Schaf de notionele intrestaftrek af!

greed
Het standaardantwoord van de rechterzijde als de vele cadeaus aan de grote bedrijven in vraag gesteld worden.

Voor de plafonds van Brusselse musea of tunnels is er geen geld, op openbaar vervoer wordt in volle klimaatcrisis bespaard, ons reëel beschikbaar inkomen neemt af door allerhande besparingen en belastingen. Maar voor cadeaus aan grote bedrijven zijn er altijd middelen. Dat in vraag stellen, is not done. Het zou immers de concurrentiepositie van de Belgische economie ondermijnen, over de concurrentiepositie van onze koopkracht is er minder bezorgdheid.

Afgelopen weekend raakte bekend dat het Zweedse bedrijf IKEA 1,2 miljard euro belastingen kon ontwijken via de notionele intrestaftrek. Eerst gebeurde dit via het opzetten van een coördinatiecentrum. Ikea betaalde op 1,6 miljard euro winst amper 37,5 miljoen euro belastingen, een tarief van 2,4%. Ook in andere landen zijn er tal van legale sluikroutes voor grote bedrijven die amper belastingen betalen. Ikea combineert alle mogelijkheden in verschillende landen.

Het nieuwe voorbeeld van legale belastingontduiking leidt tot vragen: waarom moeten wij steeds meer betalen en daalt onze koopkracht terwijl grote bedrijven de miljardencadeaus zomaar kunnen incasseren? De liberalen beweren wel dat we er netto op vooruit gaan, maar het Instituut voor de Nationale Rekeningen (INR) bevestigde recent nog dat steeds minder gespaard wordt door gezinnen, onder meer omdat het beschikbaar inkomen van gezinnen daalt. In het derde kwartaal van vorig jaar was er een daling van 0,1%. Dat is beperkt, maar het komt na een jarenlange stagnatie die onze koopkracht en levensstandaard in een wurggreep houdt.

Niet zo bij de grote bedrijven. Die krijgen miljarden cadeau, onlangs nog met een tax shift die niet in de richting van een beloofde vermogensbelasting ging maar in de omgekeerde richting: nieuwe cadeaus voor de grote bedrijven, waarbij wij vervolgens moeten betalen. Dit kwam bovenop alle vorige cadeaus, zoals de notionele intrestaftrek die de gemeenschap volgens cijfers van de PVDA op 10 jaar tijd maar liefst 40 miljard euro heeft gekost.

De rechtse partijen in de regering zijn het niet eens over wat er nu met de notionale intrestaftrek moet gebeuren. CD&V wil het behouden zoals het is, Open Vld wil een aantal hervormingen en N-VA wil het aanpassen. Het aanpassen van de voordelen voor de grootste bedrijven wordt al langer verdedigd door minister Van Overtveldt en zijn N-VA. Niet dat een beperking van de cadeaus aan de grote bedrijven zou gebruikt worden om sociale noden in te vullen. Neen, N-VA wil dat ook iets kleinere bedrijven kunnen meegenieten van de cadeaus. Dat is waarom gepleit wordt voor een lager officieel tarief voor de vennootschapsbelasting, Van Overtveldt sprak van een daling van 33 naar 20%. Het reële tarief ligt vandaag overigens nog lager. Het is zoals met de uitstoot van auto’s: als de reële uitstoot een pak boven de officiële uitstoot ligt, worden de officiële normen aangepast.

De cadeaus zoals de notionele intrestaftrek hebben de meerderheid van de bevolking geen jobs of welvaart opgeleverd. Het gaat om een fiscale constructie die grotendeels los staat van de onderliggende productie en tewerkstelling. Er wordt geschermd met de onzekerheid onder de bevolking om steeds nieuwe gunstregelingen voor de rijken en grote bedrijven door te voeren. En als er straks opnieuw bespaard moet worden, zullen wij de inspanningen moeten leveren met nog steeds hetzelfde argument dat dit jobs en groei zou creëren.

LSP stelt dat er moet gebroken worden met het besparingsbeleid dat leidt tot een steeds grotere kloof tussen de rijken aan de top en de meerderheid van de bevolking. In de plaats daarvan is er een beleid nodig dat vertrekt van de noden en belangen van de meerderheid van de bevolking: degelijke jobs, betaalbare huisvesting, toegankelijke gezondheidszorg, goed uitgebouwde openbare diensten zoals transport en onderwijs, … maar ook veilige tunnels en infrastructuur of musea waar het niet binnenregent. Vandaag krijgen we steeds te horen dat er daar geen middelen voor zijn, dat we in tijden van crisis de broekriem moeten aanhalen. De cijfers van de notionele intrestaftrek en specifiek van Ikea geven aan dat dit argument niet in alle gevallen wordt gebruikt. In naam van de crisis moeten wij besparen en krijgen zij cadeaus.

Om daar verandering in te brengen, zal het niet volstaan om het vriendelijk te vragen aan de reële machthebbers en hun politieke marionetten. Het kan enkel door de controle op de sleutelsectoren van de economie uit handen van die kleine minderheid van rijke aandeelhouders en andere speculanten te halen en deze onder publieke controle en bezit plaatsen zodat een democratische planning mogelijk wordt. Het zou de basis vormen waarop een einde kan gemaakt worden aan de groeiende tekorten op vlak van huisvesting, onderwijs, gezondheidszorg, … Een massaal plan van publieke investeringen zou, integenstelling tot de notionele intrestaftrek, jobs creëren.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie