In Charleroi lijkt het erop dat het stadhuis beter zou fusioneren met de gevangenis. Nadat verschillende schepenen werden opgepakt, was het nu de beurt aan de burgemeester zelf. Jacques Van Gompel wordt beschuldigd van valsheid in geschrifte en oplichting. Naast Charleroi was er ook in Namen een schandaal waar burgemeester Bernard Anselme en diens voorganger Jean-Louis Close beschuldigd worden van valsheid in geschrifte en belangenvermenging.
Jean Peltier
De PS zit hierdoor zwaar in de problemen in twee belangrijke Waalse steden. Daartegenover stelt de partijleiding geen enkel gezamenlijk antwoord voor. Een beslissing vlak na de verkiezingen geeft echter wel een idee van de richting waarin wordt gekeken. Di Rupo dwong een aantal PS-burgemeesters die verkozen of herverkozen werden met een absolute meerderheid om zich open te stellen tegenover andere partijen, met een voorkeur voor de liberalen van de MR. Di Rupo gaf in 2000 reeds het voorbeeld in Bergen, maar nu werd dit gevolgd in Charleroi, Ans, Herstal,…
Er werden verschillende redenen gegeven voor deze “grote coalities”. Eerst en vooral wil men proberen om vanuit de gemeenten gemakkelijker bij alle ministers gehoor te vinden (ook al bevindt de MR zich niet meer in de regionale regering en kan de partij na de volgende federale verkiezingen mogelijk ook uit de nationale regering verdwijnen).
Daarnaast wordt gesteld dat het democratischer en “transparanter” zou zijn om met een “goed bestuur” naar buiten te treden in de gemeentebesturen die tot nu toe gecontroleerd werden door één partij, de PS. Di Rupo heeft blijkbaar zodanig veel vertrouwen in zijn eigen vertegenwoordigers en hun begrip van elementaire socialistische principes, dat hij waakhonden uit andere partijen wil om de PS-verkozenen te controleren.
Ten derde – maar dit wordt niet openlijk toegegeven – is het nuttig om de oppositie te verdelen door hen op lokaal vlak hier en daar wat verantwoordelijkheden te geven waardoor ze bij latere verkiezingen niet als alternatief kunnen naar voor komen. Het is overigens opvallend hoe snel de andere partijen overgaan tot coalities met de PS en dat ondanks al hun eerdere kritiek op de almacht, het cliëntelisme en de corruptie van de PS
Deze “openingen” van de coalities zijn gericht op het creëren van grotere meerderheden die zonder enige discussie worden opgelegd aan de lokale militanten. Er wordt geprobeerd om hiermee een antwoord te bieden op het verlies aan geloofwaardigheid waarmee alle traditionele partijen te kampen hebben. De afgelopen jaren is de actieve basis van alle traditionele partijen gekrompen. Bovendien werd een traditionele stem voor een vaste partij steeds meer vervangen door wisselend stemgedrag of een stem voor “het minste kwaad”, iets wat vooral ter linkerzijde voorkomt. Dit fenomeen versterkt de wil van de traditionele partijen om tegen gelijk welke prijs deel te nemen aan lokale coalities. Het feit dat de traditionele partijen in essentie terugvallen op een gelijkaardig neoliberaal programma maakt dit uiteraard gemakkelijker.
Daartegenover is er nood aan een sterke linkse oppositie die echte antwoorden kan bieden op de problemen waarmee de meerderheid van de bevolking wordt geconfronteerd en op het neoliberalisme. De conferentie van 28 oktober heeft een eerste aanzet daartoe gegeven, maar dit zal nu moeten geconcretiseerd worden.
