nieuwe beweging van werkenden en jongeren, hoewel het zoals elk reformisme de diepte en omvang van de kapitalistische crisis onderschat.
Wat er nodig is, is niet gewoon het opbreken van de banken maar hun nationalisatie onder controle van de werkenden en een regering in dienst van de werkende meerderheid. De kapitalisten hebben talrijke mogelijkheden om hogere belastingen te ontwijken, of een linkse regering te saboteren. Zonder de grote bedrijven onder publieke en democratische controle te brengen, zou Sanders een nieuwe financiële en economische crisis niet kunnen stoppen. Nog los van het feit dat een geïsoleerde linkse president met een vijandig, pro-big business parlement zou worden geconfronteerd.
De zusterpartij van LSP in de VS, Socialist Alternative, roept Sanders op om de beweging niet te ontmoedigen met een stemoproep voor Clinton, de kandidaat van het establishment. Doorheen de campagne Movement4Bernie organiseren we lokale betogingen ter ondersteuning van Sanders maar ook voor de creatie van een nieuwe partij. De Amerikaanse arbeidersklasse heeft een uitgelezen kans om het tweepartijenjuk van big business af te werpen. Daarvoor zou Sanders, of de beweging rond hem, een grote conferentie moeten samenroepen om de eerste stappen te zetten.
We roepen Sanders op om als onafhankelijke kandidaat door te gaan, of te kiezen voor een gezamenlijk ticket met Jill Stein van de Groene Partij (die in de VS een pak radicaler is dan de groene partijen in Europa). Sanders en zijn beweging zouden de staten die in de balans liggen tussen Clinton en Trump, als zij de kandidaten worden, kunnen negeren en een nieuwe partij opbouwen doorheen een kiescampagne in de andere staten. De miljoenen Amerikanen die zich richten op de campagne van Sanders als lichtpunt in de kapitalistische duisternis, moeten zich organiseren in een machtige kracht. Een democratisch werkende partij van de massa van de bevolking, die een niet aflatende campagne voert voor een minimumloon van 15 dollar per uur, gratis gezondheidszorg, een belasting op de rijksten, en dat koppelt aan een oproep voor een andere, democratisch socialistische maatschappij. De snelle ontwikkelingen in de VS zijn een bron van inspiratie. De groei van een meer uitgesproken socialistisch bewustzijn in het economisch en politiek machtigste land ter wereld zou ons moeten aanzetten om ook hier de strijd voor een andere maatschappij op te voeren.
