Bij vuurgevechten tussen Hamas-milities en stakende regeringsambtenaren in de Gazastrook vielen 12 doden en meer dan 120 gewonden. De gevechten braken uit op zondagochtend toen een militie van het ministerie van binnenlandse zaken een betoging van Palestijnse politie-agenten aanviel. Sommige agenten werden niet meer betaald sinds januari.
Amnon Cohen
De aanhoudende gevechten hebben zich verspreid naar andere delen van Gaza en de Westelijke Jordaanoever. Het conflict escaleerde verder toen de Al-Aqsa brigades van Fatah dreigden met het vermoorden van Khaled Mashal (Hamas-voorzitter) en andere leiders van Hamas.
Deze confrontaties vormen een ernstige escalatie van de crisis die heerst in de Palestijnse Autoriteit sinds Hamas de macht overnam in januari 2006.
Hamas won toen een grote meerderheid bij de parlementsverkiezingen. De Palestijnen hadden hun buik vol van de corruptie van Fatah (de partij die de Palestijnse politiek domineerde sinds 1969). Het beleid van onderhandelingen en toegevingen aan Israël had de Palestijnen enkel maar meer miserie bezorgd.
De overwinning van Hamas was een enorme nederlaag voor de plannen van VS-president Bush om een ‘nieuw Midden-Oosten’ tot stand te brengen. De Israëlische staat reageerde op de overwinning van Hamas met het opdrijven van haar militaire aanvallen, zeker in de Gazastrook. Het Israëlisch leger werd teruggetrokken uit de Gazastrook in september 2005. Maar sindsdien kwamen meer dan 500 inwoners van de Gazastrook om bij aanvallen door het Israëlisch leger. Dat zijn er meer dan in gelijk welk jaar van Israëlische bezetting. De bombardementen, militaire invallen,… werden nog opgedreven na de ontvoering van de Israëlische soldaat Gilad Shalit in juni.
Samen met de militaire campagne van Israël, kwam er ook een einde aan de economische steun van de EU terwijl die steun voordien de Palestijnse economie rechthield. Hierdoor had de Hamas-regering zelfs niet meer voldoende middelen om haar eigen ambtenaren te betalen. De Palestijnse Autoriteit is de belangrijkste werkgever waardoor het niet betalen van de lonen een enorme economische impact heeft en de levensstandaard terugbracht naar een hongerniveau. Er waren heel wat stakingen en betogingen tegen de niet-betaling. Hiermee werd de steun voor Hamas ondermijnd.
Zonder een strategie om de strijd van de Palestijnen vooruit te brengen of om zich te verdedigen tegen zowel de militaire als de economische aanvallen, probeerde Hamas uiteindelijk om een regering van ‘nationale eenheid’ met Fatah op te zetten. Nochtans was het verraad en de corruptie van Fatah net de reden waarom die partij slechts negen maanden geleden werd weggestemd.
Fatah stelde als voorwaarde voor een regering van nationale eenheid dat Hamas het bestaan van Israël zou erkennen en ook akkoord zou gaan met alle vorige vredesakkoorden die werden gesloten door de PLO en Fatah (akkoorden die overigens naar de prullenmand werden verwezen door de Israëlische regering). Met deze eisen toont Fatah aan hoe deze organisatie een marionet is van de belangen van het imperialisme.
De Hamasleiding was bereid om deze eisen indirect in te willigen, maar een expliciet akkoord zou een ideologische bocht betekenen en de kloof tussen de Hamasleiding en de activisten te groot maken.
De Palestijnse samenleving bevindt zich aan de rand van een burgeroorlog. Zowel het nationalisme als de politieke islam hebben aangetoond dat ze geen alternatief bieden. Nu is het tijd voor een socialistisch alternatief!
