Chocolade, reizen, ondergoed, ijskasten, televisies, cornflakes, telefoons, … Ze hebben allemaal een ding gemeen. Om ze te verkopen worden systematisch miljarden uitgegeven aan reclame, met maar een doel: winst!
Marijke Decamps
Het is niet belangrijk welke behoeften mensen hebben, ze worden gecreëerd door de bedrijfswereld. Lang leve de consumptiecultuur. Elke dag worden via kranten, tv, folders, borden langs de weg verteld welke shampoo we nodig hebben om ons leven die perfecte invulling te geven. 1 ding hebben de gladde reclamejongens ook goed door. Seks doet verkopen. Voor elk product is er wel iemand die gebruik maakt van vrouwenlichamen om de verkoop cijfers verder de hoogte in te jagen.
Maar niet alleen doet seks verkopen, ook de verkoop van seks zelf kent een grote opmars. Mannenbladen, soft-porno, porno in de videowinkel, internet (en tegenwoordig zelfs in de supermarkt) seksreizen, vrouwenhandel vanuit Oost-Europa en prostitutie doen tegenwoordig goede zaken. De seksindustrie- legaal en illegaal- is enorm, en brengt meer op dan de handel in drugs en wapens. En ook hier zijn het de grote multinationals die de mega-winsten binnenrijven. Een grote leverancier van porno is bijvoorbeeld de grote baas van de Zweedse H&M, die trouwens voor de productie van de "hippe" kleren grof gebruik maakt van kinderarbeid.
Vrouwen zijn geen objecten
Heel dit overaanbod creeërt een beeld van vrouwen als zouden het louter seksuele atributen zijn. Dus in plaats van een menselijk wezen wordt de rol van vrouwen gereduceerd tot lustobject. Vrouwelijke seksualiteit is in dit beeld louter een te kopen goed. Hoewel dit niet de oorzaak is van vrouwendiscriminatie is, maar de impact hiervan is niet al te onschuldig.
Een enquête in de franse banlieus van 2000 toonde aan dat een meerderheid van jonge franse moslims dacht dat een vrouw ja bedoelt als ze nee zegt, en dat pijn normaal en zelfs gewenst is bij seks. Ook is er een enorme aanvaarding van verkrachting. In Edinburgh stelde de helft van de mannen dat verkrachting in sommige gevallen aanvaardbaar is. 1 op 10 stelde dat ze het zelf zouden doen als ze geen kans zouden hebben op straf. Dat er tegelijkertijd zware besparingen in het onderwijs bezig zijn, en zodoende de seksuele opvoeding tot het loutere minimum wordt beperkt speelt hier ook mee.
De basis van vrouwenonderdrukking
Deze choquerende cijfers komen niet uit de lucht gevallen. Mijn zijn eigen aan een kapitalisme in crisis. Wij verzetten ons tegen deze situatie. Als je je uitspreekt tegen de vermarkting van seks en de voorstelling van vrouwen als lustobject wordt je al snel in de conservatieve hoek geduwd. Niets is natuurlijk minder waar. Eind jaren 60, en begin jaren 70 hebben we een beweging gezien tegen de conservatieve opvattingen over relaties, seks, de positie van de vrouw in de maatschappijen voor een meer open houding tegenover seksualiteit en een vrijere beleving ervan. Maar eigenlijk is dit een goed voorbeeld van hoe onder het kapitalisme progressieve hervormingen op langere termijn door de burgerij in haar tegengestelde omgekeerd zullen worden. Vandaag worden deze zaken door het kapitalisme geperverteerd. Vrouwen worden in een rollenpatroon gedwongen, ze worden als seksueel object bekeken.
Reformisme werkt niet. We kunnen nooit binnen dit systeem alle vormen van vrouwenonderdrukking doen verdwijnen. Alle randfenomenen van seksisme en vrouwenonderdrukking komen voort uit de economische tweederangspositie van vrouwen. In bijvoorbeeld Nederland kan slechts 38% van de vrouwen zichzelf financieel onafhankelijk noemen.
Vrouwen zijn ook meer werkloos, worden sneller uitgesloten van uitkeringen en hebben doorgaans ook lagere lonen. Dit is de reële basis van de onderdrukking, die onder invloed van de economische crisis ongetwijfeld nog verder zal ontwikkelen. Dit is trouwens ook een van de middelen in de verdeel en heersstrategie van het kapitalisme. Door vrouwen systematisch minder te betalen dan mannen, voor hetzelfde werk, verdelen ze de arbeidersklasse, en zetten ze een neerwaardse druk op alle lonen.
Welk alternatief?
Enkel door een gezamenlijke strijd van mannen en vrouwen om de economische basis van het systeem te veranderen; door een socialistische planeconomie te installeren kan de basis van discriminatie, de economische ongelijkheid, verdwijnen. De seksualiteitsbeleving en ons lichaam zal niet langer geperverteerd en misbruikt worden door de op winst beluste kapitalisten.
