Na maandenlange oefeningen in onkritische journalistiek tijdens de vele N-VA-interviews en gelijkaardige optredens in diverse amusementsprogramma’s, kregen de VRT-journalisten plots tegenwind omdat ze een te onkritisch interview brachten. Veel van de klagers werden eerder ook al onderworpen aan onkritische interviews. Maar nu ging het om een interview van een sympathisant van Islamitische Staat.
De hoofdredactie van de VRT reageerde: “Tijdens het studiogesprek werden door de geïnterviewde een aantal uitspraken gedaan die strijdig zijn met de democratische waarden en die onvoldoende ter discussie werden gesteld.” Louis Ide (N-VA) twitterde dat de dotaties van de VRT moeten herzien worden. In het parlement kwamen er meteen vragen van N-VA, VB en Open VLD. Mediaminister Sven Gatz stelde meteen dat hij de VRT ter orde zou roepen.
Het is opmerkelijk dat de rechtse politici zo snel klaar stonden om te klagen over het feit dat de studiogast niet genoeg weerwerk kreeg. Zelf zijn ze ondertussen gewoon geraakt aan het kabbelende gekeuvel dat voor journalistiek moet doorgaan als ze hun aanvallen op onze levensstandaard zonder veel weerwerk mogen voorstellen. Volgens de mediaminister is “informatie, duiding en opiniëring” een fundament van de VRT en werden de regels om “tot goede, onpartijdige programma’s te komen” niet gevolgd.
De afgelopen maanden hadden wij niet de indruk dat er veel weerkwerk kwam tegen de rechtse regering. Meer nog, een toch wel opmerkelijke betoging van 100.000 aanwezigen tegen dit regeringsbeleid was voor de VRT eerder een fait divers. Als de besparingspartijen nogmaals verkondigen dat de meerderheid van de bevolking moet besparen omdat nog meer zuurstof voor de bedrijven tot jobs zou leiden, vragen de journalisten niet waar die jobs de afgelopen jaren gebleven zijn. Er wordt niet gewezen op het feit dat de Belgische economie voor het eerst sinds jaren minder groei kent dan het Europese gemiddelde. Toen De Wever de internationale conventies voor de bescherming van asielzoekers in vraag stelde – nochtans ook algemeen erkend als een “democratische waarde” – werd dit evenmin ernstig ter discussie gesteld.
Kortom, de besparingspartijen krijgen alle ruimte om hun neoliberale leugens te verkondigen. Maar als een losgeslagen jongere zijn geloof in de aartsreactionaire Islamitische Staat komt verklaren, is het kot te klein en wordt plots over een gebrek aan ‘kritische journalistiek’ gesproken. Het doet op zijn zachtst gezegd wat vreemd aan, zelfs indien de uitspraken van die IS-sympathisant inderdaad schokkend waren. Was het feit dat die man op TV kwam overigens niet het resultaat van dat schokkende aspect? Sensatie doet immers verkopen en past in vele formats.
Voor echt kritische journalistiek moet je niet bij de gevestigde media zijn, misschien kan je beter eens maandblad ‘De Linkse Socialist’ proberen? Verwacht er geen ‘neutrale’ standpunten van, maar een scherpe socialistische kritiek en voorstellen voor de strijd tegen het besparingsbeleid. Of denk je als kritische lezer dat je genoeg geïnformeerd wordt door een dagelijkse portie rechtse journalistiek/propaganda?
