Als Iranese arbeiders zijn we ons land ontvlucht omdat we daar onder immense druk gezet werden door de regering om geen oppositie te voeren tegen de dictatuur. We hebben geen recht op een degelijk leven, nog op onze eigen ideeën te ontwikkelen. Het probleem is dat de Belgische regering enorm onduidelijk blijft over onze asielaanvraag. We weten niet wat er verder met ons zal gebeuren. Verschillende vluchtelingen verblijven hier al jaren zonder een verblijfsvergunning, en hebben kinderen die in België geboren werden. Vaak spreken deze kinderen zelfs geen Perzisch. Als deze mensen naar Iran teruggestuurd worden, dan zullen ze op de meest brutale wijze vermoord worden. Opposanten worden in Iran opgehangen, onthoofd of de ogen uitgestoken.
We bevinden ons in een uitzichtloze situatie. We krijgen geen uitkering van het OCMW, en we mogen niet werken. Wat kunnen we doen? Het is voor heel de wereld overduidelijk dat de Iranese regering zijn voeten veegt aan de mensenrechten en de democratie. Maar de voorbije jaren heeft België een goede economische relatie met Iran opgebouwd. Dat is de reële reden waarom wij allemaal een negatief advies kregen, en de Belgische regering haar ogen sluit voor die bittere waarheid. Nu proberen we ons te organiseren, en voeren we actie om deze gruwelijke situatie onder de aandacht van een breder publiek te brengen."
