India. 150 miljoen stakers tegen rechtse regering

Verslag door Jagadish G Chandra van New Socialist Alternative

indiastrikeHet is geen overdrijving om te stellen dat de nationale staking van 2 september de grootste ooit was in India sinds de onafhankelijkheid van het Britse koloniale bewind.

De westerse media brachten er verslag van uit met titels als “Grootste staking ooit in de wereld”. BBC, Al Jazeera en CNN stuurden verslaggevers. De Indische media daarentegen deed er alles aan om de impact van de staking te minimaliseren en om de boodschap te brengen dat de staking niet geslaagd was.

Het kon de stille vastberadenheid van de werkenden niet stoppen. Ze wilden de rechtse regering van de Nationaal Democratische Alliantie rond de hindoenationalistische BJP van premier Narendra Modi een lesje leren. Alle beloften om de economie tot nooit geziene hoogten te laten groeien, heeft deze regering op een jaar tijd het economische, politieke en sociale leven van de werkende bevolking in zowel de steden als op het platteland verder verwoest.

Echte impact

De tien grootste vakbonden hadden tot de staking opgeroepen met een 12-puntenprogramma waarin onder meer voor een minimumloon werd gepleit naast sociale zekerheid voor iedereen, vakbondsrechten, aanpassingen van de arbeidswetgeving en verzet tegen privatiseringen van de publieke sector. Er werd ingegaan op enkele brandend actuele thema’s voor de gewone mensen.

De afgelopen jaren waren stakingen vaak een routine geworden waarbij de deelname relatief beperkt was. Dit was de 16de algemene staking sinds 1991, het begin van de agressieve neoliberale hervormingen door de toenmalige regering onder leiding van Congress.

indiastrike2Niet alleen in deelstaten waar de vakbonden traditioneel sterk staan zoals Kerala, West-Bengalen en Tripura, maar ook in Andhra Pradesh, Telangana, Odisha, Himachal Pradesh, Uttar Pradesh, Uttarakhand, Madhya Pradesh, Punjab, Rajasthan, Karnataka, de industriële regio’s van Gurgaon en Haryana, werd de staking algemeen. Winkels en kantoren sloten de deuren en het leven lag er zo goed als plat.

Er waren verslagen die aangaven dat er ook onder soldaten gestaakt werd, ook de milit   aire industrie werd hard geraakt. In Trichy staakten 85% van de soldaten, in verschillende eenheden in Avadi in Tamil Nadu was er een deelname van 75 tot 100%. In het militaire centrum van Hyderabad was de staking zo goed als compleet.

De vakbondsfederatie Bharatiya Mazdoor Sangh (BMS), een aan de heersende BJP verbonden federatie, trok zich op het laatste moment terug uit de staking. Maar onder de basis was er een grote bereidheid om mee te staken. Ondanks oproepen van de leiding namen veel militanten van BMS aan de staking deel.

In Bangalore, Karnataka, was de staking compleet in onder meer Hindustan Aeronautics Limited (HAL), BEML (Bharat Earth Movers Limited), Indian Telephone Industries. Bij Bharat Electronics Limited droegen de ploegbazen zwarte badges om hun protest te tonen, ze konden wettelijk gezien niet zelf aan de staking deelnemen. Alles samen gingen ongeveer 50.000 mensen uit de publieke sector in Karnataka in staking.

Werkgevers bezorgd

De Kamer van Koophandel en Industrie – Assocham – schreeuwde het uit: “De vakbonden zorgen voor een economisch verlies van 3,7 miljard dollar.” De voorzitter van de werkgeversfederatie CII (Confederatie van Indische industrie), Sumit Mazumder, herhaalde zijn grijsgedraaide plaat: “Het imago van India als een aantrekkelijk land voor ondernemers en investeerders krijgt klappen.” De minister van financiën, Arun Jaitley, stelde aan de werkgevers van de automobielsector dat de staking “slechts een beperkte impact” had.

De massale deelname aan deze historische staking in de banksector, de koolmijnen, de havens en de staalindustrie heeft ook de regering verrast. De regering ging ervan uit dat deze staking opnieuw beperkter zou zijn dan de vorige. Sinds de algemene staking van februari 2013, toen meer dan 100 miljoen mensen het werk neerlegden, was er immers een daling van het aantal stakingen. Het ministerie van werk publiceerde cijfers waaruit bleek dat er in 2014 slechts 142 stakingen en lockouts waren, tegenover 447 in 2012. De staking van 2 september wijst op een massale terugkeer van strijdbaarheid aan de basis.

