Als onderdeel van de algemene aanval op personeel en dienstverlening bij de NMBS, zet de rechtse regering ook een offensief in tegen het stakingsrecht. Het doel is duidelijk: verzet tegen de besparingsplannen stoppen. We spraken met een syndicalist die het als volgt verwoordde: “De regering wil ons de handen op de rug binden voor ze ons en de gebruikers een afranseling geeft.” De inzet van de acties is groot. Wij pleiten voor een degelijk voorbereid actieplan gericht op een maximale betrokkenheid van personeel gekoppeld aan een informatie- en mobilisatiecampagne onder reizigers en andere delen van de arbeidersbeweging.
Als de regering erin slaagt om het verzet bij het spoor te breken, dan zal dit gebruikt worden als hefboom in de strijd tegen alle sociale verworvenheden en rechten zodat onze levensstandaard verder kan afgebouwd worden. De Thatchers in deze rechtse regering zullen niet stoppen, hun Britse voorbeelden hebben gezorgd voor een afbraak van alle openbare diensten en van de levensstandaard van de meerderheid van de bevolking. Er worden in Groot-Brittannië nu recordcijfers neergezet bij de banken, zowel de voedselbanken als de topbankiers.
We spraken met een syndicalist bij het spoor over de stakingsacties van vandaag en morgen.
Wat is precies de inzet van de staking?
“Vanaf 2016 zouden er geen statutaire aanwervingen meer plaatsvinden. Hierdoor zal het statuut met haar werkzekerheid en bijhorende voorwaarden een stille dood sterven. Wetende dat de komende tien jaar de helft van het personeel op pensioen gaat, zullen de statutairen snel een minderheid vormen. Tot nu toe werd overheidspersoneel nooit op een brute manier het statuut ontnomen. Maar wij zijn het laatste overheidsbedrijf dat nog statutair aanwerft. Als De Post 15 jaar geleden het statuut had afgenomen, was het spoor mee recht geveerd. Maar wie zal er zal er mee opstaan als de laatste der Mohikanen geviseerd worden? Het is duidelijk dat onze positie als inkrimpende groep verzwakt zal worden. Ook al door de context van mensen die dezelfde job doen aan verschillende voorwaarden.
“HR Rail zou opgedoekt worden. We zijn allen personeel van HR Rail en worden gedetacheerd naar NMBS of Infrabel. Het einde van HR Rail zou een volledige opsplitsing van ijzeren weg en wiel betekenen. Wat met het personeel? Het kan op een ‘propere’ manier opgelost worden door het personeel inclusief statuut onder te brengen bij Infrabel en NMBS. Waarna de arbeidsvoorwaarden wel verschillend van elkaar kunnen ontwikkelen. In een slechter scenario zou iedereen aan andere voorwaarden aangeworven kunnen worden door de twee resterende overheidsbedrijven. Wat met filialen zoals TUC Rail en Logistics? In het geval van Logistics wordt een deel van het personeel door HR Rail ter beschikking gesteld aan de voorwaarden van Logistics, een NV van privaat recht die nu voor 2/3 in handen is van een investeringsfonds. Het is niet gezegd dat de treinbestuurders die tekenden en die willen vasthouden aan hun statuut nog terecht kunnen bij NMBS.
“Jaar na jaar wil de regering de dotatie aan de spoorwegen verlagen. Tegen 2019 een jaarlijkse besparing van €663 miljoen. Met ruim 20% minder zullen we het beter moeten doen, productiever moeten zijn, ieder gezin weet dat dat een onmogelijke taak is. Een besparing van deze omvang bekom je niet door biljetten een beetje duurder te maken. Er zullen lijnen en stopplaatsen gesloten worden, treinen afgeschaft,…
“Sedert enkele jaren is er geen Protocol van Sociaal Akkoord. Dit is vergelijkbaar met een cao in de privé. In april legde de directie een horrortekst voor. O.a. de mogelijkheid tot ontslag van statutairen lag op tafel. Niet mee zijn met nieuwe technologieën of afschaffing van je post kunnen een aanleiding zijn. De gigantische besparingen indachtig kunnen we er gif op innemen dat er werkzetels gesloten zullen worden. De komende vijf jaar sneuvelt de helft van de jobs aan de loketten. Basis van ieder PSA was het garanderen van de statutaire tewerkstelling. Tot nu toe lag die formeel vast op 38000, hoewel we nog maar met 33000 zijn, en de directie wil die terugbrengen tot 29000.
“Cornu verkondigde al in meerdere interviews dat hij van de boordchef af wil. Bij de presentatie van het zogenaamde voorstadsnet was het weer prijs. Die treinen moeten zonder treinbegeleider rijden. Dat zou een besparing opleveren en het mogelijk maken meer treinen in te leggen. Bovendien zouden treinen minder lang opgehouden worden aan de haltes. Een treinbegeleider vertraagt dus het vertrek van een trein door te wachten tot iedereen is in- en uitgestapt. Cornu droomt waarschijnlijk van een deurensluiting na een vastgelegd aantal seconden. Een treinbestuurder ziet vanuit de stuurpost niet of de reizigersbeweging beëindigd is, of er nog een buggy wordt ingeladen, maar hij zet op zijn scherm wel of de deuren gesloten zijn. Waarom een afzonderlijk voorstadsnet met weinig nieuwe haltes, maar wel een eigen logo? Om de boel op te delen in hapklare brokken voor de privé als dra de markt opengegooid wordt? Deze ‘one man cars’ staan ook in het Plan Galant.”
En net op zo’n ogenblik wordt het stakingsrecht bedreigd…
“Op een moment dat we zo onder vuur liggen, wil de regering de minimale dienstverlening opleggen, een inperking van het stakingsrecht. Uit een studie met drie scenario’s bleek dat een aanzienlijk deel van het personeel van het personeel nodig is om zo’n dienst te garanderen. Bepaalde beroepscategorieën zouden de facto geen stakingsrecht meer hebben. Hoe de regering er voor wil zorgen dat het vereiste personeel beschikbaar is, is niet duidelijk. Hoopt ze voldoende vrijwilligers te vinden? Zullen stakers opgevorderd worden zoals in het wetsvoorstel van de NVA? Dit is koffiedik kijken. Wat wel duidelijk is, is dat de regering ons de handen op de rug wil binden voor ze ons en de gebruikers een afranseling geeft.
“De laatste weken probeert Infrabel stakingen juridisch te bemoeilijken. Tijdens de laatste staking in de goederen poogde Infrabel dwangsommen van €2000 op te leggen voor aanwezigheid in een straal van 10km van spoorweginstallaties. Dat zou zelfs een piket verboden hebben. De Antwerpse rechter ging er gelukkig niet op in.
“We zullen van ons af moeten bijten.
“We hadden al eerder een 48h staking gepland in de goederen. Het personeel wordt daar onder druk gezet om akkoord te gaan met een ter beschikking stelling aan slechtere arbeidsvoorwaarden. Ze moeten o.a. 20 tot 30 vrije dagen inleveren. Het is niet uitgesloten dat het bij de reizigers in de toekomst op dezelfde manier zal aangepakt worden.”
