Op dag X kwamen miljoenen mensen op straat om te protesteren tegen een totaal onrechtvaardige oorlog, op de internationale actiedag op 15 februari 2003 kwamen wereldwijd naar schatting 30 miljoen mensen op straat. Nog nooit was er zoveel protest geweest, veel mensen zijn zich er van bewust dat de redenen voor de oorlog compleet fictief waren.
Marc Puyol
De echte reden (het uitbouwen van het Amerikaans imperialisme) was deze keer veel te doorzichtig. Dit had belangrijke gevolgen: de wereldwijde protest zorgde ervoor dat de (burgerlijke) media veel aandacht besteedde aan de anti-oorlogsbeweging, die hierdoor een positief imago kreeg. Maar er was ook de recuperatiepoging van de traditionele burgerlijke partijen. We zagen Stevaert en Co verschijnen op de anti-oorlogsbetogingen verschijnen. Dit terwijl ze wel wapentransporten via de haven van Antwerpen toelieten.
Toch kon dit massale protest de oorlog niet verhelpen. Dit bewijst alweer dat de machthebbers van deze wereld en de burgerij zich niets aantrekken van de publieke opinie. Velen waren dan ook ontgoocheld dat het protest de oorlog niet belette. Maar enkel een beweging van Amerikaanse jongeren en arbeiders kan een kracht ontwikkelen die deze bezetting kan stoppen, zoals de beweging tegen de oorlog in Vietnam heeft aangetoond.
Nadat het een tijd wat stiller was, zien we de beweging nu terug volop opkomen. De woede bij de Amerikaanse bevolking groeit bij elke bodybag die terug aankomt in de VS. En de bevolking begint ook te beseffen dat de bezetting gebeurt met hun geld. De anti-oorlogsbeweging groeit hier elke dag, "Bring the troops back home" en "Troepen uit de golf" zijn veel gehoorde slogans in de VS. Het is vooral in de landen die de waanzinnige oorlogspolitiek van de administratie van Bush steunen, waar de beweging het grootst zal zijn. Toch is het belangrijk dat ook in België de anti-oorlogsbeweging wordt uitgebouwd, ter ondersteuning van de beweging in de VS en Groot-Brittannië.
Om dit te bereiken mogen we ons niet afscheiden samen met andere kleine radicale groepen. We moeten ons richten naar de brede lagen van de bevolking. Enkel zo kunnen we de beweging verder uitbouwen. Dit betekent niet dat we onze standpunten moeten verloochenen, het is belangrijk dat we binnen de beweging in discussie gaan over een anti-kapitalistisch alternatief. Want het is duidelijk: kapitalisme zonder oorlog is een utopie. Dit werd al meermaals aangetoond in Vietnam, Irak, Afghanistan, Kosovo,