De staking van 2 september was “fenomenaal en schitterend”. Dat verklaarde Gurudas Dasgupta, een veteraan van de vakbeweging AITUC (All India Trade Union Congress, een aan de CPI, Communistische Partij, verbonden vakbondsfederatie). Ondanks de bocht van de leiding van de BMS vlak voor de staking en de weigering tot deelname door de ‘onafhankelijke’ vakbondsfederatie NFITU en het verzet tegen de actie door twee bonden die verbonden zijn met Trinamool Congress in West-Bengalen en de Anna Dravida Munnetra Kazhaham in Tamil Nadu, was de staking een succes.

Er waren natuurlijk pogingen van de werkgevers om de staking te breken. Er werd geprobeerd om verwarring te zaaien, onder meer door de vakbondsleiders uit te nodigen voor een zoveelste rondje van nutteloze ‘onderhandelingen’.

In de aanloop naar de algemene staking kwam de GoM (Group of Ministers) rond Arun Jaitley en minister van werk Bangaru Dattatreya met onderhandelingen en verklaringen waarin werd gesteld dat de regering positief staat tegen zes tot acht van de 12 vakbondseisen, dat de regering alles zou doen om de veiligheid op de werkvloer te garanderen, dat de regering een voorstel tot nationaal minimumloon zal doen met slechts een onderscheid tussen ‘ontwikkelde’, ‘ontwikkelende’ en ‘onderontwikkelde’ staten.

De regering uitte bedreigingen tegen het personeel dat rechtstreeks door de regering wordt tewerkgesteld. Het oliebedrijf BPCL (Bharat Petroleum Corporation Ltd) in Kerala stapte naar de rechtbank die besliste dat er geen staking mocht plaatsvinden vooraleer de zaak ten gronde werd behandeld. Op de vooravond van de staking trokken politie-agenten in Noida, in de buurt van Delhi, rond met hun geweren om stakers te intimideren. In Assam werden 1000 stakers opgepakt. Zowat 100 arbeiders, waaronder vakbondsleiders van de federatie verbonden met de CPI(M), werden opgepakt in Ahmedabad in Gujarat.

Maar de opkomst aan de stakersposten en de sfeer was bijzonder strijdbaar. Er waren slogans als “Weg met Modi”, “Geen pseudohervormingen”, “Werkenden samen sterk”, “Een minimum leven vereist een minimumloon”, …

Politieke context

Modi kwam in mei vorig jaar aan de macht. Sindsdien gaat er geen week en soms zelfs geen dag voorbij zonder een aankondiging van een of andere ‘hervorming’ die vooral het leven van de werkende bevolking raakt. Zo werd het systeem van vijfjaarplannen afgeschaft, werd gedreigd met de afbouw van arbeidswetten, werden schoolboeken aangepast met de hindoenationalistische ideologie als basis, werden subsidies voor voedsel afgeschaft, … Modi en co nemen iedereen onder vuur.

De armste lagen in het land voelen het reactionaire karakter van de regering aan den lijve. Zo waren er sporadische aanvallen op religieuze minderheden, Dalits en Adivasis, maar zijn er ook meer gevallen van seksueel geweld en moorden op progressieve figuren.

Het ziet ernaar uit dat de erg onpopulaire Land Acquisition Bill er niet door zal komen, Modi had het als presidentieel besluit proberen op te leggen maar dit botste op verzet. Het feit dat deze wet er niet komt en het massale karakter van de staking op 2 september geven aan dat verzet tegen deze regering mogelijk is en verder kan grindiastrike3oeien.

De organisatoren van de staking waren zelf verrast door de sfeer en de strijdbaarheid, maar ook door het aantal deelnemers. De werkende bevolking verwerpt de asociale maatregelen van de regering, waaronder de voorstellen om de arbeidswetten aan te passen waardoor meer dan 75% van de werknemers in de georganiseerde sectoren niet langer wettelijke bescherming zouden genieten. De voorstellen van de regering dienen enkel de belangen van de grote bedrijven. De regering wil voormalige inbreuken op de arbeidswetten legaliseren in plaats van sanctioneren.

Deze massale staking bracht 150 miljoen werkenden op de been. Vage beloften over minimumlonen zullen niet volstaan als tegelijk elke bescherming door de arbeidswetgeving wordt afgebouwd. Met deze staking is de regering gewaarschuwd.

New Socialist Alternative nam aan de staking deel met pamfletten en slogans voor een hoger minimumloon van 100 Roepee per uur, een campagne waar we al langer mee bezig zijn. In Bangalore verdeelden we 2500 pamfletten die heel wat aandacht genoten. Veel werkenden, zeker uit de sectoren met lage lonen, gaven zich op om zelf pamfletten te verspreiden en aan de campagne te bouwen.

New Socialist Alternative roept de politieke en syndicale organisaties doorheen India op om op de werkvloer en in de wijken vergaderingen te houden om te bespreken hoe we na de staking van 2 september de strijd tegen de regering-Modi verder kunnen opvoeren.

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie