In mei zijn er sociale verkiezingen. In het onderwijs zijn er slechts op een aantal plaatsen sociale verkiezingen, onder meer in het buitengewoon onderwijs van het vrije net. We spraken met Daphné die kandidaat voor het ACV is in het Luikse.
Kan je je kort voorstellen en zeggen waarom je kandidaat bent bij de sociale verkiezingen?
“Ik heb ondertussen al zes jaar het genoegen om in twee scholen van het buitengewoon onderwijs in het Luikse les te geven. Het gaat om EPA en Saint Vincent Ferrer. Ik heb een passie voor deze job. We proberen erg kwetsbare jongeren beter te wapenen om hun toekomst tegemoet te gaan, een toekomst vol valkuilen en onzekerheden. Als LSP-lid en dochter van een metallo die syndicaal actief is, was het eerder normaal dat ik me vroeg of laat bij de vakbond zou engageren. Maar het heeft ook met de specifieke situatie op de werkvloer te maken. Sinds ik er werk, zie ik hoe weinig erkenning het buitengewoon onderwijs krijgt en hoe het tekort aan middelen doorweegt. Nochtans speelt het buitengewoon onderwijs vanuit sociaal oogpunt een enorm belangrijke rol.
“De gevolgen van dit gebrek aan erkenning en aan middelen laat zich zowel voor het personeel als voor de leerlingen voelen. Het is voor mij een reden om syndicaal actief te zijn en bij te dragen aan de strijd voor meer middelen voor onderwijs.”
Hoe ziet de vakbond er in jouw sector uit?
“Sinds drie jaar is er in mijn scholengroep geen syndicale delegatie meer. Maar ook in de rest van de vakbondsstructuren is het buitengewoon onderwijs niet sterk vertegenwoordigd. De prioriteit zal nu liggen op de heropbouw van een vakbondstraditie. Onze ploeg van kandidaten wil het accent leggen op regelmatige informatie voor de militanten en leden. Op die manier kunnen we de actieve betrokkenheid versterken.”
Op welke moeilijkheden bots je?
“Er is eerst en vooral het nieuw onderwijsplan van minister Milquet. Dat plan is geen goed nieuws voor het onderwijs in het algemeen en al zeker niet voor het buitengewoon onderwijs. Er komt een gesloten enveloppe voor zowel het kleuteronderwijs, de lagere scholen en het middelbaar. Dit zal wellicht vooral ten koste van het secundair onderwijs gaan.
“Het is geen geheim dat de minister van oordeel is dat het buitengewoon onderwijs duur is. Er zal dan ook een tendens zijn om leerlingen die nood hebben aan een gespecialiseerde omkadering naar het klassieke onderwijs te sturen om zo de kosten te drukken en op termijn de toegang tot buitengewoon onderwijs te schrappen voor bepaalde groepen leerlingen. Dat is niet goed voor hen, maar ook niet voor de leerlingen in het klassieke onderwijs. Als een leerkracht leerlingen met gedragsstoornissen moet opvangen bovenop de andere leerlingen, zal dit onvermijdelijk een impact hebben op de kwaliteit van het onderwijs en de begeleiding van alle leerlingen.
“Het onderwijsplan wil de jongeren meer uren per dag op school houden. Dat zou een goede zaak kunnen zijn indien niet met een gesloten enveloppefinanciering werd gewerkt. Er wordt ons gezegd dat het niet de leerkrachten zijn die voor de bijkomende uren zouden opdraaien, maar wie dan wel? En hoe zal dat gefinancierd worden?
“Het is duidelijk dat dit plan de druk op de leerkrachten zal verhogen. Er wordt ons gezegd dat we werkdagen van 8 tot 16u zullen moeten kloppen als onderdeel van een 38-urenweek waarbij we lesvoorbereidingen op school zouden doen. Maar de infrastructuur is er niet op voorzien. We hebben daar computers en rustige ruimtes voor nodig.We moeten ook de garantie krijgen dat leerkrachten niet zomaar moeten inspringen voor zieke collega’s. Het wordt voorgesteld alsof de luie leerkrachten eindelijk ook eens aan het werk gezet zullen worden. Maar het gaat vooral om extra controle en het opdrijven van de flexibiliteit. Dit komt bovenop de administratieve rompslomp; de tijd die hieraan besteed wordt gaat ten koste van de leerlingen. Het is contraproductief.”
Hoe zullen jullie daarop antwoorden?
“Het buitengewoon onderwijs staat de komende jaren voor enorme uitdagingen. De enige manier om degelijk onderwijs en goede arbeidsvoorwaarden te bekomen, is door de publieke financiering af te stemmen op de behoeften. Dit geldt voor alle onderdelen van het onderwijs. Het moet gedaan zijn met de vestzak-broekzakoperaties waarbij we uiteindelijk altijd inleveren. Laat ons het geld zoeken waar het zit, bij Electrabel en de grote bedrijven.
“We moeten goed weten wat de inzet is. Na de sociale verkiezingen willen we met onze ploeg een eerste werkonderbreking houden voor een informatiesessie over de regeringsplannen. We hopen dat dit de eerste van een reeks personeelsvergaderingen zal zijn waarmee we steeds meer collega’s kunnen betrekken.”
