De afgelopen maanden kregen we opnieuw een reeks besparingen opgelegd: aanval op de pensioenen, nieuwe fiscale amnestie voor rijke fraudeurs, historische daling van de werkgeversbijdragen die de gemeenschap 2,8 miljard euro zullen kosten. Verder nog extra belastingen op alcohol, frisdrank en tabak onder het mom dat dit gezondheidsmaatregelen zijn, maar waarvan de opbrengst niet naar gezondheidszorg gaat. De accijnzen op diesel nemen toe, de BTW op elektriciteit stijgt opnieuw. En dit alles bovenop een indexsprong die ons 2% koopkracht kost en gevolgen heeft voor 8,7 miljoen mensen in dit land: 6,6 miljoen mensen die een uitkering krijgen (gepensioneerden, werklozen, zieken, invaliden, gehandicapten, ouders die kinderbijslag genieten), 1,2 miljoen werknemers in de privé en 780.000 ambtenaren.
Artikel door Ben (Charleroi) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
an de bevolking en de cadeaus aan de superrijken en de werkgevers te verantwoorden, verwijzen de rechtse partijen steeds weer naar de belofte van jobs. Er wordt ook geschermd met de 100 euro extra die werkenden zouden krijgen. En dan zijn er nog enkele kleine maatregelen zoals de speculatietaks die volgens premier Charles Michel zelf in L’Echo van 17 oktober een grotendeels symbolische maatregel is. Eerder waren er ook symbolische maatregelen als de kaaimantaks of de diamanttaks, overigens ingevoerd op vraag van de diamantsector zelf.
100 euro extra per maand?
Om de vele aanvallen op onze koopkracht te verbergen, schermt de regering met de aangekondigde nettoverhoging van ons loon met 100 euro. Dit cijfer werd door de minister van financiën naar voor geschoven die meteen ook de site mijntaxshift.be lanceerde waar je op basis van een brutoloon kan zien hoeveel je nettoloon zou stijgen. Uiteraard wordt daarbij geen rekening gehouden met de vele specifieke situaties die het bedrag naar beneden kunnen trekken. Maar dat is nog niet de ergste leugen.
De grootste leugen is natuurlijk dat het niet correct is om deze verhoging van het nettoloon – die we overigens zelf betalen door de mindere inkomsten voor de gemeenschap en de sociale zekerheid – te bekijken zonder rekening te houden met de prijsverhogingen voor elektriciteit (BTW-verhoging en langs Vlaamse kant ook de Turteltaks), de extra kosten voor dieselwagens, de extra taksen op frisdrank, alcohol en tabak, … En dan is er nog de grootste inlevering, met name die van de indexsprong waarmee we 2% van onze koopkracht moeten afgeven. Nadat we er zelf dubbel en dik voor betaald hebben, krijgen we dus misschien ooit 100 euro terug?
Het ABVV heeft de berekening gemaakt waarbij de nettoverhoging van het loon samen met de besparingen in rekenschap werd gebracht. Het resultaat is duidelijk: een gepensioneerde of werkloze verliest gemiddeld 45 euro per maand, een alleenstaande werknemer die 1.560 bruto per maand verdient verliest niets, een gezin met twee werkenden die respectief 3.000 en 1.600 euro bruto per maand verdienen en een kind verliest 48 euro per maand en als ze twee kinderen hebben is dat 66 euro per maand. (De Nieuwe Werker 18 september). Ook het ACV publiceerde een simulator om te berekenen hoeveel je verliest door de regeringsmaatregelen.
Algemeen bekeken, vormt de verhoging van het nettoloon een uitgave van 1,7 miljard euro. De verhoging van de BTW op elektriciteit moet 712 miljoen euro opbrengen en de nieuwe taksen op diesel, tabak, frisdranken, … moeten 908 miljoen euro opleveren. We betalen met andere woorden zelf voor onze netto loonsverhoging en betalen nog een tweede keer door het bruto gedeelte dat we verliezen.
Job, jobs, jobs?
Dat is de slogan van Charles Michel en zijn regering om ons van de besparingen te overtuigen. Maar er zijn geen cijfers en geen garanties. Minister Van Overtveldt (N-VA) verklaarde zelfs: “Iedereen zal het ermee eens zijn dat een beleid dat het behoud van jobs een duw in de rug geeft, ook een hele verdienste is.” Het beleid waarover hij spreekt, is dit van cadeaus aan grote bedrijven die ook door de vorige regering al goed bediend werden.
Als Kris Peeters gevraagd wordt waarom er geen garanties van nieuwe jobs geëist worden in ruil voor de verlagingen van de patronale bijdragen, antwoordt hij: “We leven nu eenmaal niet in een communistische economie.” En nog: “Met het concurrentiepact van Elio Di Rupo voerden we ook lastenverlagingen door zonder voorwaarden inzake werkgelegenheid.” Peeters geeft er de voorkeur aan om vertrouwen te stellen in de werkgevers. (L’Echo van 17 oktober).
Het doel van de bedrijven is niet om werk te creëren, maar om hun winsten te maximaliseren. Het is duidelijk dat een verlaging van hun bijdragen voor 2,8 miljard euro die winsten zal opkrikken. Het kan gebruikt worden om de geldberg van 240 miljard euro cash waar de Belgische bedrijven al op zitten verder aan te dikken. Dit geldt wordt niet in reële productie geïnvesteerd, het wordt vooral doorgeschoven naar de zakken van de aandeelhouders.
En ondanks de slogan over de jobcreatie roept de regering ook al excuses in voor het geval er geen nieuwe jobs komen. Daarbij verwees Van Overtveldt naar het Volkswagenschandaal en de economische problemen in China.
Komt er ooit een einde aan de besparingen?
De liberale obsessie voor een “begrotingsevenwicht” maakt dat er ongetwijfeld nieuwe besparingen zullen volgen. De zakenkrant L’Echo stelde op 20 oktober de vraag of de begroting van de regering-Michel zal werken? Als gevolg van de tax shift en de verschillende maatregelen zouden er volgens de krant wel eens slechte verrassingen kunnen opduiken. In juli van dit jaar verklaarde de regering dat er tegen 2019 1,5 miljard extra moet gevonden worden. Sindsdien zijn de berekeningen al bijgestuurd en wordt gesproken over 6 miljard. Niemand weet hoe de regering die 6 miljard euro denkt te vinden, maar iedereen weet dat ze deze niet in de zakken van de werkgevers en de superrijken zal zoeken.
