Betoging van 7 oktober mag geen gemiste kans worden

actieplanEind mei werd de betoging van het gemeenschappelijk vakbondsfront op 7 oktober al aangekondigd. Die datum is niet toevallig gekozen: het is de eerste verjaardag van de regering-Michel. Dat deze rechtse regering zijn eerste verjaardag gehaald heeft, komt voor velen als een verrassing. Zeker omdat het in het najaar vorig jaar mogelijk leek om de regering te laten vallen.

Edito door Nicolas Croes, hoofdredacteur Lutte Socialiste

Na de algemene staking van 15 december 2014 volgden amper nieuwe acties: er waren slechts enkele specifieke mobilisaties rond thema’s als pensioenen, jongeren, vrouwen en sociale dumping. De regering kreeg ruimte om zich terug recht te hijsen en dat werd gebruikt om nieuwe asociale maatregelen voor te stellen.

Nood aan nieuw actieplan

Toen de datum van 7 oktober naar voor werd gebracht, stelde ABVV-topman Marc Goblet dat de betoging met een 24-urenstaking zou gedekt worden en het “hoogtepunt zou worden van een oplopend actieplan” (Le Soir, 28 mei). We zijn het eens dat er nood is aan een opbouwend actieplan, maar de betoging van 7 oktober moet het startpunt van een nieuw actieplan worden, niet het ‘hoogtepunt’ ervan waarmee de mobilisaties stoppen.

De nationale vakbondsverantwoordelijken hebben gelijk als ze zeggen dat dit de regering van de onrechtvaardigheid is waarbij de “lasten voor de gezinnen zijn en de lusten voor de grote bedrijven en grote vermogens.” De afgelopen maanden werd aangetoond dat met deze regering van de rijken geen ernstige dialoog mogelijk is. Ludieke of symbolische acties zullen niet volstaan. De nationale betoging, regionale stakingen en nationale algemene staking van eind 2014 gaven aan hoe we onze acties kunnen opbouwen. Als dit niet volstond, moeten we verder gaan. Politicoloog en historicus Marc Hooghe bevestigt: “De arbeidersbeweging kan het meest realiseren als ze op straat komt en haar stakingsmiddel hanteert.” (deredactie.be, 20 augustus)

Een maand om 7 oktober voor te bereiden

Het zal erop aankomen om jongeren en werkenden opnieuw te mobiliseren, zelfs indien het enthousiasme en de strijdbaarheid van het actieplan vorig jaar geen vervolg kreeg. Algemene vergaderingen om de collega’s te informeren en te mobiliseren, maar ook regionale en sectoriële militantenbijeenkomsten in september zijn belangrijk om de mobilisatie te versterken.

Deze personeelsvergaderingen moeten gebruikt worden om over een nieuw actieplan te discussiëren. Door op deze bijeenkomsten over de acties te stemmen, nemen we de strijd in eigen handen. Het wordt dan moeilijker voor de leidingen om een beweging zomaar stil te leggen.

Politiek alternatief

Een opbouwend actieplan kan de regering laten vallen. Als er vervolgens een nieuwe tripartite komt onder leiding van de sociaaldemocratie, zou dit het besparingsbeleid niet stoppen. Enkel het ritme van de aanvallen zou verschillen. Het gebrek aan een politiek alternatief speelt de arbeidersbeweging parten.

Strijd is nodig, maar we hebben ook een alternatief nodig op politiek vlak. LSP denkt dat als alle oprechte linkse activisten, organisaties en partijen hun krachten bundelen tot een nieuwe brede en democratische strijdpartij, dit het politieke landschap flink dooreen kan schudden.

 

Delen:
Printen:

Steun ons: plaats uw boodschap in onze mei-editie!

Voorpagina van De Linkse Socialist

Uw boodschap in onze mei-editie