Vandaag verzamelden duizenden militanten en leden van het ACV aan het Zuidstation te Brussel voor een betoging tegen de besparingsmaatregelen van de regering. De aanval op de 38u-week, op de pensioenen en onze levensstandaard wekken heel veel woede op. De opkomst was dan ook een groot succes en toont dat de strijdbaarheid duidelijk aanwezig is.
Opschriften als “De wet Peeters: neen bedankt” werden meegedragen in de betoging. De militanten hopen dat dit het begin is van een nieuwe periode waarin sociale strijd wordt opgebouwd. Net zoals op de militantenconcentratie van het ABVV de dag ervoor, werd de oproep van LSP voor een nieuw actieplan goed onthaald. De werknemers zijn het succes van het actieplan in de herfst van 2014 duidelijk nog niet vergeten.
Een nieuw actieplan in gemeenschappelijk vakbondsfront zou opnieuw een krachtige beweging tegen deze besparingsregering kunnen opbouwen. Personeelsvergaderingen en informatiecampagnes zouden net zoals in de herfst van 2014 vele tienduizenden bereiken en verenigen in een nieuwe betoging. Dat zou een belangrijke stap zijn in de strijd tegen deze regering die nooit zal stoppen zolang ze aan de macht zijn. Als Peeters nu aankondigt dat de huidige maatregelen slechts een vingeroefening zijn en er voor de begroting van 2017 “pas echt die gesneden zal worden”, zullen we een manier moeten vinden om de beweging over de zomer heen te tillen door na een betoging eind mei regionale stakingen aan te kondigen voor september die de draad van het sociale verzet opnieuw oppikken.
We spraken met een ACV-militante over de betoging:
“Op woensdag 20 april bracht het ACV ruim 8000 mensen op de been in Brussel om te protesteren tegen de regering Michel onder het motto ‘de rek is eruit’. Aanvankelijk was er een jongerenactie onder het motto ‘de toekomst is van ons’ gepland rond jongeren en werk. Maar toen de federale regering in het begrotingsakkoord een nieuwe aanval lanceerde, werd de oproep naar de jongerenactie omgebogen naar een brede manifestatie. De betogers uitten hun ongenoegen over de aanval op langdurig werklozen en andere besparingen in de sociale zekerheid, de aanval op de ambtenarenpensioenen, de aanval op deeltijds werkenden, … en natuurlijk de afschaffing van de 38-urenweek.
“Er was ongelooflijk veel onbegrip voor het feit dat uitgerekend Kris Peeters van CD&V met dit voorstel (en uitspraken over “boven ons stand leven”) was afgekomen, getuige slogans als: “shame on you Peeters”, “loi Peeters non merci”, “omdat we boven onze stand leven: terug naar de tijd van toen, CD&V” (en een prent van armoedige arbeiders uit de tijd van Daens), “ik leef niet boven mijn stand”,… Verder verwezen betogers ook naar de actualiteit met slogans als “je ne suis pas panama”, omdat de PanamaPapers uiteraard duidelijk maken dat de middelen er wel zijn, maar niet op de juiste plaats gezocht worden. Ook het ACV schreef in haar pamflet: “voor vermogenden zijn er Panama-voordelen, voor wie werkt inleveringen en minder rechten.”
“De strijdbaarheid was groot en de teneur was duidelijk: dit is maar het begin! Omdat het oorspronkelijk een actie van de jongeren was, was er ook een mooie aanwezigheid van alle leeftijdscategorieën. Verder waren er delegaties vanuit alle centrales, vanuit de verbondelijke werkingen, uit heel Vlaanderen, Wallonië en Brussel.
Aan het einde van de betoging waren er speeches op het Albertinaplein. De algemeen secretaris van het ACV – Marie-Helene Ska – riep op tot een grote betoging eind mei (vlak na de sociale verkiezingen) en reikte daarbij de hand naar De Leeuw – die een dag eerder op de militantenconcentratie van het ABVV een gelijkaardige oproep lanceerde.”
Foto’s door PPICS:
