De pogingen van het VB om geregeld wat aan te schurken bij de Amerikaanse neo-conservatieven, heeft ook gevolgen voor de eigen standpunten van Vlaams Belang kopstukken. Kamerlid Filip Deman omschrijft de discussie over klimaatsveranderingen als een "bijna collectieve verdwazing" waarbij zelfs de "linkse Amerikaan" Al Gore probeert om de bevolking "schuldgevoelens aan te praten".
Daarmee wordt Gore volgens Deman een waardige collega van de "kabouters van Groen". Nochtans vormen klimaatsveranderingen niet enkel een bedreiging voor de neokoloniale wereld, maar ook voor het "eigen volk" van het VB.
Tegenwoordig zijn zowat alle wetenschappers het erover eens dat klimaatsveranderingen een ernstig probleem vormen voor de mensheid. Er zijn zelfs studies verricht over wat dit ons zal kosten. In het Stern-rapport werd gesteld dat die kosten kunnen oplopen tot 5.500 miljard euro tegen 2050. Redenen genoeg om enige bezorgdheid aan de dag te leggen, zouden we denken.
Dat geldt echter niet voor het Vlaams Belang. Daar wordt gedacht dat "ecologie" een "links" thema is, en bijgevolg wordt angstvallig gezocht naar tegenargumenten om iedere vorm van ecologische bezorgdheid af te schieten. Zelfs al moet Deman zich daartoe laten ontvallen dat Al Gore een linkse rakker zou zijn. Wellicht zou Gore het niet graag horen, en ook als linkse socialisten voelen wij absoluut geen affiniteit met de Democratische Partij in de VS of met een rechtse politicus als Gore. Het is echter wel opvallend dat zelfs een deel van de burgerlijke politici zich vragen beginnen te stellen rond klimaatsveranderingen.
Filip Deman ging op zoek naar wetenschappers die zich uitspreken tegen theorieën rond klimaatsveradering. Hij vond er drie: Lomborg, Monckton en Kroonenberg. Lomborg stelt dat maatregelen rond klimaatsverandering niet nodig zijn omdat de effecten ervan slechts in een verre toekomst zullen gevoeld worden. Lomborg is overigens een aanhanger van een radicale vrije markt: "Ongetwijfeld is vrijhandel niet enkel goed, de winnaars wegen bovendien zwaarder door dan de verliezers." Klimaatsveranderingen zijn geen prioriteit voor Lomborg: "Laat ons geen geld besteden aan problemen waaraan we weinig kunnen doen.
De tweede ‘wetenschapper’ is Monckton die geen wetenschappelijk diploma heeft, maar wel ten strijde trekt tegen de linkse samenzweerders van de Verenigde Naties die het hebben over klimaatsveranderingen. Als voormalige adviseur van de Britse Iron Lady Margaret Thatcher domineert bij Monckton de retoriek die in de jaren 1980 heerste onder neoliberalen en andere rechtse rakkers. Klimaatsveranderingen werden ontkend, want maatregelen rond klimaatsverandering zouden ingaan tegen de logica van de vrije markt.
Filip Deman grijpt graag terug naar neo-conservatieve ‘experten’ die zich uitspreken tegen de algemeen verspreidde bevindingen over klimaatsveranderingen. Ook de partij zelf heeft haar bedenkingen bij zaken als de Kyoto-normen. Niet omdat die onvoldoende zijn om tot echte veranderingen te komen, maar omdat ze te ver zouden gaan.
