“Het paradijs van de rijken wordt gemaakt door de hel van de armen” (Victor Hugo)
Het wordt nu al het ‘grootste lek in de geschiedenis’ genoemd: 2,6 terabytes informatie met 11,5 miljoen documenten. De database van het duistere advocatenkantoor Mossack Fonseca in Panama kwam in handen van de Internationale Commissie voor Onderzoeksjournalistiek. Het maakt duidelijk dat bedrijven als Mossack Fonseca rijken uit de hele wereld, waaronder ruim 700 mensen uit ons land, mogelijkheden bieden om hun geld te verbergen. In feite gaat het om diefstal van onze middelen door middel van belastingontduiking, zwart geld, illegale middelen uit drugs en wapenhandel, …
Het schandaal maakt enkele zaken duidelijk. Ten eerste dat er wel degelijk middelen aanwezig zijn. Bij elke besparingsronde wordt naar de gewone werkenden, de jongeren of de uitkeringstrekkers gekeken. De superrijken worden ongemoeid gelaten. De rechtse regeringspartijen bleven zelfs na de bekendmaking van de Panama Papers zeggen dat er “enkel in de sociale zekerheid” nog iets te rapen valt.
Ten tweede is het opmerkelijk dat het gebruik van belastingparadijzen al lang gekend is zonder dat er iets tegen gedaan wordt. Deze Panama Papers komen niet uit de lucht gevallen. We hadden als Swiss-Leaks en Lux-Leaks waarbij ook Panama en de Maagdeneilanden als belastingparadijzen werden genoemd. Maar er werd niets ondernomen.
Ten derde valt op dat de zogenaamde ‘hulpeloosheid’ van de regeringen tegenover deze fraude in een schril contrast staat met de wijze waarop tegen jongeren, werkenden of vluchtelingen wordt opgetreden. Het is wel mogelijk om sms’jes van linkse jongeren die een actie aan de Beurs plannen mee te lezen, maar niet om miljardenfraudeurs van wie niemand schrikt dat hun foto’s vandaag in de krant staan te vervolgen? Om vluchtelingen te stoppen, worden de grenzen bewaakt en worden internationale overeenkomsten zoals Schengen probleemloos aan de kant geschoven. Fiscale vluchtroutes stoppen lukt daarentegen niet?
Deze Panama Papers zijn slechts een klein topje van een enorme ijsberg van miljarden dollars die verborgen zitten in belastingparadijzen. Waarom sterven mensen van honger? Waarom wordt er bespaard op lonen en uitkeringen? Waarom moeten wij betalen voor een crisis die niet de onze is terwijl de speculanten en superrijken ook in crisistijden steeds rijker worden? Wij krijgen een indexsprong door ons strot geramd terwijl de CEO’s van de Bel20-bedrijven vorig jaar 20% opslag kregen en goed waren voor een gemiddeld jaarloon van meer dan 2 miljoen euro. De logica die het establishment ons wil laten geloven – dat we in tijden van crisis allemaal de broeksriem moeten aanhalen – kreeg eens te meer een forse deuk. Het gaat immers niet om een logisch argument, het is een ideologisch bepaalde leugen die de kern van het neoliberale besparingsbeleid vormt.
De aandacht voor de namen van mensen die gebruik maken van offshore vennootschappen in Panama maakt duidelijk dat het volledige establishment hierbij betrokken is. Het gaat niet om excessen, dit is de ‘normale’ gang van zaken onder het kapitalisme. Een gang van zaken die door de meerderheid van de bevolking terecht als niet normaal wordt gezien. De IJslandse premier ondervond dit reeds en moest zijn ontslag aanbieden na voor IJslandse normen massaal protest. Ongetwijfeld zullen de journalisten die het schandaal openbaren de komende dagen en weken nog met opmerkelijke namen naar buiten komen. Ook dit kan verregaande politieke gevolgen hebben in verschillende landen, denk maar aan de Amerikaanse presidentsverkiezingen.
Mogelijk zullen er nog koppen rollen. Maar er is meer nodig dan dat om tot verandering te komen. Zes jaar na het uitbreken van de crisis is het duidelijk dat alle oproepen en voorzichtige voorstellen om de financiële wereld te reguleren op niets uitgedraaid zijn. Pogingen om de superrijken meer te laten bijdragen aan de gemeenschap botsten op de concurrentielogica die eigen is aan dit systeem. “Het paradijs van de rijken wordt gemaakt door de hel van de armen”, stelde Victor Hugo al. De enorme rijkdom die eens te meer blootgelegd wordt in belastingparadijzen is het resultaat van de sociale ellende waar de overgrote meerderheid van de bevolking mee geconfronteerd wordt. Het is de basis voor de daling van onze levensstandaard maar ook van spanningen en oorlogen.
We zijn het eens met de roep naar een grotere controle op de financiële wereld. Maar wat de gemeenschap niet bezit, kan ze ook niet controleren. We moeten ermee stoppen om de financiële elite de sleutels van onze auto te geven zodat ze die steeds opnieuw in de prak kan rijden om vervolgens van ons te eisen dat we de schade aan hun verzekeringsbedrijven betalen door middel van besparingen op lonen, diensten, pensioenen, … Hervormingen zullen niet volstaan als we ze niet combineren met een strijd voor volledige publieke en democratische controle op de grote banken en de sleutelsectoren van de economie.
Banken in publiek bezit zouden deel moeten uitmaken van een bredere democratisch geplande socialistische economie waarin gelijkaardige maatregelen worden genomen voor andere sleutelsectoren zoals energie, gezondheidszorg,… We mogen de corrupte en misdadige heerschappij van de elite niet langer aanvaarden, we kunnen ons de economische, menselijke en ecologische crisis van het kapitalisme niet langer veroorloven. Dit systeem is rot tot op het bot. Hoog tijd voor een nieuw systeem, hoog tijd voor socialistische verandering!
- Haal het geld waar het zit: bij de superrijken, in de belastingparadijzen
- Stop de besparingen op de kap van de werkende bevolking en haar gezinnen
- Nationalisatie van de banken en grote bedrijven onder democratische arbeiderscontrole en –beheer. Bij deze nationalisatie mag er enkel sprake zijn van compensatie op basis van bewezen behoefte.
- Met het publiek bezit van de commandoposten van de economie wordt een democratische socialistische planning van de industrie en de diensten mogelijk zodat we de beschikbare middelen kunnen inzetten gericht op de noden van de meerderheid van de bevolking
-> Organiseer je, ga mee in verzet! Afspraak komende zaterdag op Socialisme 2016, een dag van discussie en vorming in de opbouw van een socialistisch alternatief
Reacties zijn gesloten.