De soldenperiode mag traditioneel pas na nieuwjaar van start gaan. De enige uitzondering lijkt de overheid te zijn. Daar worden nog snel een reeks gebouwen in het uitstalraam gezet aan dumpingprijzen om alsnog de begroting te laten kloppen. Het geld zal alvast niet gebruikt worden om facturen te betalen, dat gebeurt immers pas in januari. De solden bij de overheid zullen echter uiteindelijk betaald worden door de belastingbetalers.
De overheid probeert nog voor het einde van het jaar een aantal gebouwen te verkopen zodat het de verkoopprijs ervan in de begroting van 2006 kan verwerken en aldus met een positief eindresultaat de schijn hoog kan houden.
Deze politiek begint echter op enige weerstand te botsen, niet in het minst door het amateurisme dat de overheid aan de dag legt bij de verkoop van de gebouwen. Op dit ogenblik lopen er procedures tot de nietigverklaring van twee verkoopoperaties (waarbij de overheid achteraf het gebouw terug huurde). Het gaat om de verkoop van de Financietoren eind 2001 en het Rijksadministratief Centrum eind 2002. De dagvaardingen kwamen van een Nederlands vastgoedbedrijf dat naast de contracten greep.
In het geval van het Rijksadministratief Centrum werd een huurcontract gesloten nog voor de verkoop volledig rond was. Dat was pas in april 2003 het geval, maar de opbrengst werd al ingeschreven in de begroting van 2002… De koper van het gebouw recupereerde na exact é jaar en 3 maanden al 80% van de aankoopprijs. Dat was dus een bijzonder interessante belegging voor het vastgoedbedrijf. Alleen moeten we ons de vraag stellen wie opdraait voor de onverantwoorde soldenpolitiek van de regering. En dan moeten we vaststellen dat dit de belastingbetalers zijn. U en ik dus.
Bovendien riskeert de overheid nu nog eens forse schadevergoedingen te moeten betalen wegens onzorgvuldigheid bij de verkoop van de gebouwen. Omdat het allemaal zo snel mogelijk moest gaan (onder druk van de begroting), werden wellicht een reeks procedurefouten gemaakt. Zo diende de koper van het Rijksadministratief Centrum zijn bod te laat in, maar werd hij alsnog toegelaten tot de verkoop. De koper haalde de deadline van 4 december 2002 om 10 u niet, het bedrijf bracht haar bod pas om 12u35 binnen.
De paarse perceptiepolitiek van begrotingen in evenwicht die worden opgesmukt met dubbelzinnige operaties die uiteindelijk meer kosten dan wat ze opbrengen, dient enkel om zand in de ogen te strooien. Om de schijn van evenwichtige begrotingen hoog te houden, zullen wij echter fors moeten betalen.
