Een simpele rekensom was er voor VLD-voorzitter Somers al te veel aan. Hij riep zichzelf uit tot grote overwinnaar van de verkiezingen in Mechelen. Met zijn stadslijst, waar ook Groen en enkele CD&V-dissidenten aan deelnamen, strandde hij op 30,8%. In 2000 haalden VLD en Groen respectievelijk 24,7% en 8,7% oftewel 33,4%. Maar als je het lang genoeg blijft herhalen dat je de overwinnaar bent, dan gelooft volgens de Paarse perceptietheorie iedereen ook dat je gewonnen hebt. De traditionele media hebben het spel van Paars volop meegespeeld en hebben hun propaganda klakkeloos overgenomen.
Bart Vandersteene
Ook bij de regeringsverklaring en het voorstel van begroting 2007 was de verzamelde fanclub van de Paarse regering, die journalisten die editorialen en voorpagina’s schrijven voor de kranten, laaiend enthousiast. Dat alle specialisten deze begroting één grote klucht vonden kon hen en de regering niet echt deren.
7 jaar van Paarse regering heeft een enorme stroom van middelen van de gemeenschap naar de privé veroorzaakt. De lastenverlagingen allerhande hebben de overheidsinkomsten ondergraven waardoor vandaag drastisch moet gesnoeid worden in de sociale uitgaven.
Maar, zullen de propagandisten van Paars zeggen; “er is toch geïnvesteerd in de steden, kijk naar het verkiezingsresultaat”. Sinds de eerste zwarte zondag (24 november 1991) werd inderdaad heel wat geld in de grote steden gepompt.
Dat gebeurde vooral in bakstenen en evenementen van citymarketing. Weinig of niets werd er geïnvesteerd in het oplossen van de problemen van armoede, werkloosheid en woningnood. De woningprijzen zijn door deze politiek dramatisch gestegen met een sociale verdringing van de armsten als gevolg.
Het wordt algemeen erkend dat er een nieuwe stadsbevolking werd gecreëerd, die van de bobo’s (bourgeois bomèmes), die volgens Knack bestaat uit “jonge tweeverdieners, die snelle carrièremakers zijn, maar zich niettemin hippie voelen en die geen tegenstrijdigheid ervaren tussen ‘rechts’ leven en ‘links’ stemmen.” Het is deze laag van de bevolking, die zichzelf vandaag nog niet ziet als slachtoffer van het neoliberalisme, die haar stem heeft gegeven aan de beste managers, namelijk die van SP.a. Maar zoals Dewinter stelde: “Janssens is wel slinks, maar niet links”…
Door de sociale problemen uit de stad te verdrijven worden de problemen niet opgelost, maar verschoven. Dat is zowat het handelsmerk van Paars. Hocus pocus wordt een begroting in evenwicht gebracht, bijvoorbeeld door de verkoop van eigendom en op die manier worden de volgende generaties met de problemen opgezadeld. Sommigen proberen dit te verkopen als “goed bestuur”. In de praktijk is het neoliberale volksverlakkerij waar snel een einde aan moet worden gemaakt.
Het lijkt onwaarschijnlijk dat Paars de verkiezingen van 2007 kan overleven. Geen enkele van de traditionele partijen heeft echter een alternatief op deze politiek aan te bieden. De CD&V belooft een strakker, dus rechtser, beleid na de verkiezingen van 2007. Het VB heeft ook enkel meer van hetzelfde in de aanbieding. En Groen is zo machtsgeil geworden dat ze ongeloofwaardig is als ernstige oppositie.
Meer dan ooit is er nood aan een linkse oppositie die antwoorden biedt op de vragen waar de bevolking mee zit, die de leugenaars ontmaskert als neoliberale propagandisten en die de strijd stimuleert. 28/10 heeft hiervoor een aanzet gegeven, nu moeten we de plannen in de praktijk omzetten.
