Malaise Bolognaise

Interview van Laura met Kristof Bruyland (leerkracht moraal van het middelbaar onderwijs)

Wat is het "Bologna akkoord"?

Dit akkoord zorgt voor de éénmaking van het Europees hoger onderwijs. Alle scholen in Europa volgen hierdoor hetzelfde systeem (Bachelor en Master), net zoals het Amerikaanse. Het past het Europese onderwijs aan aan de GATS (General Agreement on Trades and Services). Door dit contract komt er dus ruimte vrij voor privatiseringen en de vercommercialisering van ons onderwijs.

In de jaren ’60 wilde men het onderwijs democratiseren. Dit betekent dat men voor iedereen een degelijke opleiding wilde, een algemene vorming. In 1970 was er dan de economische crisis, en weinig geld, ook voor het onderwijs.

De ERT (de "Tafelronde" van industriëlen) vond toen dat het onderwijs moest worden afgesteld op de industrie, dus dat niet iedereen een algemene opleiding nodig had. M.a.w.: je moet niet kritisch zijn, je hebt geen vorming nodig, je moet enkel kunnen meedraaien in de industrie. Deze mensen beïnvloeden nog steeds onze politiek.

De Europese Commissie (de uitvoerende macht van de Europese Unie) heeft, op vlak van onderwijs, hetzelfde programma als de ERT. Het Bologna akkoord gaat enkel over het hoger onderwijs, maar het heeft ook zijn gevolgen in de middelbare scholen.

Wat gebeurt er precies in de middelbare scholen?

Scholen worden gesponsord door bedrijven, met als gevolg dat er reclame in scholen komt… De Vlaamse minister Marleen Vanderpoorten vindt dat jongeren in middelbare scholen stages en projecten moeten doen in de bedrijfswereld. Ook de leerkrachten zouden dit moeten doen. Dit alles om ons te leren functioneren in een bedrijf.

Minister Vandenbosse gaf ons de "wurgwet": scholen krijgen minder van de overheid, en moeten steeds meer beroep doen op bedrijven.

Voorbeelden?

Wat je nu al merkt, is de reclame op vele scholen. Maar ook bijvoorbeeld dat de eigen keukens in scholen worden afgeschaft. Ze worden vervangen door grootkeukens, die meestal duurder, ongezonder en minder lekker zijn.

De kuisploegen op scholen zullen vervangen door kuisbedrijven. De kuisvrouw met een vast statuut wordt vervangen door een interim (slecht betaald, en als je ziek bent krijg je geen loon). Ook krijgen de Coca-cola automaten een monopolie in de scholen. Hoewel cola niet goed is voor de gezondheid, kan je op school vaak enkel cola kopen om te drinken. In plaats van gezonde goede voeding voor de studenten, worden de scholen dus verplicht om zich te binden aan de bedrijven.

In Amerika zijn er nu al scholen waar bepaalde educatieve lessen worden gegeven door bedrijven (stel je voor dat McDonalds komt lesgeven over voeding…). Hier hoort ook veel reclame bij; de bedrijven bepalen dus wat er gestudeerd wordt.

Zijn er veel reacties of protesten tegen deze veranderingen?

Neen. Er wordt wel veel geklaagd, over het eten… De leerkrachten drukwerk bij ons op school steken zeer veel tijd in het drukken van reclame voor bedrijven, en hebben hierdoor minder tijd om nieuwe technieken aan te leren. Ook de vakbonden doen niets.

Zou je als leerling iets kunnen doen?

Organen zoals de leerlingenraad, geven vaak het gevoel aan leerlingen dat ze iets kunnen meebeslissen. Ze zijn amper in staat om kleine dingen te veranderen. Want de grote beslissingen worden steeds ergens anders genomen.

En als leerkracht?

Weinig. Vanderpoorten wil nu alle beslissingen in de handen van de directeur leggen. Die kan dan eventueel hulp vragen van leerlingen of leerkrachten. Vaak hebben leerkrachten ook schrik van hun directeur, omdat hij hun moet evalueren. De directeur kan leerkrachten ontslaan, dus zij zullen niet snel ingaan tegen zijn standpunten.

Wat kan er dan wel gedaan worden?

Massale acties en stakingen van jongeren en leerkrachten, geleid door een organisatie van buiten de school, vooraleer ons onderwijs helemaal een fabriek wordt (met de leerlingen als product) en vooraleer de jongeren zo gefrustreerd worden dat ze hun leerkrachten neerschieten.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie