De VLD is in beweging. De partij wil af van haar negatieve imago en daarom moest Jean-Marie Dedecker uit de partij verdwijnen. Ook werden lessen getrokken uit de voorbije gemeenteraadsverkiezingen en vooral over het belang van reclamecampagnes daarbij. Resultaat: communicatiedeskundige Noël Slangen werd meteen opgenomen in de partijleiding.
De gemeenteraadsverkiezingen waren niet bepaald positief voor de VLD. De partij verloor heel wat steun. In Antwerpen haalde de partij van de premier geen 10% meer en in Gent moest de premier zelf ingezet worden om stabiel te blijven (van 23,03% naar 21,04%). VLD-voorzitter Somers riep zichzelf uit tot winnaar in Mechelen, maar zijn kartel van VLD, enkele ex-CD&V’ers en Groen haalde minder stemmen dan VLD en Groen samen in 2000.
Tijd voor enkele veranderingen dus bij de blauwgeschelpten. Jean-Marie Dedecker moest eruit. De VLD had Dedecker destijds als Bekende Vlaming aangetrokken om nieuwe stemmen te winnen. Ze hadden hem niet gevraagd om zelf politieke standpunten te gaan ontwikkelen. Bovendien lijken de standpunten van Dedecker als rode draad vooral de eigen persoon van Dedecker naar voor te brengen.
Dedecker deed beroep op twee andere rechts-liberalen die met een half been in het VB staan: Hugo Coveliers en Boudewijn Bouckaert. Coveliers trad bij de gemeenteraadsverkiezingen nog op als het schoothondje van Dewinter. Nu speelde hij eenzelfde rol bij Dedecker die zijn “zaak” ging verdedigen voor de VLD. Dedecker wil nu een nieuwe formatie opzetten, maar stelde wel dat deze geen kartel mag vormen met het Vlaams Belang. Daarmee maakte hij aan Coveliers duidelijk wie het voor het zeggen zou hebben.
De VLD lijkt niet eens verveeld te zijn met de mogelijkheid van een nieuwe concurrent op haar rechterflank. Ook het feit dat Dedecker heel wat stemmen opleverde voor de VLD, wordt afgedaan als onbelangrijk. Nochtans kan Dedecker zich proberen te profileren als een variant van Pim Fortuyn.
Neen, de VLD kijkt vol vertrouwen naar de toekomst. Het heeft enkele lessen getrokken uit de gemeenteraadsverkiezingen en meer bepaald over het belang van goede reclame. Patrick Janssens, als oud-reclamemaker, was daar natuurlijk het best in bedreven. Zoals Dewinter in de weekendeditie van Gazet van Antwerpen stelde, kwam de overwinning van Janssens er niet door een “links” programma. Neen, stelde Dewinter, “Janssens is wel slinks, maar niet links”. Dat Dewinter hiermee de eigen VB-retoriek over het zogenaamde “linkse bestuur” ondermijnt, nemen we er graag bij.
Maar in essentie komt de analyse van de VLD overeen met die van Dewinter: Patrick Janssens heeft het erg slim gespeeld met een uitgekiende reclamecampagne naar Amerikaans model. De VLD denkt daar tegenover een betere reclamecampagne te moeten plaatsen. Redenen genoeg om communicatiedeskundige Noël Slangen een VLD-lidkaart te geven en hem meteen te bombarderen tot lid van de partijleiding. Iedere grote partij zijn reclameman, moeten ze bij de VLD gedacht hebben. Na Patrick, komt hier Noël.
Waarom werd Slangen aangetrokken, omwille van zijn sterke liberale opvattingen? Neen, “Hij is gewoon de beste in zijn vak”. En dat vak is niet politiek, maar communicatie. Eerder stond Slangen in voor campagnes van Cd&V en SP.a, maar de laatste jaren werkte hij vooral voor de VLD. Nu mag Slangen de inhoudelijke koers van de VLD de komende maanden mee gaan vormen.
Hiermee wordt nogmaals bevestigd hoe de traditionele partijen in dit land steeds meer op weg zijn om loutere kiesmachines te worden. Een politieke partij als collectief gegeven waarin de leden over politiek discussiëren om op die basis tot standpunten en acties te komen, is alvast niet het concept van Patrick Janssens of Noël Slangen.
